Cliniclowns en HappyMeals

Оглавление

Süreyya Turan. Cliniclowns en HappyMeals

Hoofdstuk 1

Hoofdstuk 2

Hoofdstuk 3

Hoofdstuk 4

Hoofdstuk 5

Hoofdstuk 6

Hoofdstuk 7

Hoofdstuk 8

Hoofdstuk 9

Hoofdstuk 10

Hoofdstuk 11

Hoofdstuk 12

Hoofdstuk 13

Hoofdstuk 14

Hoofdstuk 15

Hoofdstuk 16

Hoofdstuk 17

Hoofdstuk 18

Hoofdstuk 19

Hoofdstuk 20

Hoofdstuk 21

Dankwoord

Bronnenlijst

Отрывок из книги

Voor een moment dacht ik even dat ik gek werd. Zie ik dat nou goed? Süreyya zat rustig in de hoek van de woonkamer televisie te kijken. Ze had op haar favoriete plek in heel het huis plaatsgenomen: naast de bank op de grond, leunend tegen de verwarming. Terwijl zij stilletjes voor zich uit aan het kijken was, voelde ik mijn hart sneller kloppen. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes en kantelde mijn hoofd. En daar begon het. Dat precieze moment. Ik trok Süreyya op mijn schoot, zodat ik haar oog van dichtbij kon zien. Ik twijfelde even en riep mijn man. En hij zag het ook: Süreyya haar oog kantelde iets naar buiten. Een gevoel van bezorgdheid trok over me heen.

Toen de volgende dag de huisarts antwoordde dat hij mijn bezorgdheid niet kon delen, kon ik alleen maar knikken. De beste man zal vast wel weten waar hij het over heeft, maar toch voelde het niet goed. Twee dagen later belde de school mij met de vraag of ik Süreyya op wilde komen halen; ze had koorts en voelde zich niet lekker. Toen ik haar ophaalde, zag ik dat haar oog nóg verder naar voren was gaan staan. Inmiddels kwam haar oog, die ineens verdacht veel leek op een knikker, tot voorbij haar neusbotje.

.....

‘Lieverd,’ ik schraapte mijn keel.

‘Je bent ziek. Weet je hoe je oog een beetje naar voren staat? Dat komt omdat er een tumor achter je oog zit. Een soort knikker. Dat betekent dat je ziek bent. En zieke kindjes moeten naar het ziekenhuis.’

.....