Читать книгу Wprowadzenie do teorii obliczeń - Michael Sipser - Страница 10

Nie mógłbym napisać tej książki bez pomocy wielu przyjaciół, kolegów i mojej rodziny.

Chciałbym podziękować moim nauczycielom, którzy pomogli ukształtować moje poglądy naukowe i metody nauczania. Pięciu z nich wyróżnia się szczególnie. Mój promotor, Manuel Blum, zasługuje na szczególną uwagę za wyjątkową zdolność do inspirowania studentów dzięki przejrzystości przedstawianych myśli, entuzjazm i opiekę. Jest wzorem dla mnie i wielu innych. Jestem także wdzięczny Richardowi Karpowi za wprowadzenie mnie w tajniki teorii złożoności, Johnowi Addisonowi za nauczenie mnie logiki i przygotowywanie wspaniałych zadań domowych, Jurisowi Hartmanisowi za wprowadzenie w teorię obliczeń oraz mojemu ojcu za nauczenie mnie podstaw matematyki, posługiwania się komputerami i sztuki przekazywania wiedzy.

Książka to powstała na podstawie notatek do wykładu, który prowadziłem w MIT przez ostatnie 15 lat. Spisali je studenci uczestniczący w moich wykładach. Mam nadzieję, że wybaczą mi, że nie wymienię ich wszystkich. Asystenci, którzy pracowali ze mną przez te lata – Avrim Blum, Thang Bui, Benny Chor, Andrew Chou, Stavros Cosmadakis, Aditi Dhagat, Wayne Goddard, Parry Husbands, Dina Kravets, Jakov Kučan, Brian O’Neill, Ioana Popescu i Alex Russell – pomogli w redagowaniu i rozwinięci tych notatek. Są także autorami niektórych ćwiczeń i zadań.

Prawie trzy lata temu Tom Leighton przekonał mnie do napisania podręcznika z teorii obliczeń. Rozmyślałem nad tym od pewnego czasu, ale to argumentacja Toma pozwoliła przekształcić teorię w praktykę. Jestem mu wdzięczny za liczne rady dotyczące pisania książek i wiele innych rzeczy.

Chciałbym podziękować za uwagi, komentarze i pomoc w trakcie pisania książki, jakiej udzielili mi Eric Bach, Peter Beebee, Cris Calude, Marek Chrobak, Anna Chefter, Guang-Ien Cheng, Elias Dahlhaus, Michael Fischer, Steve Fisk, Lance Fortnow, Henry J. Friedman, Jack Fu, Seymour Ginsburg, Oded Goldreich, Brian Grossman, David Harel, Micha Hofri, Dung T. Huynh, Neil Jones, H. Chad Lane, Kevin Lin, Michael Loui, Silvio Micali, Tadao Murata, Christos Papadimitriou, Vaughan Pratt, Daniel Rosenband, Brian Scassellati, Ashish Sharma, Nir Shavit, Alexander Shen, Ilya Shlyakhter, Matt Stallmann, Perry Susskind, Y. C. Tay, Joseph Traub, Osamu Watanabe, Peter Widmayer, David Williamson, Derick Wood i Charles Yang.

Następujące osoby przekazały dodatkowe komentarze i uwagi, które pozwoliły ulepszyć tę książkę: Isam M. Abdelhameed, Eric Allender, Shay Artzi, Michelle Atherton, Rolfe Blodgett, Al Briggs, Brian E. Brooks, Jonathan Buss, Jin Yi Cai, Steve Chapel, David Chow, Michael Ehrlich, Yaakov Eisenberg, Farzan Fallah, Shaun Flisakowski, Hjalmtyr Hafsteinsson, C. R. Hale, Maurice Herlihy, Vegard Holmedahl, Sandy Irani, Kevin Jiang, Rhys Price Jones, James M. Jowdy, David M. Martin Jr., Manrique Mata-Montero, Ryota Matsuura, Thomas Minka, Farooq Mohammed, Tadao Murata, Jason Murray, Hideo Nagahashi, Kazuo Ohta, Constantine Papageorgiou, Joseph Raj, Rick Regan, Rhonda A. Reumann, Michael Rintzler, Arnold L. Rosenberg, Larry Roske, Max Rozenoer,Walter L. Ruzzo, Sanatan Sahgal, Leonard Schulman, Steve Seiden, Joel Seiferas, Ambuj Singh, David J. Stucki, Jayram S. Thathachar, H. Venkateswaran, Tom Whaley, Christopher Van Wyk, Kyle Young oraz Kyoung Hwan Yun.

Robert Sloan wykorzystał roboczą wersję książki w swoim wykładzie i przekazał mi nieocenione uwagi i pomysły wynikające z tego doświadczenia. Mark Herschberg, Kazuo Ohta i Latanya Sweeney przeczytali części rękopisu i zasugerowali liczne poprawki. Shafi Goldwasser pomogła mi przy pracy nad materiałem do rozdziału 10.

Otrzymałem pomoc techniczną od Williama Baxtera z firmy Superscript, który napisał pakiet makr w L^AT_EX-u, implementujący układ wewnętrzny książki, oraz od Larry’ego Nolana z wydziału matematycznego MIT, który zadbał o to, by wszystko działało.

Przyjemnością była współpraca z ekipą z PWS Publishing przy tworzeniu wersji finalnej. Wspomnę tu tylko Michaela Sugarmana, Davida Dietza, Elise Kaiser, Monique Calello, Susan Garland oraz Tanję Brull, gdyż to z nimi miałem większość kontaktów, ale zdaję sobie sprawę, że w pracę zaangażowanych było wiele innych osób. Dziękuję Jerry’emu Moore’owi za redakcję tekstu, Diane Levy za projekt okładki oraz Catherine Hawkes za projekt układu wewnętrznego.

Dziękuję National Science Foundation za wsparcie w ramach grantu CCR-9503322.

Mój ojciec, Kenneth Sipser, oraz siostra, Laura Sipser, przekształcili rysunki zamieszczone w książce na postać elektroniczną. Moja druga siostra, Karen Fisch, ratowała nas z różnych komputerowych opresji, a moja mama, Justine Sipser, służyła matczynymi radami. Dziękuję im wszystkich za wsparcie w trudnych warunkach, w tym przy zwariowanych terminach i opornym oprogramowaniu.

Na koniec kieruję wyrazy miłości do mojej żony Iny i córki Rachel. Dziękuję, że zniosłyście to wszystko.

Michael Sipser

Cambridge, Massachusetts, październik 1996