Читать книгу Jan Bielecki - Juliusz Słowacki - Страница 2

W Brzezan miasteczku, w kościele u fary12

Jaśnieje ołtarz – potężne organy

Wstrząsają pełne grobowców filary,

Po ławkach jasne migają żupany;

Tam pożółkniały ksiąg pargamin13 stary,

A owdzie stoczek złotem malowany.

Ołtarz upstrzony woskowymi kwiaty,

Służba rozwija kobierzec bogaty.

Swaty i drużby wystąpili strojno

I młoda para przysięgi powtarza.

Z otwartym czołem, Jan Bielecki zbrojno14,

W husarskiej zbroi, w misiurce15 ze stali,

Jako do bitwy stanął do ołtarza,

Patrzy na młodą, a wzrok mu się pali.

Przy męskiej piersi, gdzie żelazo lśniło,

Od lubej w miłym dany upominku

Skłaniał się bukiet z róży i barwinku

I drzał16 listkami, tak mu serce biło,

Tak silnie piersi wstrząsały puklerzem…

A dalej swaty za młodym rycerzem,

A dalej bracia husary, pancerni,

A dalej służba w wielkim stoi kole,

Zbroją od prostej odróżniona czerni.

Piękny to widok, gdy przed wrogów tłumem

Rozwiną skrzydła na barkach sokole

I jako ptaki głuszą skrzydeł szumem.

Lecz panna młoda jakże przystrojona!

Trudno weselne opisać ubiory.

Ślubna jej szata była w dwa kolory;

Błękitną barwą lśniąca jedna strona,

Bo takie było męża herbu pole;