Читать книгу Бозторғай - Сәбит Дөнентаев - Страница 1

Бозторғай зорлық көріп тұрымтайдан,

Таяныш таба алмапты қырдан, ойдан.

Болыпты мұңын шақпақ, зарын айтпақ,

Қырғиды жолықтырып көрсе қайдан.

Ағып жүр оқтай зырлап, көрмей дамыл,

Шыбындан жанын сұрап бір құдайдан.

Тілегі, көздің жасы қабыл болып,

Ақыры-ақ тапты іздеп бір тоғайдан,

Томарда, келсе, қырғи бұғып отыр,

Жемсауы ыңқ-ыңқ етіп шығып отыр.

Түрі бар бір нәрсені аңдығандай,

Орнында қозғалмастан нығып отыр.

Келді де, сәлем берді төресіне,

Аз-ақ тұр шықпай жаны денесінде.

Шақты кеп тұрымтайдың мінездерін:

«Ей, тақсыр, бейбағыңды көресің бе?»

Қырғи сәл торғай сөзі бітер-бітпес,

«Сабыр қыл! – деді, – тоқта еш нәрсе етпес»,