Читать книгу Cumeyra - Murat Kayali - Страница 8

gökyüzünün

benim olan tarafında

güneş sancılı

ellibeş ceset duruyor

uykumun kenarında

taşların suya dokunduğu yerde

bıraktım rüyalarımı Cumeyra

tekneleri kefen rengi boyuyorum

yeni bir dil konuşuyorum

bizim oraların kumunu getiriyor rüzgár

kokunu alıyorum Cumeyra

çocukları yuttu deniz

tahta parçaları kaldı suyun üstünde ve bir bez bebek

dün bir kılıç balığını çektiler karaya

ben çok yakındım ağlamaya

bir göç sancısı bağrıma saplandı

gücüm yetmiyor çıkarmaya

ellerini özlüyorum Cumeyra

bir balıkçı bağışladı beni sana

ekmeğini bölüşüyor benimle

kalbini de

"denizden çıkardığım en güzel şeysin" diyor bana

Allah büyük Cumeyra

gökyüzünün

benim olan tarafında

güneş sancılı

kumsala oturuyorum

düşlediklerimiz burada da bizden uzak

beraber söylediğimiz mutlu şarkının nefesi soğuk

işte burada hayat böyle

azaldıkça azalıyorum

gözlerinden kuş sürüleri gönder

çoğalt beni Cumeyra

giderken verdiğin çöl çiçeği

unuttuğum cenneti hatırlatıyor

her kokladığımda

ellibeş ceset duruyor

uykumun kenarında

taşların suya dokunduğu yerde

bıraktım rüyalarımı Cumeyra

senin için dilediğim kanatları getirince rüzgár sana

durma uç göklerin sonuna kadar uç

bir ağacın külü bile olsam

bul beni

bul beni Cumeyra