Читать книгу Przyjaciele. Ten o najlepszym serialu na świecie - Kelsey Miller - Страница 7

[1] Imię i nazwisko „Billy Dreskin” mogą brzmieć znajomo, ponieważ Kauffman i Crane nadali je jednej z postaci serialu, której co prawda na ekranie nie widzimy, ale o której bohaterowie wspominają w sezonie pierwszym i drugim. Po raz pierwszy mowa jest o nim w odcinku Ten z dwiema częściami: część 2. Monica mówi wówczas ojcu Rachel, że w szkole średniej Rachel i Billy Dreskin uprawiali seks w łóżku jej rodziców. Prawdziwy Dreskin był już wtedy rabinem i jego kongregacja podobno nie była specjalnie zadowolona z takiej formy wyrażenia wdzięczności.

[2] Nie dostali jej. „Konkurowaliśmy z odcinkiem Kronik Seinfelda o masturbacji – wspominał Crane. – Naprawdę się zastanawiałem, po co my tam w ogóle przyszliśmy”.

[3] Na kanwie scenariusza powstał później film telewizyjny, który miał premierę w ABC w 1994 roku.

[4] „Jechaliśmy gdzieś, chyba wzdłuż Beverly Boulevard, i po drodze dostrzegliśmy właśnie Insomnia Café – wyjaśnia Kauffman. – Pamiętam, że rozmawialiśmy o tym, że fajnie by było mieć taką uroczą knajpkę jako jeden z głównych planów… Podobała nam się koncepcja przesycenia czegoś kofeiną” (Marta Kauffman w rozmowie z Beth Cochran).

[5] Za namową partnera Davida Crane’a, Jeffreya Klarika, również scenarzysty (który wówczas pracował nad serialem Szaleję za tobą) (David Crane w rozmowie z Beth Cochran).

[6] Oczywiście w samym Nowym Jorku kawiarnie funkcjonowały dość prężnie. „Kawiarnia z Przyjaciół to kompilacja kilku lokali, które odwiedziłem i fotografowałem na Manhattanie – wspominał Kevin Bright. – Zwracałem uwagę na różne drobiazgi. Na przykład w jednej z tych kawiarni kontuar był wykonany z naturalnego drewna. No i stąd się wziął nasz pomysł” (Kevin Bright w rozmowie z Jenni Matz).

[7] Kauffman wspomina, że wyrazista pomarańczowa kanapa miała być początkowo beżowa i że to telewizja domagała się zmiany. Pewnie całkiem słusznie (Marta Kauffman w rozmowie z Beth Cochran).

[8] Nieco wcześniej ABC wprowadziła na antenę serial zatytułowany These Friends of Mine, więc pierwotna propozycja wydawała się zbyt podobna. Ostatecznie tytuł serialu ABC został zmieniony na Ellen.

[9] Warto zauważyć, że NBC wymogła na scenarzystach usunięcie z jednej z wcześniejszych wersji scenariusza sceny, w której Paul ma erekcję (nikt tego nie widzi, nikt o tym nie mówi, zostaje to tylko zasugerowane). Najwyraźniej w 1994 roku nawet sugestia tego rodzaju stanowiła w powszechnej opinii naruszenie obowiązujących standardów (Elizabeth Kolbert, The Conception and Delivery of a Sitcom: Everyone’s a Critic, „New York Times”, 9 maja 1994).