Отрывок из книги
Die uur van die engel
(Stemme 3)
.....
Tot sover Gottlob Deodatus Heyns, V.D.M., agter sy lessenaar in die studeerkamer van die pastorie met die inkkoker langs hom en die Nederlandse woordeboek gerieflik byderhand, gestewel en gespoor vir sy uitstappie in die letterkunde. Dog dis sover soos wat hy ooit gekom het met die vrome, godgewyde broeder. Wat het die man ook verwag sal die armsalige ou ooms en tannies hom oor Mal Danie Steenkamp vertel waar hulle skoon verbouereerd hier in die heiligdom ingesleep is om ondervra te word of waar hy hulle in hul voorhuise bydam met huisbesoek, Bybel onder die arm? Ja, hy het so ’n bietjie rondgekrap in die kerkboeke en wie weet waar nog; wie weet wat hy nie dalk alles in die hande gekry het en weer vernietig het omdat dit nie onder die godsalige kudde in sy kerklike kraam pas nie? Ja seker, oorwegings, gebede en versugtings, die’t hy goed genoeg geken as hy dit die dag onder oë kry, maar van die digkuns het die vrome leraar nie die flouste benul gehad nie.
Hy’t met een van die ryk Minnaars van Kalkoenkrans getrou, en die ontsag wat hy nie self deur sy amp kon inboesem nie, daarvoor het sy skoonfamilie gesorg met hul geld; ou oom George Minnaar was nie ’n man wat met hom laat sukkel het nie. O, hy’t daar in die pastorie soos ’n heer gelewe, met al sy literêre bedoeninkies om hom besig te hou, en vir hom was dit maklik genoeg om in sy studeerkamer te sit en die hulp van sy weleerwaarde medebroeders in die naburige gemeentes in te roep en die ou ooms en tannies op te kommandeer om ondervra te word. Nee wat, so kos dit geen moeite om vir ’n groot navorser en selfs ’n skrywer aangesien te word deur mense wat nie probeer om ’n bietjie skerper te kyk nie. Het Theodorus Amadeus Heyns hom egter ooit ingespan om uit te kom by die graf van die digter “op die afgeleë plaas in hierdie distrik waar hy oorlede is”, wiegend op die vere en die kussings van die herderlike perdekar na Witlaagte? En hoe ver sou die pastorie se perde ooit op die pad Hopetown toe gekom het? Nee wat, agter die lessenaar is dit nou eenmaal geriefliker, en vir die skryfwerk hoef mens nie eers jou baadjie uit te trek nie. Wie was dit wat toe die dag heelent uitgery het Witlaagte toe en ’n halwe dag daar rondgesoek het met Faans Engelbrecht en Kosie Landman en die skaapwagter; wie het vir die skaapwagter beduie waar om te grawe en self in sy hempsmoue onder die bosgasie ingekruip en die kopsteen uiteindelik gevind? Daar is ’n kiekie van my by die graf wat Kosie geneem het nadat die skaapwagter so ’n bietjie daar rond skoongemaak het, net was hy te haastig en sy hande het effens gebewe, dis nie maklik om uit te maak wat dit voorstel nie, maar daar staan ek langs die hoop klippe op Witlaagte tussen die doringbome in die kloof. Die steen met die grafskrif het ons teruggebring dorp toe op ’n lorrie om te bewaar, en dié bewaar ek hier in my studeerkamer as bewys vir geval iemand sou wil twyfel. Dit was nie Theophrastus Bombastus Heyns wat dit reggekry het nie.
.....
