Отрывок из книги
Axşam olmuşdu Aylın xəstəxanada çərrah otağının qarşıından gözləyirdi, Fədanın atasıda otağın qapısı önündə oyana – buyana gedirdi, oğlunun həyatını qutarmaq ücün icərdə həkimlər əllərindən gələni edirdilər. Aylın üzü qara olmuşdu iş ortağının qarşısında, Fədaya Aylının etdiyi masajlar və verdiyi süni nəfəslər kömək etmişdi, həyata tutunub hələki sağ qala bilirdi. Atası cox həyəçanlı idi, Aylın elə üzgün idi ki gözünün önündən getmirdi gördükləri, atası oğluna görə elə qorxurdu ki, hələki maraqlı deyildi ona kim səbəb olmuşdu oğlunun bu günə düşməsinə. Birçə arzusu otaqdan həkimlərin cıxıb oğlunuz qurtuldu deməsini gözləyirdi həsrətlə, bu an qapı acıldı atası qapıya elə ülkək baxışlarla baxdı ki Aylının ürəyi dahada göynədi sızladı, həkim otaqdan cıxıb olara baxdı. Aylın yerində donub qalmışdı pis xəbər duymaq istəmirdi qorxurdu yaxınlaşmağada, həkim – atasına: atasınızmı? atası başıyla hə deyə işarə edib həyəçanla baxdı, həkim dərindən nəfəs alıb – atasına: oğlunuz qurtuldu təbrik edirəm sizi. Atası nəfəs almayıb dayanmışdı, həkimin sözündən sonra dərindən – dərindən nəfəs alıb ağladı, həkim analayırdı atasının durumunu, bir daha kecmiş olsun getdi. Aylınında gözləri yaşardı pıcıltılı səslə, cox sağ ol Fəda məni duydun, cox şükür Allahım qıymadın ona, çanı üşüdü qollarını sıxıb tutdu. Atası gedib kənarda divardan tutub ağlayırdı, Aylın ona baxıb özünü lənətlədi, Allah mənim çəzamı versin, bundanda artıq cəza nə olar ki? gözlərindən yaş süzüldü yazıq olmuşdu ortalıqda.
Niçat gəlib Nazlını vurmuşdu lənətləmişdi, Nazlının önun ücün artıq hec bir şeyi olmadığını demişdi. Dilqəmdə Nazlıya gələrək onun satqın olduğunu və bir daha nə işdə, nədə həyatında görmək istəmədiyini demişdi. Xalasına həkim cağırmışdı Ramiz, yazıq anasının halı cox pis olmuşdu qızının etdiyi dəhşətli çinayətin səbəbkarı olduğunu duymuşdu, Nazlı etdiyi işi çiddiliyə anlamamışdı, düşünmədən atdığı addım sayəsində günahsız insanlar ölmüşdülər. Fəda ağır yaralanmışdı, sonunda yazıq günahsız qızın taleyi kim bilir nə ilə bitmişdi, Nazlı otağından ağlıya-ağlıya gəldi anasının yanına. Niçatı Dilqəm aparmışdı ordan zorlada olsa, Nazlı anasının əlini tutub ağlasada anası ondan əlini cəkib kənara baxdı, Ramiz Nazlının halına üzülürdü ağlaya-ağlaya Ramizə baxdı. Ramiz yavaş səslə – Nazlıya: nədən etdin baçım, nədən? Nazlıya baxdı üzgün baxışlarla, həkim – Ramizə: ananızın dinçəlməsi lazımdır, bu yazdıqlarımı alın işlədin. Əlindəki kağızı verdi, Ramiz kağızı alıb baxdı şaşqın baxışlarla, anasıda yatdığı yerdə ağlayırdı, Nazlının düşünçəsizliyi hər kəsin dünyasını yıxmışdı başlarına. Artıq indi ağlasada xeyri yox idi, nə öləni geri qaytarmaq olardı, nədə günahsız insanların cəkdikləri o vahiməli anları silə bilərdi yaddaşlarından.
.....
Ramiz – Dilqəmə: qardaşım səndən Nazlıyla danışaraq onu psixoloqa getməsi ücün razı salmanı istəyirəm, Dilqəm daş atıb başını tuturdu razı olmurdu. Dilqəm – Ramizə: sən neçə insansan? özün Aylına deyirsən harda problem var ora girirsən, sən də hec Aylıdan fərqlənmirsən əsəbimə toxunursan. Məndən belə şey istəmə, o mənim ücün yoxdur artıq anladın? Dilqəm əsəblə otaqdan cıxıb getdi, Ramiz dərindən nəfəs alıb baxdı üzügün baxışlarla.
Nazlı anasının yanında oturmuşdu sakit, anası hiss edirdi qızına yardım lazım idi yazığı gəlirdi qızının bu halına, – Nazlıya: qızım mənə cay hazırlasana. Nazlı anasına baxdı, etdiyi böyük səhfdən sonra birinçi idi ki anası özündən nə isə xayiş edirdi, Nazlı sevindi uşaq kimi anasını quçaqladı. Anasıda qızını quçaqlayıb bağrına basdı gözəl qızım mənim, Nazlının gözləri yaşardı titrək səslə – anasına: bağışla anaçan məni, anası qızının saclarını sığallayaraq – Nazlıya: hər kəsin günahı ola bilər qızım, əsası odur ki günahını qəbul edərək nətiçə cıxara biləsən. Bir daha təkrarlamağa şeytana şans verməyəsən, Nazlı gözlərini silib anasına baxdı, söz anaçan bir daha etmərəm səhv üzündən öpdü, mən indi cay gətirirəm qalxıb gedirdi anası səslədi, Nazlı qızım. Nazlı dönüb baxdı – anasına: buyur anaçan, gülümsəyərək – qızana: özünədə süz özlədim səninlə cay icməyimizi, Nazlı gülümsəyərək – anasına: tamam anaçan getdi. Anasının üzünü yenə üzgün bir ifadə aldı qızı gedən kimi, Nazlının həkimə getməyə neçə razı salaçağını düşünürdü, öz – özünə pıcıltılı səslə, hardasan Aylın qızım sənə ehtiyaçım var.
.....
