Читать книгу Metamorfozy. Szkice - Ludmila Maletskaya - Страница 2

* * *

Topniejący śnieg, choć wiosna już nadeszła. Zimowe Słońce, choć już minęło zimno i trzepot kwiatu na oknie, jak powiew wiosny o poranku. Poranne światło, poranne Słońce. Natura śpi, ale śpiew ptaków już ją budzi.

* * *

Życie pędzi jak przez lustro. Krople deszczu pukają w okno i droga prowadzi w dal. Moja dusza jest pełna zapachu dojrzałości, a szara codzienność nie przesłania już mojej egzystencji. Myślę o tobie, a moim ostatnim wspomnieniem są szare dni.

* * *

Moja dusza tchnie życie w kwiat, a kwiat unosi płatki.

* * *

Mój kot ma wesołe usposobienie i miękkie łapy. Jest miła i bardzo piękna, inteligentna i zwinna. Łapie myszy i cicho kroczy po zielonej trawie. Ścieżka prowadząca do lasu to ścieżka, po której wędruje do lasu iz powrotem, wraca z lasu.

* * *

Rodzina jest jednostką społeczeństwa. A społeczeństwo?

* * *

Myślę o locie motyla. W przestrzeni jej skrzydła są cudowne dźwięki. Myślę o śpiewie i mandolinie. A barwa mojego głosu… Głos brzmi wyraźniej. Szelest wody w kranie… Szelest deszczu za oknem… Chwile lata i bezpieczny seks… Mimo wszystko.

* * *

Światło samotnej gwiazdy i światło wielu gwiazd… To wszystko oszalało w moim sercu. Czas jest tak ulotny, że gwiazdy świecą na wieczornym niebie. Już wieczór…

* * *

Las: leśna ścieżka prowadzi w zarośla. I wędrujesz po nim, mój piękny kocie.

12 kwietnia 2013

* * *

Jasna wiosna. I błękitne niebo. Trzepoczący żółty kwiat. I żółte lilie wodne. Wiosenne Słońce ogrzewa wszystko i mieni się na przezroczystym wiosennym niebie.

10 marca 2014

* * *

Czasami wydaje mi się, że światło jednej gwiazdy coś zmieni. A co zmieni oświetlenie w losie?

* * *

Słońce świeci i ogrzewa serce. Spienione fale uderzały o brzeg. Słoneczne upały. Światło słoneczne wypełnia świat spokojem serca. Cisza wlewa się do duszy. Jak ścieżka do klasztoru.

* * *

Myślę o przeszłości. Fala za falą wspomnień przetacza się jak morska bryza z pienistymi falami. Myślę o przyszłości i czuję, jak cisza i spokój wlewają się do mojego serca jak światło południowego Słońca.

* * *

Dom. Kominek jest pełen drewna opałowego. Trudno spać na zimnym piasku. Spienione morze szeleści, łamiąc fale na brzegu. Poranne światło świtu w świetle nocnego Księżyca.

* * *

Motyl kapuściany bije o szybę. Motyl paziowaty szybuje w powietrzu z synchronizacją spadochronu. Każdy motyl ma swoją radość.

* * *

Srebrna rosa osadza się w przezroczystych kroplach na łodygach trawy. Ogromne Słońce odbija się w każdej małej kropli. Mikrokosmos i makrokosmos.

30 maja 2014

* * *

Wilgotna pogoda. Mchy khaki nasiąkają deszczem. I tylko młody dąb z jasnozielonymi liśćmi nadaje omszały kolor.

* * *

Srebrzysty ptak wygląda przez okno, zamrożony w statycznej pozycji, jak marmurowa figurka. Gdyby nie mrugnięcie oczami.

* * *

Młode dęby otoczone brzozami. Jak malownicze są ich zielone liście!

15 czerwca 2014

* * *

Leśna ścieżka prowadzi bezpośrednio do plaży. W lesie – śpiew ptaków. Słońce świeci na niebieskim niebie. Nad rzeką wiszą piękne cumulusy. Dachy domów otaczają brzeg rzeki. Natura jakby zamarzła w nieważkości i tylko rzeka płynnie toczy swoimi wodami.