Читать книгу Wpada na Raj. Tworzą nieśmiertelność - Rem Word - Страница 4

Początkujący są wszczepieni w dziale A, trzeci poziom, śpiący na dużych łóżkach, pięć osób na raz. Nie zgodziłbym się na przeniesienie, gdybym wiedział, że stracę prawie całą lwą grzywę. Taki stan. Nieśmiały. Mój pokój znajduje się w sektorze B, obok laboratoriów. Pięć i pół metra sześciennego, rogi są zaokrąglone, przytulne jak pisklę w gnieździe. Mieszkalne jajko! Łóżko, fotel, stół, półki, toaleta, jakby zamówione przez gnomy, ale w rzeczywistości całkiem wygodne. Wystrój przypomina «półgwiazdkę», hotel, wszędzie stał się kultem. Jest więcej włazów. Uczniowie ukryją w nich dzienniki, słodycze, może narkotyki syntetyczne. Po lewej stronie, jeśli rozciągniesz rękę przez plastik, twoje palce wyjdą w hangarze.

To laboratorium jest tworzone według kolejności domen; naszych dziwnych latających bossów. Wygląda na to, że wygląda jak puste kółko i krzyżyk. Teraz są nudne puste pokoje i zapakowane meble. Jest zasilanie elektryczne i woda, ale generalnie komórki są puste. Po prawej stronie Jajka, jeśli w formie ducha, przejdź przez dwa metry drutów, rur, wysuszonej śliny, zajrzysz do szybu windy prowadzącego do sali organizacji, która przebiera ambulatorium.

Jestem jedynym, który wie, jak narodziło się to całe wspólne laboratorium. Nikt nie dba o nadzór. Za rok cały ten bezosobowy zostanie pokryty inicjałami przedmiotów zwanych wrogami lub przyjaciółmi, filmem potu, tłuszczu, kurzu naskórka. Mogę mówić pięknie, prawda?

Zaledwie dziesięć dni temu atmosfera przyszłego hostelu, Anthill, reprezentowała zestaw części, które popijając dozwolone 3% piwo, zostały wdrożone przez cichych specjalistów Technis. Poprzedniego ranka, po przejechaniu windą pomocniczą, nie rozpoznałem tego obszaru. Nie kropla oleju z imponującej osłony tunelu. Wypompowane ścieki zdemontowane. Kilka zbiorników ze śladami krystalicznego betonu, wymazane napisy, łaty pasiastych wstążek. Ciemna sala, rozbieżne odciski butów robotników. To jest to, towarzysze!

…Betonowe pudełko było wypełnione kołyszącymi się konturami. Jak ty, ciekawa bakteria, wspiąłeś się do rozwijającego się organizmu. Komórki mnożą się i stają się bardziej złożone. Światło szuka węzłów, w których widać coś niedoskonałego, migruje, jakby sam nabył oczy, mózg, ręce i zabrał się do pracy. Polecenie mistrza – beton krystaliczny staje się miękki, jak guma do żucia, odsunięty od maszyny, tworzy nowe ubytki, pokoje, tunele.

Jestem jednym z tych, którzy z powodzeniem szyją nazwy do rzeczy. Bunkier. Szpital jest powszechny. Dział dla nas, a jednocześnie dzieci nauki – Dzot. No cóż, Kubotur. Można by więc nazwać gałąź czyśćca, układankę lub firmę, która organizuje ekstremalne wycieczki do gorących stref Domu.

Pośrodku sali płynął prążkowany wodospad. Schody ruchome Pozdrawiam pracowników. Nowe błyski światła.

Ramy aluminiowe są pokryte plastikowymi powłokami. Tu i tam druty mają tendencję do materializacji, nerwy światłowodów, wnętrzności rur. Bunkier wykrywa energię i wolę, jakby dojrzewał homunkulusa w ciepłej kolbie alchemika.

W splocie plastikowych krawędzi pojawiła się przepona kamery, klapa z płatkami prowadzącymi donikąd. Robotnik przekręcił śrubę śrubokrętem, a tryl otwieranych drzwi, zawiły «tur-lur-li» polowania na nieznane zwierzę, wystartował ponad serwomechanizmem.

Robotnicy odeszli, pozostawiając stosy śmieci, girlandy i filtry papierosowe.

Czy to wszystko dla mnie?

Kulturowo zgasiłem światło i wsiadłem do Jajka.

Dzisiaj mój wynalazek jest najpewniejszym sposobem na ukrycie moich myśli przed osobami z zewnątrz. Dopiero gdy pozostaną w środku, chronisz osobę przed niepotrzebnym czytaniem.

Za dwie minuty strony pamiętnika staną się duchami. Spalę stronę, na której napisano dzień! Usunę popioły w trumnie, która wcześniej była zajęta przez nikogo nie potrzebującego, chociaż były one bardzo rozpowszechnione. Więc nikt nie przeczyta Płonącego Dziennika, chyba że powodzenie resuscytacji nie przywróci go z tych niebieskich piór. Ale widzisz, przyjacielu, zacznie się zupełnie inna historia.