Читать книгу Terapia kognitywno – obrazowa w pracy psychologów - Наталья Феофилова - Страница 2

Skomplikowana wersja pracy metodą terapii kognitywno-obrazowej została opisana w książce „Metoda terapii kognitywno-obrazowej z wykorzystaniem metaforycznych kart asocjacyjnych” Walerii Czeczelnickiej. W jaki sposób można połączyć karty metaforyczne i metodę terapii kognitywno-obrazowej, szczegółowo opisuję na międzynarodowej konferencji na temat pracy ze złożonymi żądaniami klientów za pomocą MAC w centrum psychologicznym „Metafora”, w lekcji wideo „MAC w wyobraźni lub metoda terapii kognitywno-obrazowej”. Waleria jest jedną z moich ulubionych uczennic i bardzo dobrze pracuje z MAC, więc od razu odpowiedziała na propozycję napisania takiej książki i świetnie zadebiutowała jako pisarka. Opisane przez nią warianty kombinacji MAC i metod terapii kognitywno-obrazowej różnią się od mojej wersji i sprawiają, że metoda jest bardziej wieloaspektowa, dlatego tutaj podaję skróconą wersję jej książki. Pomoże Ci to zorientować się w połączeniu powyższych metod. Jeśli takie podejście Cię zainteresuje, polecam lekturę pełnej wersji książki.

Waleria Chechelnitskaja St. Petersburg Psycholog, trener, terapeuta Gestalt, mistrz gier psychologicznych. Pracuje z dziećmi i dorosłymi, integruje podejścia. Autor książki „MAC metoda terapii kognitywno-obrazowej. Wykorzystanie metaforycznych kart asocjacyjnych w terapii kognitywno-obrazowej”.

Metoda terapii kognitywno-obrazowej to niesamowita metoda pracy nad sobą i z klientami. W połączeniu z kartami metaforycznymi będziesz w stanie: pracować z problemem w każdej dziedzinie życia, stwarzać konkretny plan działania, nauczyć się lepiej rozumieć siebie, poznawać nową wizję metodyki terapii kognitywno-obrazowej, poznać autorskie techniki pracy ze sobą i z klientami.

Przede wszystkim MAС – to narzędzie projekcyjne. Pomaga pracować z ludzką podświadomością. MAC to talia obrazów lub fraz tekstowych wielkości małej pocztówki. Obrazy na rysunkach mogą być różne: ludzie, krajobrazy, sytuacje, przedmioty gospodarstwa domowego itp. Zdania są również różne – wyświetlające emocje, problemy, zasoby, cytaty itp. Pierwsza talia „OH” została stworzona w 1975 roku przez historyka sztuki Eli Ramana i psychoterapeutę Moritza Egetmeyera.

Metoda terapii kognitywno-obrazowej – jest to nowoczesna metoda pracy z podświadomością za pomocą obrazów, które przekształcają Głębokie destrukcyjne przekonania. Technika ta została stworzona przez Anastazię Kolendo-Smirnovą.

W książce przejdziemy przez 5 etapów terapii kognitywno-obrazowej i zobaczymy, w jaki sposób można ją uzupełnić kartami metaforycznymi. Cel

Przekonanie

Tworzenie obrazu do pracy

Transformacja terapeutyczna

Utrwalanie zmian

Cel– jest to jasny, konkretny, aktualny cel klienta, w którego realizacji pomaga psycholog, trener lub specjalista innego rodzaju, przedstawiciel zawodów mających na celu pomoc innym ludziom. Cel pokazuje dokładnie, jakiej pomocy chce dana osoba, na jaki wynik czeka.

Aby ułatwić czytelnikom zrozumienie, proponuję zapoznać się z mężczyzną na imię N. Przejdzie z nami każdy krok i będzie zmierzał do celu. Nie wie, co dokładnie nie pasuje mu w życiu. Ogólnie rzecz biorąc, zgromadziło się wiele niepokojących momentów. W pracy szef stale wykazuje agresję werbalną pod jego adresem. W domu żona ciągle jest niezadowolona.

Humor N. podnosi gra na gitarze, ale nie ma na to wystarczająco dużo czasu. Nie ma ochoty wychodzić z domu na spotkania z powodu złej pogody. Na ulicy to śnieg, to ulewa. Poza tym bardzo bolą plecy i szyja. Uczucie, jakby na ramionach leżało kowadło i naciskało na ciało.

To, z czym przyszedł klient, to skarga. Jest emocjonalna. Wyobraź sobie, że głos N. jest pełen niepokoju, niechęci do szefa, żony, siebie. Na twarzy napięcie, choć mówi z uśmiechem. Zwiększona gestykulacja w szczególnie ważnych momentach. Bohater chce natychmiast i całkowicie zmienić swoje życie. Wypowiedział kilka kultowych tematów. Naszym zadaniem jest wysłuchanie i pomoc w wyborze jednego konkretnego tematu. Zaczynamy się komunikować, zadawać sugestywne pytania:

Po co przyszedłeś na sesję? (Do czego kupiłeś książkę? Czego Wam brakuje w życiu, a co wam odpowiada?

W jakim stopniu temat, z którym chcesz pracować, jest obecnie aktualny w dziesięciostopniowej skali?

Czego oczekujesz ode mnie jako specjalisty (jako autora książki)?

Do czego dążysz w życiu na tym etapie? Jak idzie? Co cię powstrzymuje?

Co jest teraz ważne w twoim życiu? Do czego chcesz dojść w wyniku pracy?

Zadanie 1

Weź kawałek papieru lub ulubiony notatnik. Odpowiedz sobie na wszystkie lub niektóre z proponowanych pytań. Pomogą uczynić temat pracy bardziej szczegółowym i wyraźniejszym, lepiej zrozumieć siebie i swój cel w przyszłości. N. odpowiedział na wszystkie pytania, z wyjątkiem tych zapisanych w nawiasach. Tutaj są one podane specjalnie dla ciebie. Po udzieleniu odpowiedzi na pytania napisz jasny cel – z czym konkretnie chcesz pracować:

Na przykład: chcę do … roku ważyć … kg.

Chcę do … miesiąca całkowicie pozbyć się strachu przed byciem w zespole.

Podczas rozmowy N. wyraził swoje doświadczenia i postanowił pracować ze strachem. Z jakim strachem chce pracować, porozmawiamy nieco później. W międzyczasie, zanim przejdziemy dalej, przejdziemy dalej na żądanie.

Następny przystanek – Pożądany obraz.

Poniżej wymieniono, w jaki sposób MAC: może pomóc w realizacji celu: klient po rozmowie nie zdecydował się na konkretny temat pracy, specjalista chce urozmaicić pracę metodą, klientowi łatwiej pracować na podstawie gotowego obrazu.

Zadanie 2

Weź, nie patrząc, kartę z dowolnej metaforycznej talii. Przyjrzyj się jej dokładnie lub spójrz na proponowaną opcję. Jeśli pracujesz sam, zalecamy zabranie talii portretowych, uniwersalnych lub specjalnych, w których jest jakiś bohater. Teraz nadszedł czas, aby uzupełnić swoje wpisy odpowiedziami na pytania:

Co widzisz na karcie? Co czujesz, patrząc na bohaterów? Co myślicie?

Jak wyobrażasz siebie na tym obrazie?

Co przyciąga uwagę na karcie? Czego początkowo nie zauważyłeś?

Co odczuwają postacie? O czym myślą?

Co ten obraz mówi o Tobie? Z jakim celem warto pracować?

Jakie wnioski możesz wyciągnąć dla siebie?

Porównaj swoje notatki, które zapisałeś bez metaforycznej karty i za jej pomocą. Zapisz, co sobie uświadomiłeś.

Dzięki karcie u N. udało się doprecyzować swój cel. Zdał sobie sprawę, że cel wiąże się ze strachem przed odmową i udzieleniem uzasadnionej odmowy. N. zdecydował do … miesiąca … roku zmienić swoje do siebie i do innych. Marzy o komunikacji z tymi, którzy go wspierają i którymi chce się opiekować.

Pożądany obraz lub podróż wehikułem czasu.

Jeśli zdecydujesz się nie odpowiadać na pytania i po prostu przejrzysz książkę do tego momentu, możesz rozpocząć podróż już teraz. Chociaż polecam wsiadanie do wehikułu czasu z jasnym motywem do pracy. W każdym razie zapnij pasy i usiądź wygodnie (połóż się, wstań lub wybierz dowolną wygodną pozycję).

Pożądany obraz – to obraz szczęśliwej i pożądanej przyszłości. Moment, w którym cel jest w pełni zrealizowany. W metodzie terapii kognitywno-obrazowej naszym zadaniem jest sformułowanie aktualnego tematu nie tylko na poziomie tekstu, ale na poziomie obrazu. Istnieje kilka zasad tworzenia:

Utrwalenie akcji w danym momencie.

Obraz pochodzi z przyszłości, a nie z przeszłości. Na przykład, jeśli w przeszłości ważyłeś 60 kg, a teraz przytyłeś do 70, nie powinieneś polegać na swoim obrazie z przeszłości. Stwórz nowy, w którym wyglądasz tak, jak chcesz.

Ważne jest, aby w pożądanym obrazie był główny bohater – człowiek (Ty z przyszłości).

Spójrz na obraz trzeciej osoby, z boku.

Wyobraź sobie konkretne okoliczności, w których znajduje się bohater z przyszłości. Co on robi? Kto i co go otacza? Zwróć uwagę na kolory, zapachy.

Staraj się reprezentować moment, w którym cel został zrealizowany lub problem został całkowicie rozwiązany, tak szczegółowo i dokładnie, jak to możliwe.

Zadanie 3

Teraz proponuję przenieść się w świat pożądanej przyszłości. Aby to zrobić, możesz przedstawić obraz bez polegania na jakiejkolwiek metaforycznej mapie lub wybrać dla siebie obraz, który Ci odpowiada. Polecam wziąć talię kart zasobów, dziecięcą lub tematyczną. Po praktyce napisz o tym, jaki masz obraz. Możesz opisać szczegółowo lub w skrócie, według własnego uznania. Następnie kontynuuj wykonywanie tego samego zadania, ale opierając się na metaforycznej mapie.

Jak wygląda główny bohater? Co go otacza z lewej strony, z prawej? Jakie kolory, zapachy wokół niego?

Jaką przybrał pozę? Co on robi? Co odczuwa?

Co jest na obrazie, czego początkowo nie zauważyłeś?

Co odczuwasz, patrząc na obraz? Jak silne są te emocje w skali od 1 do 10?

Jak to odczuwa twoje ciało?

N. postanowił oprzeć się nie tylko na metaforycznej karcie. Przypomniał sobie, że dawno nie słuchał medytacji. Włączył ulubioną powolną muzykę i wyobraził sobie, że wehikuł czasu zatrzymał się w pobliżu jego domu. Mężczyzna usiadł w nieznanym latającym obiekcie i poleciał poza Wszechświat.

Kiedy wylądował, zobaczył duży park. Otaczały go przyjemne zapachy, jasnozielona trawa kołysała się od wiatru. Jasnoniebieskie niebo było przyjemne dla oka. Rozglądając się, N. zobaczył dostojnego mężczyznę w wieku około 30 lat. Po jego lewej stronie stała młoda żona, trzymająca go za rękę i uśmiechnięta. W pobliżu biegała córka, robiąc wieniec ze stokrotek.

N. czuł się człowiekiem sukcesu. Po prawej stronie było biurko z otwartym laptopem. Ekran wyświetla wykres dochodów i wydatków za miesiąc. Bohater zdawał sobie sprawę, że pracuje we własnej małej firmie. W pewnym momencie N. zdał sobie sprawę, że zobaczył siebie z przyszłości. Tam bohater zajmuje się swoją ulubioną pracą, czuje wsparcie w domu i daje radość swoim bliskim. Ciesząc się podróżą, N. wsiadł do wehikułu czasu. Wrócił do swojego pokoju z poczuciem radości, spokoju. Następnie N. wziął kilka głębokich oddechów i wyobraził sobie, że wehikuł czasu zabrał go z powrotem do domu. Mężczyzna znów poczuł się w swoim pokoju. Siedział na zepsutym krześle z ciemnymi plamami na oparciu. N. otworzył oczy, wziął ulubiony notatnik i zapisał obraz, który sobie wyobraził.

Do czego służy pożądany obraz?

Po podróży wehikułem czasu razem z N. proponuję zastanowić się, dlaczego powstaje pożądany obraz. Najczęściej wizualizacja jest tworzona w celu przejścia krok po kroku w kierunku osiągnięcia celu. I do tego obrazu regularnie wracamy, aby wcielić go w rzeczywistość. Gdyby w metodzie terapii kognitywno-obrazowej pracowaliśmy w podobny sposób, sugerowałabym, abyś codziennie wsiadał do samochodu i podróżował do idealnego świata – tam, gdzie cel jest w pełni zrealizowany, gdzie po problemie nie pozostał ani ślad. Sugerowałabym również, aby co tydzień brał metaforyczne karty i zadawał sobie pytanie: Jakie są trzy małe kroki, które chcesz zrobić w ciągu tygodnia, aby zbliżyć się do celu? Dla każdego kroku wybierana jest jedna karta i formułowane jest jasne, konkretne działanie.

Jednak w metodzie terapii kognitywno-obrazowej pożądany obraz jest tworzony w celu znalezienia w nim czegoś, co może przeszkadzać. Pomaga znaleźć nieświadomy opór. Emocje, z którymi będziemy pracować w przyszłości.

Dlatego mogę zalecić powrót do powyższej techniki po całkowitym zakończeniu pracy z obrazem według metody terapii kognitywno-obrazowej. Spróbuj ponownie stworzyć idealny obraz, porównaj z tym, który był pierwotnie i sformułuj trzy małe kroki. Pomoże to śledzić zmiany i zacząć działać. Dla każdego kroku weź osobny MAC z talii zasobów, specjalnej lub sytuacyjnej.

Przekonania

Proponuję pozostawić pożądany obraz na chwilę i zanurzyć się w świecie postaw psychologicznych. Spacer po nowej polanie o jasnych i ciemnych kolorach. Aby zbadać, w jaki sposób pojawiają się ustawienia, w jaki sposób metoda terapii kognitywno-obrazowej pomoże je przekształcić.

Przekonania są stabilnym systemem poglądów danej osoby, opartym na jej wiedzy, doświadczeniach życiowych, pragnieniach i pomysłach.

W głębszym sensie przekonania człowieka są obrazem świata, który on akceptuje i do którego się przywiązuje. Za pomocą swoich przekonań człowiek orientuje się w społeczeństwie i podejmuje dobre lub złe decyzje. Jeśli przekonania są adekwatne do rzeczywistości, decyzje danej osoby będą w większości skuteczne. Jeśli przekonania są błędne, osoba stale popełnia błędy w niektórych obszarach życia.

Bez względu na to, jak konstruktywne są przekonania danej osoby, mają one niuans: są w większości statyczne. Dlatego są przekonaniami, a nie żywym myśleniem, które zawsze szuka czegoś nowego.

Istotą każdego ustawienia jest uproszczenie życia. Opiera się na pragnieniu życia w zrozumiałym i czytelnym świecie. Dzięki nim mamy stabilny model świata w głowie. Bez przekonań bylibyśmy zmuszeni za każdym razem odkrywać na nowo ten świat, studiować jego cechy, jakby właśnie się urodziliśmy. Są jak lustro odzwierciedlające to, w co wierzymy. Jednocześnie nie można obejść się bez przekonań opartych na zaufaniu. Jeśli wszystko zostanie zakwestionowane, jest to bardzo energochłonne. Nie ma na to wystarczających zasobów mentalnych ani czasowych. Niektóre instalacje są przez nas realizowane, a niektóre nie.

Zadanie 5. Praca z ustawieniami według metody terapii kognitywno-obrazowej

Teraz proponuję wrócić do wehikułu czasu i dotrzeć do pożądanego obrazu. Nawiasem mówiąc: możesz wykonać ten krok natychmiast po stworzeniu idealnego obrazu. Przyjrzyj się uważnie obrazowi i zadaj sobie kilka pytań:

Co w tym obrazie nie jest do końca prawdą? Co jest w nim niepokoi?

Jakie negatywne emocje odczuwasz pomimo dobrego samopoczucia? Niepokój, strach czy inne? Z czym to może być związane?

N. spojrzał na swój obraz i pomyślał, że wszystko w nim lubi. Jest piękna. Nie chcę niczego zmieniać. Co robiłeś?

Po zastanowieniu się nad tym mężczyzna zdał sobie sprawę – warto bardziej słuchać emocji. Gdyby nie było nic do zmiany, żyłby już inaczej. Postanowił zadać sobie pytanie, czy boi się stracić to, czego chce. I zadał sobie również to pytanie: Jak będę się czuł, jeśli stracę to, o czym marzyłem?