Читать книгу Zabić twardziela - Hanna Samson - Страница 37

Ojciec bohatera jest w wieku, w którym może już sporo odpuścić, może zdjąć maskę twardziela i zacząć czuć, choć przytłumia to czucie alkoholem. Już nie musi udowadniać sobie i światu, że jest mężczyzną. Zaczyna rozumieć innych, potrafi spojrzeć na siebie krytycznie, przyznaje, że na miejscu własnej żony też by od siebie odszedł. Nie chce jej zmuszać do powrotu, daje jej prawo do własnego życia. To nie jest częste. Znam wiele historii, w których kobieta w drugiej połowie życia podejmuje decyzję o rozstaniu, a on chce ją zmusić do powrotu. Więc ta postawa ojca wobec żony nie jest częsta, ale nawet w życiu zdarza się, że na starość mężczyźni wkraczają w sferę uczuć. Nieobecni jako ojcowie, angażują się w rolę dziadków. Czasem udaje im się nawiązać kontakt ze swoją animą, kobiecą częścią obecną zdaniem Junga w każdym mężczyźnie. W tym filmie jest scena, która to pięknie pokazuje. Grany przez Urbaniaka stary ojciec wraz ze swoim przyjacielem, oczywiście pijani, śpiewają z wielkim zaangażowaniem „Już mi niosą suknię z welonem”, próbują sobie przypomnieć każde słowo, to dla nich bardzo ważne. Ich anima symbolicznie dochodzi do głosu.