Читать книгу Παραπεταμένοι: Τα Αίτια - Jo M. Sekimonyo - Страница 3

Γράμμα στη Μαμά του Βίνσεντ

Оглавление

«Υπάρχει μια κοινή τάση να αγνοούμε τους φτωχούς ή να αναπτύσσουμε κάποιο εξορθολογισμό για την καλή τύχη του τυχερού».

– Τζον Κένεθ Γκάλμπρεϊθ

Αγαπητή Μαμά του Βίνσεντ,

Αν αυτό το γράμμα σας ξαφνιάζει, ούτε που φαντάζεστε τη βαθιά εντύπωση που έκανε στη ζωή μας η συνάντησή μας από εκείνη την ημέρα. Το να προσωποποιούμε την παγκόσμια κακουχία έχει κρατήσει τη συζυγό μου και εμένα απ’ το να πλέουμε ξέγνοιαστοι στα πελάγη του αφηρημένου. Ειλικρινά σας συγχαίρω που αναλάβατε όλη την ευθύνη για τις κακές απόφάσεις που πήρατε στη ζωή σας, αλλά θα ήμουν χαζός αν πίστευα πως όλη σας η ζωή ήταν μόνο παραπτώματά και αυτό είναι όλο. Στην πραγματικότητα, από τη γέννησή σας, οι πιθανότητες ήταν ήδη στοιβαγμένες εναντίον σας, γιατί ξέρω πως αυτό το κομμάτι του κόσμου είναι ανελέητο σε ανύπαντρες, αναλφάβητες μητέρες. Ο Βίνσεντ θα μπορούσε εύκολα να ήταν εγώ αν είχε προσγειωθεί στα χέρια της μητέρας μου.

Αγαπητή μου, πίσω από το όμορφο χαμόγελό σας και το χαρούμενο γέλιο, είδα έναν αβάσταχτο πόνο. Η ζωή είναι ακόμα μπροστά σου. Αγαπητή, πίσω από το όμορφο χαμόγελό σας και το χαρούμενο γέλιο, είδα έναν οδυνηρό πόνο. Εξακολουθείτε να έχετε τη ζωή μπροστά σας. Δεν θα έπρεπε να είσαι μια ανώνυμη φιγούρα και να παραιτηθείς από τώρα από τα μεγάλα όνειρα και τις φιλοδοξίες σου. Από την άλλη, όταν κρατούσα τον Βίνσεντ στην αγκαλιά μου, κάτω από τα βρυχώμενα μάτια της εποπτείας των αρμοδίων που επιβάλλουν το νόμο, για μια στιγμή μοιράστηκα την αγωνία και την απελπισία σας.

Είναι πολύ συγκινητικός ο τρόπος με τον οποίο περιέγραφες τον γιο σου, τον Βίνσεντ, ως τον μόνο λόγο για να ζεις. Οι περισσότεροι από τους νέους της ηλικίας σας χρησιμοποιούν τέτοιες οδυνηρές δηλώσεις για να αναφερθούν στο χαριτωμένο αγόρι ή κορίτσι που έχουν πιστέψει πως είναι το άλλο τους μισό, το ίδιο πρόσωπο που στο τέλος θα παρατήσουν με μια δήθεν αφορμή και ελάχιστες αν όχι καθόλου τύψεις. Ακόμα χειρότερα, είναι αποκρουστικό να ακούς ενήλικες να μειώνουν το νόημα της ζωής στο εφήμερο πέρασμα των συναισθημάτων.

Μας ομολογήσατε ότι, κατά περιόδους, αισθάνεστε απελπισμένη, ένας παρίας που σέρνεται στους δρόμους στη ζωντανή πόλη του Ναϊρόμπι, το οποίο αποφάσισε να ποινικοποιήσει τη φτώχεια. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η μηδενική ανοχή του Ναϊρόμπι στους απόρους έχει δημιουργήσει τη μεγαλύτερη υγειονομική ταφή φτωχών σε ολόκληρη την ανατολική περιοχή της Αφρικής, την παραγκούπολη του Κιμπέρα. Ωστόσο, σπάει η καρδιά μου να λέω ότι υπάρχουν και άλλες Κιμπέρες και χειρότερες σ`αυτόν τον ασφυκτικό μπλε πλανήτη, γεγονός που δεν παρηγορεί κανέναν μας. Από τα ταξίδια μου έχω δει αμέτρητες νεαρές μητέρες με τα παιδιά τους να ζητιανεύουν σε ολόκληρη τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και σε κάθε γωνιά της Αιθιοπίας στην Αντίς Αμπέμπα και άντρες με ξεθωριασμένες στολές να ζητούν κέρματα σε κεντρικούς δρόμους στις καταρρέουσες πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Βρισκόμουν σε ένα ερευνητικό ταξίδι για την ανάλυση των δυσκολιών που υπέστησαν οι Βραζιλιάνοι που ζούσαν στην Πόλη του Θεού, τους κατοίκους της Cite Jalousie στο Πορτ-ο-Πρενς, στην Αϊτή πριν και μετά τον καταστροφικό σεισμό, τους Ρουμάνους στο Μπλαγκόεβγκραντ της Βουλγαρίας, τους Ρώσσους που είναι συσπειρωμένοι στο γκέτο της πόλης Τβερ, τους πολίτες του Κέιπ Τάουν στην Khayelitsha, στη Νότια Αφρική, και τους φτωχούς στην πόλη Περιτειχισμένη πόλη της Καουλούν, Χονγκ Κονγκ, Κίνα. Έμεινα έκπληκτος από την ανθεκτικότητα των κατοίκων από την εγκληματικότητα και τις πόλεις που πλήττει η φτώχεια όπως το Ντιτρόιτ, τις Η.Π.Α. και το Σαν Σαλβαδόρ, τη πρωτεύουσα του Ελ Σαλβαδόρ. Και είναι λυπηρό να πούμε ότι σε όλο τον κόσμο υπάρχουν δισεκατομμύρια άνθρωποι ακριβώς όπως εσείς που θα περάσουν όλη τους τη ζωή βιώνοντας τη φτώχεια, την πείνα, την έλλειψη στέγης και την κακοποίηση που πιθανότατα συμβαίνει όταν πέσουν στα χέρια των φορέων επιβολής του νόμου.

Η Τάρα και εγώ γνωρίζουμε καλά ότι τα λίγα χρήματα που σας δώσαμε ισοδυναμούν με πρόχειρα γεύματα και ένα καταφύγιο μόνο για λίγες ημέρες. Μετά απ’ό,τι περάσατε εσείς και ο Βίνσεντ για να επιβιώσετε, επιστρέφετε ξανά στους κεντρικούς δρόμους του Ναϊρόμπι, στο έλεος άλλων συμπονετικών ψυχών. Λυπούμαστε βαθύτατα που δεν μπορούσαμε να σώσουμε εσάς και άλλους από αυτόν τον εφιάλτη.

Αφού πέρασα από εκεί, δίνοντας την ελπίδα μου στους τυφλούς και ασφυξιασμένους από τη δυστυχία ανθρώπους, αναρωτιόμουν επανειλημμένα, τι άλλο μπορώ να κάνω! Έχουν αναφερθεί ιστορίες για την ανισότητα ουκ ολίγες φορές. Παρ 'όλα αυτά, αποφάσισα να στρέψω την προσοχή σε ένα νέο μονοπάτι που θα μπορούσε να δώσει στον Βίνσεντ και άλλα αθώα παιδιά σαν αυτόν την ευκαιρία για μια αξιοπρεπή ζωή. Το μάντρα μου είναι ότι ο Βίνσεντ δεν θα έπρεπει να έχει μόνο μια στέγη πάνω από το κεφάλι του, αλλά ένα σπίτι, όχι μόνο νερό αλλά και καθαρά ποτά, όχι μόνο τρόφιμα αλλά υγιεινά γεύματα, όχι μόνο μια αίθουσα αλλά και ποιοτική εκπαίδευση. Και όλοι αυτοί οι παράγοντες θα πρέπει τελικά να τον οδηγήσουν όχι μόνο σε μια δουλειά αλλά τουλάχιστον σε μια καθολική ανταμοιβή για τις δεξιότητες και τις ικανότητές του. Οτιδήποτε λιγότερο θα θεωρείται ως αποτυχία της ανθρωπότητας και συνεχιζόμενη τραγωδία!!!

Με εκτίμηση,

Jo M. Sekimonyo


Παραπεταμένοι: Τα Αίτια

Подняться наверх