Aerte

Отрывок из книги

Głęboko wciągnąłem powietrze nosem. Poczułem zapach łąki i morza, które ukryte za linią drzew zaznaczało tym swoją obecność. Podobno głębokie oddychanie obniża stres, więc próbowałem to robić, starając się powstrzymać jednocześnie gonitwę myśli. Trochę pomogło, więc przemierzając szybkim krokiem kolejne metry piaszczystej, leśnej dróżki mogłem spokojniej pomyśleć o podroży, którą miałem niebawem odbyć wraz z innymi studentami naszego roku. Właśnie zmierzałem w kierunku miejsca naszej zbiórki, gdzie mieliśmy zostać zaokrętowani i wystartować, prawdopodobnie od razu, bez większych ceregieli. Nigdy jeszcze nie opuszczałem rodzimej planety, chociaż studiuję pilotaż i mam już siedemnaście lat. Jakoś do tej pory nie miałem okazji, bo większość mojego krótkiego życia spędziłem włócząc się po lasach rosnących w pobliżu naszego domu. W końcu zdecydowałem się pomyśleć trochę o swojej przyszłości, choć nikt mnie specjalnie nie poganiał. Ponieważ tata był pilotem i często latał w głęboki kosmos, i fajnie opowiadał o różnych dalekich światach pomyślałem, że i dla mnie może być to ciekawe zajęcie, stąd wybrałem właśnie tę szkołę. Na razie nie miałem powodu, żeby żałować swojego wyboru.

Nasi nauczyciele ciągle mnie zaskakują. Dotąd nie zdawałem sobie sprawy jakimi możliwościami, między innymi technologicznymi, dysponuje nasza cywilizacja na Gai. Szkoła ma do dyspozycji flotę różnych pojazdów, od planetarnych po międzygalaktyczne. Te ostatnie są trochę większe. Nauczyciele, choć są mistrzami w swoich specjalnościach, zawsze chętnie pomagają, jeśli ich tylko o to poprosimy, są po prostu przystępnymi, miłymi, ludźmi. Mam do nich duży szacunek, ale czasami ich metody szkoleniowe wydają mi się trochę za bardzo, delikatnie mówiąc, nieszablonowe. Dotyczy to także zadania, które mam przed sobą. I nie tylko ja zresztą… Swoich współtowarzyszy poznam za chwilę. Będzie to coś w rodzaju lekcji historii powiązanej z “otrzaskaniem się” z przestrzenią kosmiczną podczas podróży dyskiem hiperprzestrzennym. Jak pewnie wiecie w hiperprzestrzeni nie istnieje ani czas, ani przestrzeń. Zatem jeśli podróżujesz takim pojazdem możesz odwiedzić dowolne miejsce we Wszechświecie, w dowolnie wybranym czasie, czyli reasumując, taki dysk jest w zasadzie maszyną czasu.

.....

– Nie mówi się z pełną buzią –  pouczyła ją Nell.

– U nas robio pifo bardziej słodkie –  odezwał się H'natz, który nic nie jadł, ale nie wpłynęło to dodatnio na jego wymowę –  Zecyfiście, bardzo goskie –  dodał, pociągając następny łyk.

.....