Читать книгу Zwiedzajcie Europę póki jeszcze istnieje - Janusz Ekiert - Страница 4

Amerykańskie biura podróży lansowały kiedyś hasło: Zwiedzajcie Europę, póki jeszcze istnieje. Nieprzewidywalny rozwój broni masowej zagłady i filmy science fiction stworzyły katastroficzną wizję przyszłości. Chmury wulkanicznych pyłów, huragany, pożary lasów, eksplozje elektrowni jądrowych, promieniowanie radioaktywne, zamachy terrorystyczne pogłębiały poczucie zagrożenia. Równocześnie rozkwitała era masowej turystyki, pragnienie poznania najcenniejszych zabytków, najpiękniejszych pejzaży, najsłynniejszych festiwali muzycznych (Międzynarodowa Federacja Festiwali Muzycznych w Genewie zrzesza pięćdziesiąt najważniejszych festiwali, nie licząc setek innych).

Arystokracja krwi, pieniądza, sztuki, polityki i ci, co cały rok gromadzą oszczędności na zakup biletów, zjeżdżają na festiwale do Lucerny, Salzburga czy Bayreuth, żeby zetknąć się ze szczytowymi osiągnięciami w sztuce, poznać najnowsze trendy w interpretacji muzyki, oper, baletów, wymienić w antraktach poglądy i toasty, demonstrować i oglądać rewię mody wieczorowych strojów. Wizerunek kulturalny powojennej Europy kształtowały zjawiska, które określają świadomość artystyczną człowieka naszych czasów.

Od lat pięćdziesiątych do dziewięćdziesiątych trwała złota era sztuki europejskiej i amerykańskiej, eksplozja indywidualności artystycznych w muzyce, filmie, literaturze, poezji, malarstwie, architekturze, rzeźbie, scenografii, reżyserii, na scenach teatrów dramatycznych, oper i baletów, nastąpił zdumiewający rozkwit festiwali, trendów, pomysłów, idei, doktryn, osobliwości, rozszczepiania nurtów artystycznych. To były czasy Marii Callas i Karajana, Béjarta i Nurejewa, Pavarottiego i Dominga. Może historia zaliczy lata sztuki powojennej do swoich wielkich epizodów, takich jak rozkwit włoskiego renesansu czy złoty wiek malarstwa holenderskiego. Potem nadszedł czas sumowania doświadczeń, dojrzewał bilans epoki, której charakter ujmowały słowa New Age.