Читать книгу Łuszczyca - H. Wolska - Страница 6

Łuszczyca nie jest nową chorobą. Ludzkość borykała się z nią od wieków. Pierwszy opis łuszczycy przypisuje się Celsusowi — rzymskiemu uczonemu żyjącemu w I wieku p.n.e. Ale tak naprawdę opisy łuszczycy pochodzą jeszcze z czasów biblijnych, z tym że wówczas uważano ją za odmianę trądu. Taki pogląd utrzymywał się aż do XIX wieku! Dopiero w 1809 r.

R. Willan przedstawił po raz pierwszy klasyczny, kliniczny opis łuszczycy, który jest aktualny do dziś.

O łuszczycy wiemy obecnie i bardzo dużo, i niewiele. Bardzo dużo — bo w znacznej mierze poznane są podstawowe zjawiska zachodzące w tej chorobie i w większości przypadków można zlikwidować zmiany skórne. Niewiele — gdyż poprawa stanu skóry jest tymczasowa. Niestety nie umiemy trwale wyleczyć łuszczycy, czyli sprawić, by po zastosowaniu danej terapii już nigdy nie doszło do nawrotu choroby.

Warto zapamiętać

Co to jest łuszczyca? Klasyczna definicja łuszczycy określa ją jako przewlekłą, nawrotową, zapalną, NIEZAKAŹNĄ chorobę skóry.

W łuszczycy dochodzi do nadmiernej proliferacji i pobudzenia keratynocytów (wzmożonego namnażania komórek zewnętrznej warstwy skóry — naskórka — które wydzielają szereg czynników zapoczątkowujących i podtrzymujących proces chorobowy), a także nacieków zapalnych z komórek zarówno w naskórku, jak i w głębszych warstwach skóry. W części przypadków pewną rolę odgrywają czynniki genetyczne. Choroba prowadzi do pogorszenia jakości życia, a w niektórych przypadkach wręcz do inwalidztwa fizycznego.

W kolejnych rozdziałach zostaną po kolei omówione zjawiska zachodzące w łuszczycy oraz sposoby jej leczenia.