Պատմվածքներ

Оглавление

იაკობ ცურტაველი. Պատմվածքներ

ՀԱՅ ԲՈՂՈՔԱԿԱՆԻ ԸՆՏԱՆԻՔԸ

Ա

Բ

Գ

Դ

Ե

Ը

ԻՄ ԿԱԹՈԼԻԿ ՀԱՐՍՆԱՑՈՒՆ

ԾՈՎԻ ՎԵՐԱ

Բ. ՊԱՏԵՐ ՍԻՄՈՆԸ

Գ. ԱՌԱՋԻՆ ՀԱՅԱՑՔԸ

Դ. ԻՄ ՔՐՈՋ ՏԱՆԸ

Ե. ՆՈՐ ԾԱՆՈԹՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

Զ. ՊԱՏԵՐ – ՍԻՄՈՆԻ ԲԱՐԵԿԱՄՈՒԹՅՈՒՆԸ

ՄԻ՞ԹԵ ՍԻՐՈԻՄ ԷԻ ԵՍ

ԵՍ ՍԽԱԼՎԱԾ ԷԻ

ԵՐՋԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ՍԿԻԶԲԸ

ՏԱՐՕՐԻՆԱԿ ԽՆԱՄԱԿԱԼ

ԱՎԵՏԻՔ

ՆՇԱՆԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ

ՆՇՍՆԱԴՐՈԻԹՅՈԻՆԻՑ ՀԵՏ

ԲԱԽՏԻՍ ԱՆԻՎԸ ԴԱՌՆՈԻՄ Է

ԿԱԹՈԼԻԿ ԿՂԵՐԻ ՄՈՏ

ՇԱՐԺՈՒՆ ԵՂԵԳՆ

ՀԱՎԱՏԱՔՆՆՈԻԹՅՈԻՆ

ՄԻ ՆՈՐ ՓՈՐՁ

ԴԱՐԱՆ

ԲԱՆՏԻ ՄԵՋ

ԱԶԱՏԱՐԱՐՈԻՀԻՆԵՐԸ

ԱՆՀԱՋՈՂ ՓԱԽՈՒՍՏ

«ԽԵՂԴՎԵԼՈԻՑ ՀԵՏՈ»

ՆՈՐ ՄԵՔԵՆԱՅՈՒԹՅՈՒՆ

ԱԿԱՄԱ ԶԻՋՈՂՈՒԹՅՈՒՆ

ՀՈԻՅՍԵՐՍ ՓՇՐՎԵՑԱՆ

ՀԱՍԱՐԱԿԱՑ ՈՐԴԵԳԻՐԸ

Բ

Գ

Դ

Զ

Ը

ԺԱ

ԺԲ

ՀԱՐՈւՍՏՆԵՐԸ ԶՎԱՐՃԱՆՈւՄ ԵՆ

ԱՌԱՋԻՆ ՀԱՆԴԻՊՈԻՄՆ

ԳԻՇԵՐԱՅԻՆ ԱՅՑԵԼՈՒՆ

ԳՐԲԱՑ ՍԱԼՈՄԵՆ

ՏԻԿԻՆ ԲԵՐՆԱՐԻ ԿԱՐԱՆՈՑՈՒՄ

ԱՆՄԵՂՈՒԹՅՈՒՆԸ ՎԱՃԱՌՎՈԻՄ Է

ՍՊԱՆԴԱՆՈՑ

ՀԵՂԻՆԵԻ ԾՆՈՂՆԵՐԸ

ԿՐԿԻՆ ՏԻԿԻՆ ԲԵՐՆԱՐԻ ԿԱՐԱՆՈՑՈՒՄ

ՍԹԱՓՈՒԹՅՈՒՆԻՑ ՀԵՏՈ

ԽՈՍՏՈՒՄՍ ԿԱՏԱՐԵՑԻ

ՃԳՆԱԺԱՄ

ՏԽՈՒՐ ՎԵՐՋԱԲԱՆ

ՊԱՏԿԵՐ ԵՐԵԿՎԱ ԿՅԱՆՔԻՑ

Ա

Բ

Գ

Դ

Ե

ԱՆՊԱՏՃԱՌ ԻՇԽԱՆՈՒՀԻ

Ա

Բ

Գ

Դ

Ե

Զ

Է

Ը

Թ

Ժ

ԺԱ

Отрывок из книги

Դեկտեմբեր ամսի ցուրտ օրերից մեկն էր: Դեռ վաղ առավոտ լինելով՝ ամբողջ քաղաքը պատված էր մշուշով: Քամին անընդհատ փչելով փոթորկում էր յուր հետ տան կտուրների վրա դիզված ձյունը, որի սառած հատիկները զարնրվելով երբեմն փակված պատուհանների ապակիներին, մեղմ հնչյուններ էին հանում: Սառուցակապ փողոցների մեջ անցուդարձ գրեթե չկար. միայն երբեմն – երբեմն, նրանց այս ու այն ծայրում, սևին էին տալիս եկեղեցին շտապող բարեպաշտ ծերունին կամ պառավը, որոնց միօրինակ ու համբաքայլ ընթացքը մերթ ընդհատվում էր նրանց երկաթագամ քոշերի՝ սառույցի վրա սահելուց: Եվ այս շատ անգամ վերջանում էր նրանով, որ բարեպաշտ պառավը ակամա նստում էր ճանապարհի մեջտեղը և դժգոհելով անիծում յուր քոշերը գամող դարբնին:

Քաղաքի մի ետ ընկած փողոցում, որ գլխավորապես աղքատների բնակատեղին էր, գտնվում էր մի տնակ: Ամբողջ գիշերը հակառակ սովորականին, ճրագը վառվում էր այդտեղ: Այդ հանգամանքը կարող էր հետաքրքրել դրացիներին, բայց եղանակի վատթարության և գիշերվան մառախուղի պատճառով այդ նրանցից աննկատելի մնաց: Միայն առավոտյան պահուն, երբ Խաթուն մայրիկը՝ թաղի ամենաբարի պառավը, եկեղեցին գնալու ժամանակ անցավ տնակի մոտից, շատ զարմացավ, երբ ոսկերիչ Գրիգորի ճրագը վառ գտավ: Սա մոտենալով բակի դռանը նայեց նրա ծերպերից տեսնելու համար, թե բակում անցուդարձ կա՞ արդյոք: Բայց որքան մեծ եղավ նրա երկյուղը, երբ տան ներսից լսվեցավ կանացի լացի մի ողորմելի ձայն: Պառավը պատրաստվում էր դուռը բախելու, երբ բակից նրա ականջին զարկավ մի ուրիշ աղիողորմ մրմունջ. «Ախ, աստված, դարձյալ ծեծում»:

.....

Սա երկրորդ զենքն էր:

Այս խոնարհ խոսակցության եղանակը Համբարձումի ինքնասիրությունը գգվեց, և նա խոստացավ լռել: Ավետիքը սկսավ:

.....