Spartan Up!

Отрывок из книги

Wielu życiowych rozbitków to ludzie, którzy nie zdawali sobie sprawy, jak bliscy są sukcesu, kiedy się poddali.

Thomas Edison

.....

A jednak o świcie ci ludzie byli gotowi na dalszą mordęgę. Jeden mężczyzna, nie mogąc założyć butów, owijał sobie stopy taśmą klejącą, próbując w ten absurdalny sposób załagodzić swoje dolegliwości. Moja propozycja oznaczała, że mieli raz jeszcze pokonać trasę, której wczoraj nie zdołali pokonać wystarczająco szybko, a na dodatek zapowiadał się bardzo upalny dzień. Naprawdę nie mogłem w to uwierzyć – oni rzeczywiście zamierzali to zrobić. Okłamaliśmy ich jednak. Chcieliśmy zakończyć to szybciej, nie informując ich o tym wcześniej: kilka kilometrów od Białej Stodoły zamierzaliśmy nagrodzić pierwszą siódemkę, a pozostałym powiedzieć, że przykro nam, ale nie zdobyli nagrody. Wytyczyliśmy pięciokilometrową trasę i co półtora kilometra rozstawiliśmy koordynatorów. Mieli informować uczestników, że na pokonanie kolejnego półtorakilometrowego dystansu mają maksymalnie dziesięć minut. Gdyby nie dotarli do checkpointu na czas, zostaliby wyeliminowani, nawet jeśli koordynator miałby siłą ściągać ich z trasy. Bez sentymentów: tylko siedmiu najszybszych zawodników będzie mogło nazwać się zwycięzcami.

Było to nielogiczne, ale dla nas miało sens. Zmienianie reguł i wprowadzanie uczestników w błąd to część tego wyścigu. Tych ludzi czekał pięciokilometrowy bieg, a pierwsza siódemka miała otrzymać swoje czaszki i tytuły zwycięzców. Tyle. Wyścig miał dobiec końca. W porze obiadu zamierzałem siedzieć już nad rzeką z dzieciakami. Co mogło pójść nie tak?

.....