Andrés Iniesta. Artysta futbolu

Отрывок из книги

Za to, że jesteś tym, kim jesteś, i za to, że kochasz mnie tak, jak kochasz. Nie mogło mnie spotkać nic bardziej magicznego niż to, że Cię poznałem. Dzięki Tobie i naszym cudownym dzieciom zaznaję pełni szczęścia. Doświadczyliśmy już razem tylu niezapomnianych i wyjątkowych przeżyć. Wierzę, że te najpiękniejsze jeszcze nie nadeszły. Moje życie nie miałoby bez Ciebie sensu, Mami.

Nie mogłem mieć w życiu lepszego wzoru niż Ty. Uczyniłaś mnie tym, kim dziś jestem. To, czego mnie nauczyłaś, przekażę moim dzieciom. Nie mogę sobie nawet wyobrazić, przez co przeszłaś, gdy jako ledwie dwunastolatek opuściłem dom, by zamieszkać w La Masii. Bez Ciebie nie ziściłoby się wszystko to, czym się dziś cieszę. Nigdy nie miałaś nic przeciwko temu, żeby trzymać się z boku, z dala od blasku jupiterów. Dużo razem wycierpieliśmy, lecz teraz cieszę się każdą spędzoną z Tobą chwilą i każdy taki moment szalenie doceniam. Jestem Ci za wszystko dozgonnie wdzięczny, Mamá.

.....

Poznał każdy skrawek tego ciemnego tunelu, w którym się znalazł i w którym utknął, jakby żył w przepastnej otchłani. Większość ludzi nie ma pojęcia, przez co przechodził. Wiedzieli o tym tylko nieliczni przyjaciele z barcelońskiej szatni, którzy starali się go z całej siły wspierać i dawali mu przestrzeń niezbędną do tego, by mógł się z tego wydostać. Nie naciskali, świadomi, jak trudna to przeszkoda.

Dwa światy, dwóch Andrésów. Na zewnątrz sztuczny uśmiech, maska, a w środku – niepokój. Jak z tego wyjdzie? Jak ucieknie z tego ciemnego, nieprzystępnego miejsca?

.....