Читать книгу Wojna Czu z Han 209-202 p.n.e. - Maciej Kuczyński - Страница 5

Mistrzowsko przeprowadzone podboje, zjednoczenie Chin i utworzenie jednolitego, scentralizowanego imperium przez Qin Szihuangdi, Pierwszego Cesarza Chin – to wydarzenia dość powszechnie znane. Znacznie mniej ludzi jednak wie, że gdy tylko ten wielki władca spoczął w swym monumentalnym grobowcu, otoczony tysiącami żołnierzy słynnej Terakotowej Armii[1], stworzone przez niego imperium zaczęło się chwiać w posadach i zanim upłynął rok od śmierci Qin Szihuangdi, na całym terytorium ówczesnych Chin rozpętał się wojenny kataklizm o niesłychanych rozmiarach. Ognie wojny płonęły przez siedem lat, pożerając setki tysięcy ofiar i obracając w perzynę praktycznie wszystko, co Pierwszy Cesarz i jego przodkowie z kraju Qin cierpliwie budowali przez stulecia. A gdy wreszcie ustał ten wielki konflikt, człowiek, który odniósł ostateczne zwycięstwo, według własnych słów, „nie był nawet w stanie znaleźć czterech koni tej samej maści i rasy, aby je zaprząc do swojego rydwanu” – tak straszne były zniszczenia i tak wielka panowała w kraju bieda.

Zwycięzca ogłosił się cesarzem i zajął się odbudową kraju. Paradoksalnie, kontynuowal on dzieło Qin Szihuangdi, zaś dynastia przez niego założona miała, z krótką przerwą, panować ponad 400 lat. Ogólny zarys systemu politycznego i administracyjnego, utworzonego przez Pierwszego Cesarza, a następnie zreformowanego w wyniku wielkiej wojny domowej po jego śmierci, przetrwał następnie w Chinach aż do 1911 roku, zaś pod niektórymi względami jego ślady można dostrzec nawet dzisiaj!

Niniejsza książka opowiada o dziejach tej wielkiej i prawie całkowicie w Polsce nieznanej wojny, która jest jednym z kluczowych wydarzeń w chińskiej historii i od czasów starożytnych do dziś stanowi inspirację dla pisarzy, poetów, malarzy i twórców chińskich oper[2]. Wyczyny wielkich generałów i strategów, takich jak Zhang Han, Xiang Yu, Han Xin i Liu Bang, są do dziś studiowane w chińskich akademiach wojskowych.

Dla lepszego zrozumienia tych wydarzeń pierwsze rozdziały niniejszej książki opisują wydarzenia lat poprzedzających tę wielką wojnę, a mianowicie okres panowania Pierwszego Cesarza – od zjednoczenia Chin do jego śmierci. Następnie opisany zostanie pierwszy etap tej siedmioletniej wojny, czyli wielka rebelia przeciw reżimowi Qin w latach 209–207 p.n.e. Następnie w latach 206–202 p.n.e. miała miejsce jeszcze większa wojna, znana jako konfrontacja Czu i Han, w której o władzę nad krajem walczyli weterani rebelii – często niedawni towarzysze broni i przyjaciele…

Przenieś się więc, drogi Czytelniku, wraz z autorem w rok 221 p.n.e., do miasta Xianyang, stolicy kraju Qin. Władca tego państwa, król Zheng, właśnie zakończył podbój kraju Czu, kładąc tym samym kres epoce Siedmiu Walczących Królestw (453–221 r. p.n.e.) i zapoczątkowując dzieje cesarstwa chińskiego (221 r. p.n.e.–1911 r. AD). Aby na zawsze zamknąć rozdział wojen między królestwami i uniemożliwić odrodzenie się sześciu podbitych królestw (Czu, Han, Qi, Wei, Yan i Zhao), król Zheng przybrał nowy tytuł i ogłosił wprowadzenie wielkich zmian. Odwróćmy stronę i pozwólmy opowieści się rozpocząć…

1 Terakotowa Armia – armia 7500 figur naturalnej wielkości, wykonanych z terakoty (wypalanej gliny), przedstawiająca żołnierzy, oficerów i konie. Armia ta znajduje się w grobowcu pierwszego chińskiego cesarza, Quin Szihuangdi.

2 Jedna z najsłynniejszych chińskich oper, Żegnaj, moja konkubino, wokół której toczy się akcja wybitnego chińskiego filmu o tym samym tytule, opowiada właśnie o końcowym etapie wojny Czu z Han.