Читать книгу Որտեղից եմ: Ինչու եմ այստեղ: Ուր եմ գնում 2.0. Այլմոլորակայինի հուշեր - იაკობ ცურტაველი - Страница 7

5. GOLD SPUR

Оглавление

Շաբաթ, երեկոյան 6 -ին:

– Բարեւ Ձեզ. Մենք կցանկանայինք հանդիպել ձեզ հետ: Միայն քեզ հետ: Ռեստորան «Zorotaya Spora…» Sporrra… Golden Spur. Յոթ պի հում: ԼԱՎ?

Հանգիստ ստուգում եմ երաժշտական բուկլետները և դուրս գալիս երաժշտական խանութից: Դեկտեմբերյան ձյուն դեմքին: Ավտոմեքենայի մաքրիչներ լուսացույցերի մոտ: Հետիոտնային անցում, քաղաքի կենտրոնով անցնող ճանապարհի կես ժամ և իմ կյանքի վտանգի տակ ես անցնում եմ «Սփուր» -ի դիմաց գտնվող ճանապարհը: Ռեստորանի մուտքի նստարանին երկու սառեցված պատկեր կա:


– Հելոուին!


– Բարեւ Ձեզ! Այնուամենայնիվ, դուք մի փոքր շուտ եք:


– Մենք սիրում ենք այսպիսի եղանակը: Դուք նույնպես վաղ եք:


– Ես պարզապես շրջեցի:

Էլեկտրո-ջազի հնչյունների ներքո մենք մտնում ենք ռեստորան, որտեղ ես երեսուն տարի չէի եղել: Հետո դա պարզապես սրճարան էր, որը երիտասարդներին հրապուրում էր ճապոնական մուլտֆիլմերի ցուցադրմամբ `նոր հայտնված տեսաֆիլմերի վրա:


– Ի՞նչ եք պատվիրելու:


– Ես վեգան եմ:


– Ի՞նչ պատճառներով:


– Էթիկական.


Ամերիկացիները, առանց որևէ նշան ցույց տալու, պատվիրում են նաև բուսակերների ՝ բորշ, տապակած կարտոֆիլ, աղցան և ջուր:


– Դուք վարում եք առողջ ապրելակերպ: Չե՞ք ուզում թողնել ծխելը:


– Չեմ ուզում.


– Գո՞հ եք ամեն ինչից:


– Այո:


– Երբևէ սիրե՞լ ես:


– Երկու անգամ: Առաջինը ամուսնացավ մյուսի հետ: Երկրորդից բոլոր շփումները կորած են:


– Դե լավ: Դուք ստիպված կլինեք ավելի լավ տեսք ունենալ:

Եվս կես ժամ հանգիստ զրույց և նույնիսկ հարևան սեղանները կիմանան իմ պատանեկան երազանքի մասին `ջյու նվագել Նյու Յորքում, այն ժամանակ ռուսալեզու ձեռնարկների բացակայության և անգլերենի նկատմամբ իմ հետաքրքրության մասին: Իմ անշահախնդիր պատմությունը սահուն անգլերենով ընդհատվում է ամերիկացիներից մեկի անսպասելի արտահայտությամբ.


– Բարի երեկո!

Հետեւելով օտարերկրացու հայացքին ՝ ես շրջվում եմ: Ես տեսնում եմ քսանամյա մատուցողուհու այրվող աչքերը, որն աննկատ կանգնած է իմ մեջքին, նման աչքերը հանդիսատեսի մոտ են, երբ իմպրովիզացիայի ժամանակ վիրտուոզ հատվածներ ես կատարում:


– Բարի երեկո! – մատուցողուհին, ինչ -որ չափով ամաչելով և թեթև ժպիտը դեմքին, նայում է, թե ինչպես եմ ես, բերանս բաց, նորից հայացքս ուղղում դեպի ամերիկացիները:


– Պետք է ավելի լավ տեսք ունենալ: Նրանք գլխով են անում:


(Դեկտեմբեր)


Գիշեր. Ընկղմված դժվար մտքերի մեջ `ես քայլում եմ մայրուղով: Այս բետոնե հրեշը հատուկ կառուցվել է արքայադստեր վերջին պահանջատիրոջ կողմից արագ քշելու և նրա հետ հաճախակի ժամադրությունների համար: Սակայն, ըստ տեղի բնակիչների, դեպի իշխանություն տանող ամենակարճ ճանապարհը երկաթե ճանապարհն է: Եվ շատերն ինձ պես ընտրեցին այս ճանապարհը:


– Հե! Սա իմ կտավն է, – կաշվե բաճկոնով երկար ու նիհար աղջիկը փակեց իմ ճանապարհը:


– Ավելի պատառաքաղ կա: Միգուցե ցրվենք:


– Կան ընդամենը երկու ռելսեր:


– Բայց քնածները շատ են:


– Մոխիր լիտվական նյասուպրանտուին2:


– Եվ ես նրան շատ լավ հասկանում եմ:

2

Ես չեմ հասկանում լիտվերեն (լիտվերեն)

Որտեղից եմ: Ինչու եմ այստեղ: Ուր եմ գնում 2.0. Այլմոլորակայինի հուշեր

Подняться наверх