Kamil Glik. Liczy się charakter

Отрывок из книги

Pierwszy raz zwróciłem uwagę na Kamila, kiedy miał 15 lat. I wcale nie chodziło o boisko, choć już wtedy z powodzeniem dawał sobie radę na murawie. Wodzisławska Szkoła Piłkarska wybierała się akurat na kilkudniowy obóz na Węgry. Oprócz meczów sparingowych przewidziany był także wyjazd na spotkanie międzynarodowe. Węgrzy i Polacy kończyli wtedy kolejne nieudane dla siebie eliminacje. Chodziło o Euro 2004. Mecz na budapeszteńskim Nepstadionie czy, już wtedy, na stadionie imienia Ferenca Puskása, był pierwszym zetknięciem Kamila z mistrzostwami Europy. Nie mógł pewnie wówczas przypuszczać, że kiedyś samemu wystąpi na tej wielkiej imprezie.

Gdy w październiku 2003 roku wchodziłem do autobusu wiozącego nas z Wodzisławia do Kecskemét, zwróciłem uwagę na zachowanie wysokiego blondyna. Siedział akurat za mną i troskliwie opiekował się swoim młodszym o sześć lat bratem. Kamil, jak mówi jego mama, od wczesnego dzieciństwa zajmował się młodszym rodzeństwem, które ubierał i zaprowadzał do przedszkola.

.....

W rodzinie grało się w piłkę. Dziadek Walter kopał amatorsko w LZS-ie Siedlec, małym klubiku z Opolszczyzny, a tata i wujek w nieistniejącym już Społem Jastrzębie. Z ganianiem za futbolówką nie było problemów. „Tuż obok bloku jest nieduże boisko, a dalej koło kopalni kolejny plac do kopania. To tam grał i trenował pod okiem Wiesława Śmigielskiego”, opowiada mama piłkarza.

Osiedle Przyjaźń przez lata nie miało dobrej opinii. Nie brakowało tam chuliganerii i po zmroku trzeba było uważać, żeby przypadkiem nie dostać po głowie. „Można powiedzieć, że czas się tam zatrzymał. Osiedle, jakie było, takie jest i teraz: dość ponure, szare i na pewno uznawane w mieście za niezbyt przyjazne, choć sama nazwa wskazuje inaczej. Bogactwa, że tak powiem, to tam nie było i nie ma, za to charakter się sam wypracował”, mówi Kamil.

.....