Читать книгу Protokoły Mędrców Syjonu - Matwiej Gołowiński - Страница 4

„Protokoły Mędrców Syjonu” są fałszerstwem i plagiatem, lecz mimo to tekst ten wywarł znaczący wpływ na historię minionego stulecia. Tekst ten żyje też (i nieźle się ma) również dziś, w XXI wieku.

„Protokoły” opublikowano po raz pierwszy w Rosji w 1903 roku. Opisują one tajne plany przejęcia władzy nad światem przez Żydów. Publikacja „Protokołów” zbiegła się w czasie z pogromami ludności żydowskiej inspirowanymi przez ówczesne władze Rosji (car Mikołaj II); „Protokoły” miały te pogromy uzasadniać i usprawiedliwiać. Tekst „Protokołów” napisał niejaki Matwiej Gołowiński – współpracownik tajnych służb rosyjskich, na ich zamówienie. Wielki Sanhedryn (najwyższa żydowska instytucja religijna i sądownicza), któremu przypisywano autorstwo „Protokołów”, nie miał z nimi nic wspólnego.

Gołowiński, pisząc „Protokoły”, nie był oryginalny, ponieważ pokaźne fragmenty tekstu zaczerpnął z XIX-wiecznej francuskiej satyry Maurycego Joly „Rozmowy w piekle Makiawela z Monteskiuszem” (1864). Broszura ta była pamfletem atakującym polityczne ambicje Napoleona III. O Żydach nie ma w niej ani słowa. Podobne treści znajdziemy w powieści „Biarritz” (1868) Hermanna Goedshe (ukrywającego się pod pseudonimem Sir John Retcliffe) – antysemity i niemieckiego szpiega pracującego na rzecz pruskiej tajnej policji. W jednym z rozdziałów tej książki (tytuł rozdziału: „Żydowski Cmentarz w Pradze i Rada Przedstawicieli Dwunastu Plemion Izraela”) jest opisane tajne żydowskie sprzysiężenie, które spotyka się na praskim cmentarzu co 200 lat, aby planować przejęcie władzy nad światem i koordynować realizację tych zamierzeń. Warto też wspomnieć o prawdopodobnym polskim wkładzie w powstanie „Protokołów”, czyli o dziełku „Poufne rady jezuitów” (1613) autorstwa Hieronima Zahorowskiego, w którym ten były jezuita ujawnia rzekome zamiary macierzystego zakonu spisane w formie instrukcji przeznaczonej „tylko do użytku wewnętrznego”.

Tekst „Protokołów” nie jest plagiatem w całości, lecz stanowi także wynik oryginalnych przemyśleń autora. „Protokoły” trafnie i obrazowo opisują ciemną stronę natury ludzkiej oraz ciemną stronę ówczesnego i, niestety, także współczesnego świata: chciwość, zazdrość, głupotę i okrucieństwo, chęć panowania nad innymi, wszechwładzę pieniądza, łatwość sterowania opinią publiczną przez media i przez politycznych przywódców, niedoskonałość demokracji. W „Protokołach” mamy też opisany z detalami, sensacyjny plan przejęcia władzy i jej utrzymania. To jest dobry tekst napisany umiejętnie i sugestywnie (agent Gołowiński dobrze wypełnił zadanie). Zapewne stąd, między innymi, wzięła się jego wielka popularność. Choć oczywiście nie tylko dlatego – o czym za chwilę.

Prawdziwa kariera „Protokołów” zaczęła się wraz z wybuchem Rewolucji Październikowej w 1917 roku. Wielu uznało, że jest to realizacja tajnego planu zawartego w „Protokołach”. Pomysł, że ruch bolszewicki był spiskiem żydowskim zmierzającym do globalnej dominacji, wywołał zainteresowanie „Protokołami” na całym świecie – mimo że już w roku 1920 wskazano, iż tekst jest plagiatem, apokryfem. Do dziś wydrukowano „Protokoły” praktycznie w każdym kraju. Często w milionowych nakładach. Tylko w 1920 roku w Anglii ukazało się pięć edycji. W tym samym roku w USA Henry Ford opłacił druk i rozpowszechnił pół miliona egzemplarzy „Protokołów”. Książka stała się też jednym z narzędzi propagandowego arsenału nazistów.

Ogromną popularność zyskały „Protokoły” w krajach islamskich. Po raz pierwszy zostały opublikowane po arabsku już w 1925 roku. Jednak przełomowy wpływ na ich popularność miało powstanie państwa Izrael i kolejne wojny z Arabami. Wskutek rosnącego konfliktu i kolejnych zwycięstw Izraela, prezydenci Egiptu Naser i Sadat, prezydent Arif z Iraku, król Fajsal z Arabii Saudyjskiej, jak również libijski przywódca Muammar Kaddafi oficjalnie wspierali i rekomendowali lekturę „Protokołów”. Stały się one popularne także w Iranie – ich pierwsze wydanie ukazało się latem 1978 roku w czasie rewolucji islamskiej. „Protokoły” doczekały się nawet wersji filmowej, której premiera odbyła się 6 listopada 2002 roku. Kilka arabskich stacji telewizyjnych wyemitowało wówczas pierwszy epizod serialu zatytułowanego „Rycerz bez konia”. Składał się on z 41 odcinków a wiele najistotniejszych elementów fabuły opartych było na fragmentach „Protokołów”.

Tekst „Protokołów” był kolportowany w Polsce za rządów Władysława Gomułki (towarzysza Wiesława) przez propagandę partyjną (Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej) w czasie pamiętnej antysemickiej kampanii w marcu 1968 roku. „Protokoły” pojawiają się zresztą wszędzie tam, gdzie potrzebny jest materiał propagandowy wymierzony przeciwko Żydom.

Nakreślony w „Protokołach” scenariusz przejmowania władzy bywał też stosowany przez różne ugrupowania polityczne (lokalnie i we fragmentach, rzecz jasna). Tekst „Protokołów” można też obecnie odczytywać jako ogólne ostrzeżenie przez uzależnieniem społeczeństw od potężnych, międzynarodowych, realnie istniejących sił: globalnych koncernów, globalnych rynków finansowych i globalnych mediów.

Warto dodać, że o spiskowanie i o plany przejęcia władzy nad światem posądzano nie tylko Żydów. Oskarżano o to także jezuitów, masonów, Opus Dei, templariuszy oraz inne środowiska i organizacje.

Tekst „Protokołów” nie zawiera treści drastycznych. Sam w sobie nie jest groźny. Dopiero uznanie go za autentyk i użycie do bieżącej walki politycznej może prowadzić do tragicznych skutków. Z tego punktu widzenia „Protokoły” podobne są do noża, który może służyć do krojenia chleba, ale którym także można zabijać.

Protokóły były i nadal są demonizowane. Niektórzy uważają je za wiarygodny dowód spisku, niektórzy za tekst wstydliwy, którego samo czytanie jest już moralnie podejrzane. Te opinie wynikają na ogół nie ze znajomości tekstu, lecz z zasłyszanych omówień, komentarzy i plotek. Powstaje w ten sposób niezależny ponadczasowy mit, który nie potrzebuje już pierwotnego historycznego źródła.

Zdecydowaliśmy się na publikację "Protokołów", gdyż jesteśmy zdania, że spychanie do podziemia tego tekstu tylko sprzyja jego popularności. Jego opublikowanie zdejmuje z „Protokołów” atrakcyjny dla wielu atrybut tajemniczości, przez co czyni ten tekst mniej szkodliwym (groźne i straszne jest przede wszystkim to, co nieznane i ukryte). A oto jeszcze inny istotny powód: to tekst źródłowy – ważny dokument epoki.

Polecamy interesujący polski film dokumentalny „Protokoły Mędrców Syjonu” wyprodukowany przez stację telewizyjną Discovery Historia / TVN dostępny na YouTube pod nazwą: „Free Europe TV - Filmy - Protokoły Mędrców Syjonu” lub pod adresem http://youtu.be/5pF0lgZQSQg.

J. Ch. i K. J.

Copyright © by Estymator (2012)