Оглавление
Генадзь Аўласенка. Ключ, які нічога не адмыкае (зборнік)
Выпадак на балоце
Правіла гульні
Лясное возера
Ты сама выбрала свой лёс
Дзень, калі не стане дажджу
Бобі
Сустрэча
Аднойчы на могілках
А можа, мне падалося?
Маленькія чырвоныя чалавечкі
Выпусціце мяне!
Апоўдні
Кілер
Найлепшы сродак самаабароны
Вядзьмарка
І, нахіліўшыся, ён затушыў свечку
Кабінет
Яму лёгка казаць!
Бо аракул ніколі не памыляецца
Прачнуўшыся раніцай
Казбек
Вяртанне
Акуляры
Ключ, які нічога не адмыкае
Хто я?
Бярозка
Самая чароўная кветка
Памры ты сёння, я заўтра
Ідэалістка
Шахматыстка
Касмічная багіня палявання
1
2
3
4
Отрывок из книги
Спачатку Максім нават не спалохаўся, страх прыйшоў потым. У першую ж хвіліну, скочыўшы на чарговую купіну і раптам праваліўшыся кудысьці ўніз амаль па калена ў балотную твань, ён адчуў толькі злосць на ўласную сваю няўклюднасць, ды яшчэ прыкрасць, што так няўдала ўсё атрымалася. Халодная брудная вада адразу ж зацякла ў боты… і цяпер давядзецца ажно пяць кіламетраў перціся да вёскі ў мокрым абутку. А раніцай зноў заложыць горла. Як піць даць…
Але, калі ён, таргануўшыся, каб вызваліць ногі з балотнага палону, адчуў, што гэта будзе не так і проста зрабіць, – прыйшла першая занепакоенасць. Не страх яшчэ, але нешта вельмі падобнае на яго. Тым больш што ад гэтага адчайнага рыўка ногі загрузлі яшчэ глыбей, і ўжо нават калені апынуліся ў вадзе… «Нічога сабе прыгода! – пранеслася ў Максімавай галаве раптоўная ліхаманкавая думка. – І гэта на нашым маленькім балотцы, якое я выхадзіў уздоўж і ўпоперак!»
.....
Ці ўжо не стане?! І тут погляд Максіма спыніўся на зялёнай купіне непадалёку. Гэта была тая самая купіна, якая так падвяла яго… ступіўшы на якую, ён і загруз ці то наяве, ці то ў сваіх хваравітых трызненнях…
Яна выглядала такой бяскрыўднай, гэта самая купіна… а можа, яна і была бяскрыўднай, хто ведае… І Максім скокнуў проста на купіну. І паваліўся, страціўшы раўнавагу, і рассыпаўшы пры гэтым амаль палову ягад…
.....
