Читать книгу Najdłuższa podróż (wydanie filmowe) - Nicholas Sparks - Страница 9

Najdłuższa podróż, moja siedemnasta już powieść, nie mogłaby powstać bez wsparcia ze strony wielu wspaniałych osób. Ich listę otwiera jak zawsze moja żona Cathy, która po tylu wspólnie przeżytych latach pozostaje nadal najlepszym przyjacielem, jakiego miałem. Wzbogaca na co dzień moje życie i nie ukrywam, że każda kobieca postać dotychczas przeze mnie wykreowana ma w sobie coś z niej. Dobrze mi z nią w tej najdłuższej podróży, którą zwiemy życiem.

Nie obejdzie się też bez podziękowań dla Theresy Park – mojej agentki literackiej, menedżerki, a od jakiegoś czasu partnerki do spraw produkcji – jeszcze jednej dobrej wróżki, bez której bym sobie nie poradził. Aż się wierzyć nie chce, że współpracujemy już dziewiętnaście lat. Chociaż zdarzało mi się po wielekroć o tym napomykać, najwyższy chyba czas przyznać to na piśmie: uważam się, i zawsze uważałem, za szczęściarza.

Jamie Raab, redaktorka, z którą współpracuję od samego początku, nie ma sobie równych w udoskonalaniu moich tekstów. Miałem szczęście, że właśnie na nią trafiłem. Dziękuję za jej pracę, a także za to, co robi, ale i za to, że mam w niej prawdziwą przyjaciółkę.

Howie Sanders i Keya Khayatian – moi agenci filmowi – są po prostu najlepsi w branży. To geniusze, a przy tym ludzie pogodni, bezpośredni i pełni entuzjazmu. Współpraca z nimi to prawdziwa przyjemność.

Scott Schwimer, prawnik, to jeszcze jeden członek mojego zespołu, z którym współpracuję od samego początku. Wspiera mnie swoją wiedzą i radą, a także pogodą ducha i poczuciem humoru.

Elise Henderson i Kosha Shah kierują moją firmą produkcji telewizyjnych i robią to popisowo, z biglem. Podziwiam ich talent i humor. Dziękuję również Dave’owi Parkowi, mojemu agentowi telewizyjnemu, za rady i pomoc oraz Lucindzie Moorehead za jej entuzjastyczne starania w UTA.

Muszę też podziękować Denise Di Novi za styl i klasę jej filmowych adaptacji moich powieści, w tym Listu w butelce, Szkoły uczuć i Szczęściarza, których była producentką. Jestem pełen uznania dla Twojego talentu, Denise, i nie mogę się już doczekać, kiedy ujrzę na wielkim ekranie Twoją interpretację Dla ciebie wszystko. Nie darowałbym też sobie, nie dziękując Alison Greenspan za wszystko, z czego tak dobrze się wywiązuje.

Marty Bowen to jeszcze jeden producent mający na koncie wiele filmowych adaptacji moich powieści. Chciałbym mu podziękować za obrazy Wciąż ją kocham oraz Bezpieczna przystań. Do spółki ze mną i Theresą będzie wkrótce produkował Najdłuższą podróż i bez wątpienia powstanie wspaniały film. Dziękuję również Wyckowi Godfreyowi, który asystuje Marty’emu we wszystkich przedsięwzięciach.

Dziękuję Emily Sweet i Abby Koons z Park Literary Group. Emily nie tylko pracuje w mojej fundacji i obsługuje stronę internetową, a także z energią, entuzjazmem i powodzeniem załatwia sprawy, zdawałoby się, nie do załatwienia. Abby zaś, odpowiedzialna za kontakty zagraniczne, fantastycznie wywiązuje się ze swoich obowiązków. Nie wiem, co bym bez nich począł.

Michael Nyman, Catherine Olim, Jill Fritzo i Michael Geiser, moi przedstawiciele w kontaktach z mediami, też są rewelacyjni i chciałbym im podziękować za nadzwyczajną pracę.

Laquishe Wright – w skrócie Q – reprezentującej mnie na portalach społecznościowych oraz Mollie Smith, która prowadzi moją stronę internetową, również jestem wdzięczny. To dzięki nim mogę informować zainteresowanych, co dzieje się w moim światku.

To, że nie gubię się we wszelkich nowinkach technicznych, zawdzięczam Davidowi Herrinowi i Ericowi Kuhnowi z UTA. Dzięki nim jestem w tych sprawach na bieżąco.

Dziękuję również Davidowi Youngowi i Michaelowi Pietschowi z Hachette Book Group. Bardzo będzie mi Ciebie brakowało, Davidzie, a w Tobie, Michaelu, pokładam nadzieję, że godnie go zastąpisz.

Chciałbym też złożyć specjalne podziękowania Seanowi Gleasonowi, prezesowi Professional Bull Riders, Inc., za mozolne przestudiowanie rękopisu i cenne uwagi. Ujeżdżanie byków to ekscytująca dyscyplina sportu. Sean, kierujesz wspaniałą organizacją.

Na podziękowania zasłużyli też Larry Vincent i Sara Fernstrom z UTA. Nasza współpraca doskonale się układa i spoglądając w przyszłość, widzę ją w samych jasnych barwach.

Nieocenionymi członkami mojego zespołu są Mitch Stoller, prezes Fundacji Nicholasa Sparksa, oraz Jenna Dueck. Dziękuję im z całego serca za wkład, jaki wnoszą w edukację.

Chcę także podziękować Saulowi Benjaminowi, dyrektorowi Epiphany School of Global Studies, szkoły, którą założyłem wraz z żoną w roku 2006. Nie mam najmniejszych wątpliwości, że pod jego kierunkiem ta placówka z biegiem czasu rozkwitnie. Naturalnie nie byłoby to możliwe bez udziału Davida Wanga, zastępcy dyrektora, któremu również jestem wdzięczny.

Dziękuję też Jasonowi Richmanowi i Pete’owi Knappowi, z których żaden nie pracuje dla mnie bezpośrednio, ale pośrednio owszem. Wielkie dzięki za Wasz wkład.

Rachel Bressler i Alexowi Greene’owi dziękuję za to, że tak sprawnie prowadzą Novel Learning Series, a to nie lada zadanie.

Na serdeczne podziękowania za zaangażowanie i wizję, jaką wniósł do Novel Learning Series, zasługuje mój brat Micah Sparks.

Dziękuję też Emily Griffin, Sarze Weiss i Sonyi Cheuse z Grand Central Publishing za wszystko, co dla mnie robią.

Podziękowania należą się również Tracey Lorentz, dyrektorce oddziału mojej fundacji w New Bern, Tii Scott, jej asystentce, no i Jeannie Armentrout.

Dziękuję też Andrew Sommersowi, który jest dla mnie wielką wyręką w jeszcze innym, ważnym obszarze mojego życia.

Pam Pope i Oscara Stevick, moje księgowe, są bezbłędne i rad jestem, że mam je w zespole.

Courtenay Valenti i Greg Silverman z Warner Bros są dla mnie jak rodzina i wspaniale mi się z nimi współpracuje.

Ryanowi Kavanaugh, Tuckerowi Tooleyowi, Robbiemu Brennerowi i Terry’emu Curtinowi z Relativity dziękuję za wspaniałą ekranizację Bezpiecznej przystani. Piszę się na dalszą współpracę z Wami, bo widzę, że nadajemy na tych samych falach.

Elizabeth Gabler i Erin Siminoff z Fox 2000 dziękuję za zgodę na nakręcenie filmowej wersji Najdłuższej podróży. Nie mogę się już doczekać, kiedy zaczniemy.

Na podziękowania zasługuje również David Buchalter pomagający mi w przygotowywaniu wszystkich moich publicznych wystąpień. Doceniam Twoje zaangażowanie.

Toddowi i Kari Wagnerom dziękuję za… chyba wiedzą za co.

I na koniec moc podziękowań dla nowych i starych przyjaciół, w tym dla Drew i Brittany Breesów, Jennifer Romanello, Chelsea Kane, Gretchen Rossi, Slade’a Smileya, Josha Duhamela i Julianne Hough za wniesienie do mojego życia takiej dawki radości i śmiechu.