Pretorianie

Отрывок из книги

Gajusz Pliniusz Sekundus (23–79 n.e.), znany jako Pliniusz Starszy, autor Historii naturalnej inspiruje mnie od lat. Wierzył on, że być żywym, to być świadomym, uważał także, że wszystko jest interesujące i warte zbadania. Ponieważ okazywał również niezmordowaną ciekawość, stał się dla mnie wzorem otwartego umysłu i bezgranicznej dociekliwości. Świat współczesnej edukacji mógłby się wiele od niego nauczyć.

Dedykuję tę książkę mojej pierwszej wnuczce, Eleonor „Nell” Rose de la Bédoyère, urodzonej dokładnie wtedy, kiedy skończyłem prace nad książką – na początku lata 2016 roku, a także mojej matce, Irene de la Bédoyère, której umiłowanie historii motywowało mnie do pisania, a która zmarła w lipcu 2016 roku, gdy ta książka została dostarczona do wydawcy.

.....

* * *

Jestem bardzo wdzięczny Heather McCallum z Yale University Press za jej zainteresowanie koncepcją tej książki i pracę, jaką wykonała, pomagając mi w doprowadzeniu mojego dzieła do obecnego kształtu. Tom Holland życzliwie przeczytał wczesny szkic, pozostawiając wiele nieocenionych komentarzy na temat pewnych szczegółów i autorskich niezręczności – jego wkład w powstanie tego tekstu był także niezwykle cenny. Roger Tomlin pomógł mi odcyfrować enigmatyczny fragment dotyczący prawa Marka Aureliusza, modyfikującego przywileje gwarantowane teściom pretorianów w 168 roku. Jestem także niewymownie wdzięczny Adrianowi Goldsworthy’emu, historykowi i ekspertowi od dziejów rzymskiej wojskowości, za drobiazgowe zbadanie tekstu pod kątem szczegółów i specjalistyczne komentarze oraz za znakomite sugestie, które poszerzyły zakres poruszanych tu zagadnień. Za identyfikację pewnych nieszczęśliwych sformułowań i innych błędów pragnę podziękować również Kym Ramadge. Poza tym uważam za stosowne oddać sprawiedliwość olbrzymiej pracy wykonanej w ciągu wielu dekad przez licznych naukowców – bez nich moje dzieło nigdy by nie powstało. Mam nadzieję, że wystarczającym wyrazem uznania będzie dla nich pełna bibliografia. Chciałbym ponadto podziękować Rachel Lonsdale i Melissie Bond z wydawnictwa Yale, które troskliwie opiekowały się tą książką podczas procesu produkcji i udzieliły mi wielu użytecznych rad, a także Charlotte Chapman za jej skrupulatną redakcyjną pracę nad ostateczną wersją tekstu. Publikacja poruszająca temat, który pojawiał się wcześniej w tak wielu różnych źródłach, nieuchronnie musi być skomplikowanym przedsięwzięciem. Dołożyłem najwyższej staranności, żeby zapewnić jej dokładność, ale jeśli pozostały w niej jakieś błędy lub braki, to są one wyłącznie moją winą.

.....