Читать книгу Галзуу мөрдөгч. Хөгжилтэй мөрдөгч - СтаВл Зосимов Премудрословски - Страница 3

Таван жилийн уйтгартай хамтын аж ахуй амьдрал өрнөж, Оттила Инцефалапатомтой согтохоо болив, яг үнэндээ тэр эхнэрээ эзэмшихийн тулд санаатайгаар Солоп ууж байв. Санаанд чинь алдаа гарсан, энэ нь тохиромжтой. Тийм ээ, Маршалл дуудаагүй.

– Өө, би өөрийгөө залгаарай. – зүүн гартаа хумс, хумсаа тэгшлээд, баруун гараараа хоёрдогч хэрэглээнд шидсэн. Тэр «хонх» дуугаар цочирдож, цочирдов … – Тэгээд тэр намайг явуулбал? – Оттила түүний хажууд байдаг гэрийнхээ хашааг шалгав. Түүний урд хаалга, баруун талд усанд орох хашааны харуулын нохой хажуугийн саравчинд бэхэлсэн нүхнээс эзэн рүү дэмий ширтэж байв.

– Полкан! Оттила дуудав. Нохой нүдээ анив. -Кел, – нохой чихээ налан, – Жят, жят! – Нохой эрүүгээ нүдээ анив, – Кэл Манда, Катиам Жеймс! – Нохой лангуунд авирав. – Энд, гичий! – Орос хэл дээр Клоп сэтгэл дундуур байсан. Үүнд сэтгэл дундуур байсан ч гомдоогүй. Эцэст нь эмэгтэйчүүд гомддог, эрчүүд нь бухимддаг гэж тэр аавтайгаа бодов. Гэхдээ тэр бухимдаж, цэцгийн орны хашаанаас чулууг авав.

– Полкан. – үсрэлт, хоёр дахь нь авч, эхний эргэлдэж – Палкан!! – өсөлт, өсөлт, – Полкан!!! – үсрэлт, хөөрөг, үсрэлт, – новшоо гарга!!!! – цэцгийн хил дэх чулуу дуусах хүртэл гулсалт, гулзайлт, гулзайлт, гулзайлт гэх мэт.

– Аааааааааааа!!!!!!!!! – нохой өвдөж, ташуурдав. Хөршүүд хүртэл хацрыг нь сонсов. Оттила сэтгэл хангалуун сууж, уушигнаас нь хүчилтөрөгч гаргаж авав. Цааш нь тойм нь түүнийг хашааны ард, зүүн талд нь овоохойны орон сууцны хэсэг рүү харав.

– Оттила, тэд чам дээр ирсэн! – Исолдегийн босгон дээр хашгирав. Алдаа эргэв. Эхнэр хаалганы үүдэн дээр анхаарлаа хандуулав. Юбка доороос гэнэт Изи-ийн өхөөрдөм царай гарч ирэв. Тэр аль хэдийн арван долоотой байсан. Гээд тэр Кавказын нүдээр сайхан инээмсэглэв.

– Тэнд юу хийж байгаа юм бэ? – хэт их ядарсан ааваас асуув – биологийн хойд эцэг.

– За, банзал доогуур гараад ир! – Тэр гараа толгой дээрээ алгадаад, өөрөө өөртөө толгойгоо хусуулав. Баска алга болжээ.

– Тэднийг дуудаарай. Оттила хариулж, зүүн гартаа хумсаа аваад алхаар шулуун эхлэв.

Алс холын овоохойноос нам гүмхэн хоолой сонсогдов. Удалгүй Инцефалопат гарч ирэн гэмт этгээдийг хүзүүний скрабаар чирэв. Түүнийг үүдний тавцан дээр аваад гэрийн хашааны төв рүү шидэв. Гэмт хэрэгтэн бөмбөг шиг төв рүү эргэлдэв.

– Энэ хэн бэ? – гэж асуув, нар алтал Оттила.

– Энд, энд хайрцаг. Хөөх! Жүжиглэв, apchi. Оох. Оох.

– Тэр юу хийсэн бэ? – хэсгийн хорооноос дурамжхан асуув.

– Тэр, тэр, апчи, хогийн ургамлын өөхөнд урсаж, апчи, ойлгоорой.

– Хэр вэ? – Алдаа залуу руу нүдээ эргэлдүүлээд эрхий хуруугаараа алхаар механик цохив. – Аа!

– Тэр худлаа ярьж байна. – Баривчлагдсан Идот нь Орон нутгийн казакууд, ан амьтан хамгаалах газрын Атаман, Панкратын хүү Коломийццо гэж шивнэж байсан.

– Чи, Идот, бузу битгий хий, талбайг тарьсан. Наманчлах, зүгээр л цохих. Клоп хуцав.

– Тийм ээ, би үрж авдаггүй! – гэж Идот дуу алдав. – «Ааваасаа өшиглөх болно.» – бодлоо толгой дээрээ нисэв.

– За, бид аавыг юу гэж дуудах вэ? Апчи, – Инцефалопатын амьсгаагаар асуув.

– Чи түүнийг хөрш газраас татсан уу? Бедбуг асууж, хадаасаар тэгшлээд алхаар цохив.

Хөлссөн Арутун Карапетович толгойгоо арчив. «Үгүй, apchi.» – тэр энд, хогийн цэгт байна.

– За тэгэхээр бид юу хийх гэж байна? Аан, Idot?? – Бог шүдээ хавираад дахин нэг хуруугаараа алхаар алхав. -… Бос!!! Би чамтай ярьж байхдаа. Өөрөөсөө хорхой шавьж бүү гарга, та юу төлөвлөж байна вэ?

– Үгүй. – Идот уйлахаа больсон ч айж байсан.

– Та тэнд юу хийсэн бэ? Оттила сандарч асуув, нүднийхээ тавцан дээр зовхи татан, хятад хүн шиг нарийсган асуув. – Жонгүк унтраах уу? – Клоп инээмсэглэлээ сугалав. – Хариулт! гэж шуудхан хашгирав.

– Би, миний бодлоор …, новш. – Идот хүлээн авч Арутун руу харж, гүйцэтгэх дарааллыг хүлээж байв. Энэ нэг «гэж тэр толгой дохиод,» Би хүзүүнийхээ дэргэд байсан тул өмдөө өмхий, би илжиг хийх цаг завгүй байсан тул толгойн өмдийг өмдөндөө цохиж, мэлхий дээр түрхэв. Одоо шатаж байна.

Оттила залгив.

– Та түүнийг юу авчирсан бэ? Түүнээс нэг км-ээс хол зайтай хэвээр байгаа.

– Тиймээс тэр, apchi, би хэмнэж, үрж байна …!? – гэж Инцефалопат хариулав. – Алгаа хараач, apchi, тэд хэшээр хутгалдсан байна..

– ба цоглог. – Idot нэмсэн. – Би надтай хамт цаас аваагүй бөгөөд илжигийг алгаа арчина.

– Аль гар? Гэж Клоп сандарч асуув.

– Хоёулаа. – Арав орчим настай, панк буюу шмэк маягийн жаахан хүүхэд алгаа шалгаж, бохирыг сонгов. – энэ.

– Харутун, үнэртээд ир. – Оттила асуув.

– Юу? апчи. гэж корпорациас асуув.

– Гараа үнэрлээд арьсанд хэрэглэсэн бодисын найрлагад эрүүл ахуй, эпидемиологийн дүгнэлт гаргана. Ойлгож байна уу?

Инцефалопат тохиролцоод толгойгоо даллаж, хүүхдэд үл тоомсорлон алхаж, гараа хамар руугаа зүглэв. Би гарын алган дээрээс ууршсан уурыг үнэрлээд хамрын үзүүр, хамрын гүүр, дараа нь инерцийн замаар давалгаа хүзүү, дух, уруул руу шилжсэн бөгөөд тэр бүгдийг яаж залгисан нь тодорхой байв. Идотын далдуу модны малгай, хуруу нь огцом эргэлдэж, Арутуний маш урт хамарыг чанга атгаад түүнийг өөртөө татав.

Харутун нударгаа хоёр гараараа барьж, нүүрээ үрчлээч, хамарнаас нь тайлах гэж оролдсон боловч хүүхэд өмнө нь хуруугаа тайвширч, гэнэт арилгасан байв. Инцефалопат толгойгоо илжиг рүү түлхээд бараг илжиг дээрээ унав. Тэр сэргэж Идот руу алга ташив. Ийм зүйлийг нэгээс олон удаа хүлээж авсан тэрээр зугтаж, Харутун хоцорч, гар инерцийг дагаж, цэцгийн ор руу унав.

– За, энэ нь үнэртэй байна уу? гэж Клопоос босоод босоод ирэхийн тулд бяцхан гараа хамт нэгнийхээ гар дээр сунгав.

– Мдаа, апчи. – Арутун Клопын саналыг няцааж өөрөө босов.

– «Мдаа» гэж юу вэ?

– Би гарч ирээгүй байна, Апчи, – тэвэрч, хамраараа бариад Харутун өнгөрөв.

– Та түүний бичиг баримтуудыг шалгасан уу?

– Тийм ээ, энэ бол чуйка байдаг Казахстанаас ирсэн апчи юм.

– Ямар үнэр вэ?

– За, апчу, Чуйская хөндий, Маалинган тэнд ургадаг.

– Тэгээд энд юу ирсэн бэ? – Идота Клопоос асуув.

– Тэгээд та юу ирсэн бэ? – гэж Идот хариулав.

– Чи элэгсэг хүн үү? Би энд төрсөн.

– Тэр энд ирээгүй юм шиг санагдаж байна уу? – Инцефалопат Патзан руу хуруугаа зулгааж байв.

– Мөн духан дээр? апчи.– хамараа сэгсэрч заануудыг Кавказын Харутун руу цацав.

– Би: Энд юу ирсэн бэ?

– Родаки нүүсэн. Би тэнд бас өвчтэй амьдараагүй. – уйтгартай өсвөр насны хүүхэд.

– Юу, чи Анаша мартаж чадахгүй юм уу? Яарах уу?

– Таны юу гэх гээд байгааг би ойлгохгүй байна уу? Би хэлээд илжигийг нь алгаараа арчина…

– Тэгээд чи ямар бүдүүлэг юм бэ? Кентүүд биш, бүгд ижил, эцсийн хугацаа… Арван гэрэлтэж байна.. Битгий инээ юу?

– Наад зах нь апчи. – гэж Харутун нэмж хэлэв. – Дээрээс нь – эрх баригчдын эсэргүүцэл.

Хүүхэд ичээд ирэв.

– Мөн Казахстанд тэд яагаад анаша өгөөгүй юм бэ? – Оттила аялгуугаа өөрчилөв.

– За, тэд үүнийг тарьчихлаа гэж Идот хамраа цэвэрлэв. – Гэхдээ би хууль ёсоор ажилласан.

– Хууль гэж юу вэ? апчи. – гэж Харутун гайхав.

– Маалинга цуглуулсан уу? Ай! – Оттила дахиад нэг хуруугаараа алхаар цохив.

– Энэ хэр байна даа? Apchi, ямар нэг зүйл та утгагүй зүйл, жолоо барих. – Арутун цохив.

– Та түүнийг хаанаас барьсан бэ? – алдаа Klop. – эндээс хол уу?

– Үгүй ээ, байшингийн дундуур, хог дотор. Апчи, хамгийн чухал нь цэцэрлэгт ургадаг шиг тэгш ургадаг.. Та тарьсан уу, apchi, нохой юу?

– Хүлээ, Харутун,.. ийшээ ирээд сюди? – Клоп руу захиалав.

Idot дурамжхан ойртов.

– Суу. Оттила ойролцоох хувин руу зааж, эргүүлэв, гэхдээ энэ нь ёроолгүй байв. Идот суув.

– Гараа надруу сунга, алгаа доошоо… Энд. Одоо Харутун сонинг авчир.

– Хаанаас вэ? апчи.

– Эхнэрээсээ асуу..

– Писюня, надад сонин өг! апчи.

– Хэн? Писюнья уу?

– Апчи, апчи, апчи … – Харутун улаан болж хувирав

Idot хөхрөв.

– Чи юунд инээгээд байгаа юм бэ? – Оттила үүдний өрөө рүү эргэв. «Изолда, цаасаа нааш нь авчир!» Гээд.

– Өөрөө ав! Хүү эх биш өссөн! Изолда уурлав.

– Явж ав. – намуухан дуугаар корпорацийн Klop-г илгээв. Харутун сониныг хагас цагийн дотор авчирсан бол Оттила зуун хумсаа тэгшлээд байжээ.

– Чи ямар үхэл рүү үхсэн юм бэ? Нааш ир.

Оттила сониныг аваад шовгор дээр тараав.

– Гурав. – алдааг тушаав

– Дөрөв. – Идот маш ихээр хариулав.

– Юу, дөрөв?

– За, гурав – дөрөв – тав…

– Чи тоглоод байгаа юм уу? гурав, гурван нүх рүү гараараа нулим. Бүх гүвийг гараас нь арилга.

– Яагаад?

– Та үүнийг дүүргийн цагдаагийн хэлтсийн лабораторид үзүүлэхийг хүсч байна уу?

– Үгүй.

– Дараа нь энд гурав, мацаг бариарай.

Хүүхэд хурдан вандуйтай бөмбөгөө үрээд Клопт хүлээлгэв.

– ? Болно «Хөөх! – гайхсан Клоп.

– Нэн даруй мэдэрч, apchi, мэргэжлийн хүний гар.

Оттила вандуй нь цаасан дээрээс доош тамхинаас алтаар оров. Мөн асаагуур асаа. Цаас нь шатаж, вандуйгаа хатаана. Оттила нөмрөөд вандуйгаа алхаар цохив. Тамхинаас гардаг тамхиа сулруулаад буцааж оноов. Төгсгөлд нь битүүмжилж, бөглөсөн. Шүдэнзний хайрцгийн доор эргэлдсэн картон цаасыг шүүлтүүрийн газар байрлуулсан. Тэгээд хэлээрээ тамхины дээд хэсгийг чийглээд асаажээ. Жамс цуурч, ухарч авах нь хэсгийнхээ уушгинд шууд шингэж Африкийг санаж байв. Түүний нээлттэй орон зай, ширэнгэн ой. Доор нь бүжиглэх нь миний амнаас гарч буй папуаскатай хамт байв. Оливиер давстай ирсэн хөрш овгийн хар арьст хүний тархиас. Хиппотой анхны секс ба бусад. Эцэст нь тэр хөөс шиг цурхиран амьсгалаа аажмаар аажим аажмаар жингийн далавчтай утаа гадагш гаргаж байв. Түүний цус нь баяр хөөртэй хүчилтөрөгчөөр баяжсан бөгөөд тэр тэг таталцсан мэт ниссэн мэт мэдрэмж төрөв. Эргэн тойрон дахь бүх зүйл тод, дуу чимээтэй байв. Оттилагийн бага нас өнгөрч, эргэн тойрон дахь бүх зүйл таалагдаж эхлэв. Нохой лангуунаас гарч, эзний тэнэг харцыг харан бүжиглээд сүүлээ гозойв.

– Өөрөөсөө юу ч үгүй юм байна?! – Тэр дуугаа ч алдаагүй бөгөөд тамхиа Инцефалопат руу хүлээлгэн өглөө. – дээр Харутун, түр хүлээнэ үү. Мэргэжилтэн хүний хувьд хошуу болон шалны ялгааг олоорой.

– Мөн би хэзээ ч тамхи татаагүй. Апчи. Яаж гэдгийг нь мэдэхгүй байна.

– Тамхины нэгэн адил утаагаа бүү хая. Би үүнийг амандаа бүрэн хийж болохгүй, уушгинд агаар нийлүүлэх цоорхой үлдээж, татаж, татаад бүү гарга. Дотор нь татаад дотроос нь мэдрээрэй.

Харутун аажмаар алхаж, жимсийг авав. Дарга даргын тушаалаар тамхи татав. Хэсэг хугацааны дараа тэр ногоо болж, цацагт хяруул шиг тэнэг болов.

– Хүүхдийг өг. – Оттила Харутуныг мартаж захиалав. – Шоронгийн өмнө онигоо ярьж байгаарай … – Хагас цагийн дараа Оттила үргэлжлүүлэв – Арутун, алле. Чи юу авч байгаа юм бэ?

– Аан? Өг… гээд хөгшин эр даллан толгой дохив. Тэр тамхи барин гараа сунгалаа. Idot нь чанамал авч, цонхийж, дүүрэгт нь тараажээ. Тэрбээр хоёрдугаар тойргийг эхлүүлсэн бөгөөд удалгүй Инцефалопат өсгий дээрээ дуусчээ.

– За юу? – Бэдбугыг орхи. – утаа уу? Та юу хийж байгаа юм, хонгор минь?

– Беломор. – Би Idot-ийн нэг боодол аваад тамхи тус бүрийг өөрөө авав. Хүлээв. Тэд аваад тамхи татав.

– За, та хэрхэн хууль ёсоор Маалинга олборлосон тухайгаа яриач? – Бэдбуг эхлүүлэв.

– Хөөе, чи анх түүнийг яаж хууль ёсны дагуу тарьсан гэж хэлж чадах уу? – гэж Харутун нэмж хэлэв.

– Хэхэ. – Idot зүүсэн. – трактор дээр.

– Та юу хавчиж байна, салага? – Харутун уурлав. – Тракторын тухайд бол зурчихдаг. Суу, новш! Амьдралын төлөө!!!

– Тийм ээ, суу, тэгэхгүй бол та дэгээ шиг зогсож байна. Тэнд, үүдний тавцан дээр суу. – Bed bug корпорацийг санал болгов.

– Товчхондоо онигоо практикт байсан. – Idot-ийн эхлэл.

– Тэгээд та хэнийг судалсан бэ? гэж Клоп асуув.

– Тийм ээ, тракторын жолооч-генералистын хувьд. Тэд төлөвлөгөөнд, олсоор цэвэрлэхийн тулд маалингануудыг илгээв. Маалинган олсоор UAZ-т чинь брезент оёж өгдөг.

– Энд яаж байна? – гайхсан Оттила. – тэгээд юу?

– За, тэд намайг каннабис хураах машинд суулгасан.

– Энэ юу вэ? гэж Клоп асуув.

– Тийм ээ. – Инцефалопатыг батлав.

– Мөн та хаанаас мэдэх вэ? – гайхсан Клоп.

«Би залуу насандаа байна, Апчи» гэж Харутун эхэлсэн боловч Идот үргэлжлүүлэн хэлэв:

– … хар тамхинд донтдог байсан.

– Зогсооч, гөлөг! – Харутун сэтгэл догдлов. – чи тоглодог, apchi, та удаан суудаг.

– Харутун тайвшир. – Клоп инээмсэглэв. – үргэлжлүүл.

– За, би залуу насандаа Кавказад Шарагад амьдарч, сурч байсан, бид нэг сэдвээр – хөдөө аж ахуйн машин техник гэж нэрлэдэг байсан. Тиймээс, бид каннабис хураах машинаар явсан. Тэр, upchi, Беларусь эсвэл MTZ-40 руу наалддаг. Voot, apchi.

– Дараа нь юу байна? – хүүхэд рүү эргэв.

– За, би дээд давхарт гарч байна … – Идот үргэлжлүүлэв.

– Энэ хэр байна даа? гэж Клоп асуув.

Инцефалопат тайлбарлав. «Тийм ээ, нэгдмэл найрлага шиг, бусад юм шиг.» – зөвхөн бид отрядынхантай, тэгээд бас тэд шаттай.

– Би харж байна. Дараа нь юу байна?

– За, би явлаа. – Idot-ийн эхлэл.

– Би тэр дороо уусан. – гэж Клоп нэмж хэлэв.

– Юу вэ, apchi, Маалинга бол далай. – Харутун зүүв.

– Үгүй, дарга аа, биднийг УАЗ-аас дүүргийн цагдаагийн ажилтан, сувилагчтай хамт трактороор авч явсан. Ранетка бүхий хорхойг зөөвөрлөх боломжтой байсан ч байхгүй. Эмч байнга дарамт шахалт үзүүлдэг. Трактор дээр цонх байхгүй, дулаан, зөвхөн дээвэр, салхины аль аль нь зуух, чимээ гардаг. Дөрвөн цагийн турш ээлж нь маш их амьсгалж байгаа тул тамхи татах шаардлагагүй. Эцсийн эцэст та өөрөө дотор нь байгаа. Энд байна. Никель хоорондын зам дагуу, жийпт, казакууд трактор барьж аваад, «Бөмбөрийг нээнэ.» Тиймээс та дуулгавартай болно. Та бөмбөрний ирийг тоосноос цэвэрлэж, тоос нь Галимови хэш юм. Үүний тулд тэд таксинуудыг кабин руу шидэж, хаядаг. Таван килограммаар жин татаж, тоолж үз! Тоглолтын толгой гурван цагийн турш тавыг хамарна. Энэ бол сэдэв.

– Тэгээд цөөхөн, гурав уу? гэж хүү чимээгүйхэн сонссон Изягаас асуув. – оролдох.

– За тэр гэр лүүгээ үсрэв. Намайг байцааж байгааг харж чадахгүй байна уу?

– Түүнийг сонсъё, энэ нь хууль ёсны бөгөөд заавартай юм – чихээ халаасан ээж бас тасалдуулав. – Дараа нь юу болж байна?

– За, богинохон би дуугарлаа. Дуу минь нисэж, бүрхсэн, гэхдээ би энийг цэвэрлээгүй, Би харахад хамтрагч нь урдуур нь жолоодож байгаа бөгөөд тэр трактороос үсэрч, хажуу тийш гүйх болно, трактор одоо ч явж байна. Би толинд харахад тэнд УАЗ-ын цагдаа, эмч ээлжийн өөрчлөлттэй ойртдог. Би газар дээрээ байхгүй байна. Тэгээд УАЗ-аас машинаас гүйх сидекикийн араас гүйж ирэв.

– Тэгээд тэр яагаад ингэж жолоо барьсан юм бэ, чи зэмлэдэг үү? – алдаа Klop.

– Утсан, морон, тариалахаас өмнө. Салхи салхитай байдал нь ерөнхийдөө ядуу нөхдийн цамхагийг сүйтгэж, түүнд төлөвлөсөн төлөвлөгөөнд ялаа хайлуулж буй мэт санагдаж байв. Дараа нь төрөл зүйлээр пентентүүд шатав. Тэр буруутгах хэрэгтэй.

– Сайн уу ххх ххх. – Клоп нүдээ бүлтийлгэн Харутун Кавказын хаа нэгтээ тэврэв … – тэгээд та юу барьсан бэ?

– Тийм ээ, нэг цагийн дараа. Тэгээд трактор суваг руу нисэв.

– Хөгжилтэй, apchi, тэнд. – Арутун зүүгээр хөхөв.

– Тиймээ, хөгжилтэй. – дэмжигдсэн Idot. – За, би явсан уу?!

– Hehehehehe … – орныхоо аажмаар инээхээ болив. – Яв, маргааш үдээс хойш чи ирнэ. Та үүнийг үрэх болно, тэгвэл бид таныг дахиад татах болно, бид мэдээж танд тарих болно.

– Юуны төлөө? – Идот гайхаж, уйлав.

– Харутун, явахгүй байх тухай захиалгаа аваарай. – Алдаа босож, нуруугаа нумлав.

– Эсвэл магадгүй бид санал нийлэх үү? – тэр даруй уйлахаа больсон Идотийг санал болгов. – Маргааш та гахайтай ирнэ, бид харах болно. Бүгд хоёулаа гардаг. Би ядарч байна Ажлын өдөр дуусч байна.

– Авчи, тэнэг. – Харутуныг санал болгоод гарц руу явав.

– Идот. – корпорацын хөвгүүнийг дагаж явав.

– … Мөн гахайн махтай хамт чи нэг хуц авчир. Ойлгож байна уу? – Арутун зогсоод урд Идотийг алгасав. Идот тэргүүн эгнээнд ороход Харутун түүнийг илжиг рүү өшиглөж, араар нь чанга инээгээд…

Тэд удалгүй гараад Оттила гэрт очиж хоол идэв…

АПУЛАЗ 2

Оттила нарийссан нүдээ нээн гал тогооны өрөөндөө шалгалт хийв. Тэнд гадуурхсан байдалтай байсан бөгөөд тэр маш их идэх хүсэлтэй байсан ч ширээ хоосон байв.

– Энэ юу байсан бэ? гэж тэр бодов. – Энэ нь хучигдсан!

Би сандлаас нулимс асгаруулаад зөвхөн ширээн дээр хоол цуглуулж эхлэхийг л хүссэн байв. Түүнийг овоохойн орон сууцны нэг унтлагын өрөөнөөс орж ирэхэд нам гүм, сайхан инээмсэглэл хүлээв.

– Сара юу? – толгойд нь эргэлээ. – Гэхдээ тэр …?!

Сара Оттила ба Изолде нарын анхны охин байсан боловч төрөлхийн гажигтай байсан, өөрөөр хэлбэл төрснөөсөө хойш хоёр чихэндээ дүлий, хоёр нүдээрээ сохор, хэлгүй, өөрөөр хэлбэл сохроор дүлий байсан тул өмнө нь дүрслэх шаардлагагүй байсан. Гэхдээ одоо цаг нь болжээ, тэр тусмаа овоохойн гүнээс ирж буй нялхууд түүнд харьяалагдах болсон. Дашрамд хэлэхэд Бурхан түүнд үзэсгэлэнтэй дүр төрх, хөөрхөн царай өгсөн.

Гэхдээ тэр Сара өвчтэй болж, аав нь түүний тухай нухацтай бодож байсны дараа шалгалтын дараа Санкт-Петербург хотын нэгэн эмчийн хийсэн дахин нэг мэдээ нэвтрүүлэгт тэр ичсэн.

– Тэр эмээ, жирэмсэн бөгөөд энэ нь түүнийг өвчтэй болгодог. – гэж эмч хурдан дүгнэв.

– Аав нь хэн бэ? Эцсийн эцэст түүнд хэн ч ирдэггүй ээ?! – гайхсан Клоп. – Өрхөөс гадна.

– Үл мэдэгдэх. ДНХ-ийн шинжилгээ хийх боломжтой боловч энэ оролцоо нь хүүхдийн хөгжилд саад болж болзошгүй юм. Та төрөхдөө, дараа нь та харах болно: аав нь негр эсвэл хятад хүн юм. – гэж эмч хариулаад хурдан холдов. Izzy түүнийг дагаж байв.

– Эмч ээ, надад бууж өгөөгүйд баярлалаа.

– Нэгдүгээрт, баярлалаа гэж барьж чаддаггүй…

– Өө, уучлаарай, док. – гээд Изя халааснаасаа дэвтрийн дэвтэр гаргаж, өмнө дурдсан дугаартай чекээ таслаад эмчид үзүүлэв.

– Гэхдээ эмч үзлэг хийхэд гараа сунгав. – цус холих, энэ бол аюултай зүйл юм. Наян есөн тохиолдолд ураг маш буруу харагдаж магадгүй юм.

– Яаж байгаа юм бэ?

– Муухай төрж болно.

– Хэн??? – Ор хөнжлийн нөгөө талд хуцаж, ярилцагчид руу гүйлээ.

Юу болсон бэ? Изи, Сара хоёр нэгэн зэрэг насанд хүрсэн болов уу гэж харагдсан. Гэхдээ амьдрал бол амьдрал.

Оттила дараагийн өдөр нь үүнийг тэсвэрлэв, учир нь тэр өөрөө каннибалын хүү юм. Тэгээд юу гэж?

…Гэнэт суурийн газрын хаалганы хурц чимээ гарч Оттила гялсхийв.

– Дахиад хаалган дээр хаалгаа түгжсэнгүй. – Хэт их бухимдсан.

Хажуугийн тэр хагаст Арутун хэн нэгнийг хүчээр чирэх чимээ сонсогдов.

– Харутун дахиад хэн нэгнийг чирнэ. гэж Клоп өөртөө бувтнаад цаг руугаа харлаа. – Өө, ёо-майо! Гурван шөнө аль хэдийн?!

Харутун гал тогооны өрөөний үүдэнд гарч ирэн:

– Орж! Би барьж авсан! – гэж хэлээд бүсэд гучин найман жилийг өнгөрөөсөн хөгшин хүний дундаас шидэв. Энэ нь бүх бие дээрх шивээснээс харагдаж байв. Түүний шивээс нь цамц шиг дулаарч байсан тул тэр зөвхөн дотуур өмд, тэр байтугай өвлийн улиралд л алхаж байв. Хөгшин хүн зодохыг хүлээж хөлдөв.

– Энэ юу вэ? гэж Клоп асуув.

– Хөөх, apchi, энэ ижилхэн Маалингыг хогийн саванд цэвэрлээд тэр эмээ Key-д хүртэл гарын үсэг зурав. – Арутун тохойгоороо чанамал дээр бөхийлөө.

– Тийм үү?! – гайхсан Клоп. – Тэр бас юу вэ?

– Тийм ээ, тэр ч байтугай тэр яаж ийм гүвдрүү цохисон, биллиардын хэш бөмбөгийг халааснаасаа гаргаж ирэв.

– Энэ бүгд хэш мөн үү? – Тэр гараа сунгаад бөмбөгийг авав. Тэр үүнийг нүүр рүү нь эргүүлж, хурхирч, шидэв. – Арван таван жил татна. Хураан авах. Чи юу гэж хэлэв, өвөө?

– Тэр худлаа ярьж байна. – өвгөн шалан дээр хэвтэв. – энэ бол миний зүйл биш.

– Тэгээд хэний? апчи.

– Чинийх бол тэр шүү дээ.. гээд бидэн рүү дүүжлэв, Клаудиа бид хоёр зүгээр л бутанд суулгав. Ерөнхийдөө энэ морины шог.

– Юу? – Инцефалопат дэлбэрсэн. – Тэнд ургадаггүй өвс, хогийн цэг дээр морь юу хийсэн нь сонирхолтой юм? Эсвэл араа юу? Маалинга идэж байсан, амьдрал нь өдөөгдөж байсан, эзэн – schmuck, тиймээс тэр мартахаар шийдсэн. Тэгээд тэвчээргүй болно.

– Үгүй ээ, би санаж байна. Зарим хоньчин хажуугаар нь өнгөрч байв. Тэр цүнх аван эсвэл үрж аваад явав. Өөр юу? Энэ бол түгээмэл, аюулгүй байдалгүй, гэхдээ арчигдах мөнгө байхгүй болно. Тиймээс би мартмаар байна. Ингээд хоньчин орж ирэв.

– Fuck, та хэлж байна уу? – Алдаа сандал дээр авирав. – Өглөө эмнэлэгт үзлэг хийх хэцүү биш.

«Босс, апчи, чи хэнийг сонсож байна вэ?» Гэж Харутун уурлав. – Энэ нь ийм байсан: эмээ Клава нүцгэн, бүгдээрээ газрын тосны вазелинаар тосолсон, та нар түүнийг араар нь тосолж аваагүй тул? Маалинган бутанд төөрчихөөд хогийн сав руу гүйв.

– Гүйж байна уу? – хөгшин эрийг инээмсэглэв.

– Эхэндээ та түүнийг харуулсан боловч чи үнэртэй, тэр хөгшин ч гэсэн эмэгтэй хэвээр. Бутанд та өөд өөдөөсөө ороогүй бөгөөд түүний биеэс хутгаар наалдсан цэврүү тоосыг үрж, бөмбөгөнд наав. Та хутгаа тэнд шидсэн бол өглөө бид үүнийг, хурууны хээг нь бид олох болно.

Өвгөн чимээгүй хэвтээд гайхсан харцаар харав. Эцсийн эцэст бүх зүйл Харутуны хувилбарын дагуу санал болгов уу?!

– Тэгээд тэр одоо ч гэсэн хөлөө нөмдөөгүй хэвээр байгаа, хөгшин тэнэг. Эцсийн эцэст, бүх тосгоны хог хаягдал нь шар шувууны нөөцөөс хойш байсан.

– Во хэллээ! – Бэдбүг харьяа алба хаагчиддаа бахархдаг болжээ. – Хамт олон, та үүнийг хаанаас тооцоолсон бэ?

– Тэр, би өөрөө үүнийг харсан, би үүнийг гар утсаа салгах гэсэн боловч батарей нь дуусчихсан байсан.

– Уучлаарай. – Клоп санаа алдав.

– Яг юу вэ? Апчи. гэж Клоп асуув.

– Цэнэг нь дуусчихсан байгаа нь харамсалтай. – Би нулимсаа сандлаасаа шидээд өрөөний эргэн тойронд алхав. – Би тархиа хөдлөх шаардлагагүй.

– Тийм ээ, энэ бүх утгагүй зүйл, босс. Бөө бол морь шиг, хэрэв би болохгүй бол би гарт баригдаагүй, шагналаа тайлагнах улирлын тайлан энд оруулаад л байна. – гэж хөгшин дүгнэж босож эхлэв.

– Суу, апчи, новш! – Харутун өвгөнийг хусав. – Бид юу хийх вэ, Патрон?

– Энэ бол эрх мэдлээ урвуулан ашиглах явдал юм! – хөгшин уурлаж байв.

– Тэгээд чи чимээгүй байна! Оттила хуцав. – Мэргэжилтнүүд үзүүлэх болно. Та буруутай, хэрвээ та бүсэд очихыг хүсч байвал шинжээчийн лабораторид иртэл өглөө болтол суух болно. Эсвэл би танд гэрийн ажилд зуун цаг ажил хуваарилдаг. хашааны бэхэлгээ.

– Энэ хаана байна? гэж гал тогооны өрөөний шалан дээр хэвтэж байсан шорт өмссөн өвгөнөөс асуув.

– Бушуухан босоод сэгсэрчих. Харутун танд бүх зүйлийг танд тайлбарлаж өгөх болно. Тийм ээ, Харутун, би бараг мартчихлаа: хэрвээ ажилдаа ирээгүй бол түүнийгээ чин сэтгэлээсээ хүлээн зөвшөөр, хутга олж, гараараа бүү хий, уутанд боож өг. Хуучин минь, хэрэв чи гайхамшигтай ажиллаж чадвал гахайн махаас нэг цент л үнэтэй болно.

– Оруулсан уу? – хөгшин уурлаж байв. – Би хаанаас авах вэ?

– Босс нь шүүх шийдвэр гаргахад амаа тат.

– Аан, үүнийг та хасах боломжтой. Маргааш 6 цагт уул уурхай эхэлнэ. Тийм, шүдний сойз ав, тэгвэл би аяга олъё. Хараач, та ээлжлэн нохойтой хамт хооллох болно. Хэрэв Полкан зөвшөөрвөл. Та ваннанд унтах болно.

– Мөн сүүлчийн үг байж болох уу? – гэж өвөө асуув.

– Урагшаа!

– Мөн хэн тушаал өгөх вэ?

– Зүгээр л би. Явна уу. Мөн хуцаны талаар бүү мартаарай…

Анцефалопат хөгшин хүнийг бэхлэлтээс гарахад хүргэж, босс руу хурдан алхав.

– Юу вэ? апчи!

– Юу? Та хамт ажилладаг хүн үү, хар тамхинд донтдог уу?

– Үгүй ээ, чи юу вэ. Гэхдээ, apchi, шалгалт хийх шаардлагатай гэж би бодсон юм шүү?! Тэр даруй.. Тэгээд дараа нь … – Харутун эргэлзэв.

– Тэгээд юу гэж? Цөцгий үү? – бүх талаас нь ташуурыг шалгаж Оттилээс асуув.

– Үгүй. Гэхдээ шинжээч. Эцсийн эцэст шүүхийн шийдвэр аль хэдийнэ гарчихсан шүү дээ?!

– Хэнээр? Шүүгч үү?

– Үгүй, apchi, та өөрөө шүү дээ, тэр тусмаа бага зэргийн гэмт хэрэг, тэр дундаа унтахынхаа өмнөх шүүх хурлын өмнөх шийтгэх эрхтэй…

– За ингээд ирээрэй, гэхдээ зөвхөн ажлын дүгнэлт хийх хэрэгтэй.

Тэд тамхиа цохиж тамхи татахаар суулаа.

Өглөө ойртож байхад тэд ширээнд суугаад Холмс, Уотсон шиг бодол төрүүлэв, Холмс нь хар тамхи татдаг байсан тул энэ нь дедуктив дүгнэлт хийхэд саад болоогүй юм. Гэхдээ Уотсон зүгээр л Вестсон виски, интоор ууж, Лестрада шиг богино богиносгож, үүнээс болж тэд бүдүүн, Шерлокоос доогуур тайрч байв. Согтууруулах ундаа нь сэтгэлийн дарангуйлдаг тул дэлхийн засгийн газар дэлхий дээр соёолуулахыг зөвшөөрдөг, чангалж, хориотой байдаг. Гэхдээ тэнэг хүн юу ч идэх хэрэггүй. Учир нь тэр тэнэг хүн бөгөөд ямар ч хэмжүүрийг мэддэггүй. Гэхдээ тэд хоёулаа өөр бодолтой байсан ба үүн дээр тэд ингэж бодож байсан.

– Энэ тосгонд кампанит ажил өрнүүлж, хэн нэгэн нь Чүй Маалинга тарьж, тосгоныг үлээв. – Бэдбуг эхлүүлэв.

– Гэхдээ хэн бэ? apchi, idot эсвэл хөгшин хүн үү? – Харутун үргэлжлүүлэв.

– Эсвэл магадгүй гуравдагч этгээд үү? Эдгээр нь зөвхөн юу болсныг гэрч болох бөгөөд хичээгээд урагшлахаар шийдсэн юм.

– Бах, апчи.

– Юу, бах вэ?

– Хөгшин хүний нэр, апчи, – Бах.

– Бах уу? Хөөе. Бах байх болтугай… Цагаан хуныг хүндэтгэх цагаан бах.

– Юу? апчи.

– Үгүй, юу ч биш. За, юу байна?!.. Гэхдээ үгүй. Хүлээгээрэй… Алив, хамт хооллоорой?!

Харутун нүдээ нээгээд хэлээ бага зэрэг гайхав.

– Байхгүй юу? гэж Оттил руу харцаар ширтэв. – Донтсон хүмүүсийн төлөвлөгөөний дагуу та өдөр шөнөгүй идээгүй юу?

– Тийм ээ, apchi, яг таг. – Харутун алга ташаад гэнэт гүйж ирээд өөр сандал дээр суув.

– Юу суув? – Оттила жолоодов.

– Юу, юу.. би, би хэн бэ? – Корпораци уурлаж, улайж байв.

– Яв, аваач: шөл байна, халбага, таваг, хөргөгч байна, – ор хөнжүүр нь гараараа гал тогоог төлөөлж эхлэв. -… тогооч байна. Мэдэж байна уу… Ноцтой бизнес эргэлдээд байна.

– Юу? Анашагийн тухай юу? – шөлөөр дамжуулж байгаа шөл Харутун санаа алдав.

– Зөвхөн найтаах хэрэггүй. Үүнийг сорж, хоолны дуршилаа бүү сүйтгээрэй.

Харутун тогоочийн зөвлөгөөг дагаж өөрөө өөртөө соров.

– Хээлтэй холбоотой тандалт судалгаа хийж, хар тамхинд донтсон бүх хүмүүсийг барих шаардлагатай байна.

– Зүгээр дээ, apchi, бид өдөржингөө энэ тосгоныд

– Яг! Маршал бидний бүх зардлыг төлөх болно. Бүх эмийг тодорхойлж, устгахын тулд…

– Дараа нь бид энэ хочийг устгах болно.

– Энэ хууль ёсны зүйл мөн үү? Апчи

– Юу?

– За, гахайн махны тухай.

– Та гомдолтой байна, энэ бүхэн тайланд, албан ёсны нохой Полкан, Идот, Бах нарыг барьцаалсны төлөө урамшуулал болгон оруулсан болно.

– Гэхдээ би, apchi, тэднийг хэн барьсан юм бэ?

– Та гэхдээ надад өртэй хэвээр байгаа биз дээ?

– Тиймээ, apchi, санаж байна.. Полкан байг.

– … Мөн бид тайланг интернетээр Маршалл руу илгээнэ.

– Та маршал, апчи харсан уу? – Арутун халбааг удаашруулав.

– Үгүй. Хэдийгээр би нэг удаа түүний туслахаар ажиллаж байсан.

– Тэгэхээр баримт бичигт хэн гарын үсэг зурсан бэ? – Арутун хуурч, ханцуй нь борчны тослог давхаргад хүрэв. Түүний хаалган дээр кассын машинтай адил цонх байдаг: танд нууц гэж хэлэхэд нууц цаас, шүлс байдаг. Би нэгээс олон удаа нулимж үзээгүй.

– Тэгээд тэр мэдээгүй юм уу? апчи.

– Хэрэв тэр танихгүй байсан бол би энд байхгүй байх байсан.

– ойлгохгүй байна, та цөцгийн тос шиг бясалгаад амьдарч байсан юм.

– Энэ улсад нулимах нь доромжлол, эх оронд минь үнсэлт мэт мэндчилэх, хайрлах шинж тэмдэг юм. Эцэст нь, та үнсэх үедээ хамтрагчаа чиглүүлж байдаг. Энэ бол холын үнсэлт… Түүний царайг хэн ч харсангүй. За яахав, хоолоо идээд яваад үз.

– Тэгээд чи? апчи.

– Тэгээд би бодъё. Хэрэв юу бол!?.. – Клоп толгой дохив. Би Жинка доор байна.

– Унтлагын өрөөнд?

– Ариун цэврийн өрөөнд хуц, мэдээжийн хэрэг. Гаражид тэдгээрийг хаах нь дээр. Тэндээс тэд өглөө болтол гадагш гарахгүй.

– Бас машин уу? апчи.

– Ямар машин вэ?

– За, гаражаас хойш, apchi, дараа нь машин байна уу?

– Нэг удаа байсан, илүү нарийн, мотоцикль байсан. Изя эвдэрч, одоо зүгээр л нэг үйрмэг төмрөөр хэвтээд л…

– За би явлаа, Босс?! апчи.

Өглөө нь хуучин Баруун ирэн, заавар авсны дараа саравчийг цэвэрлэхээр явав. Саравчинд мастерын гарыг удаан хугацаагаар түрхээгүй бөгөөд тэнд байгаа бүх зүйл цавчсан байв. Оттила, ердийнх шиг, хумсаа тэгшитгэж суув. Бүх мөрдөгчдөд үүнийг бодоход хүргэдэг хобби байдаг гэдгийг тэмдэглэхийг хүсч байна: Холмс хийлийн тоглоомтой, Пирот саарал эсүүддээ хөндлөнгөөс оролцдог, Агент Кэй бялуутай, Клоп нь хумсаа шулуун болгосон. Тэднийг даван гарахад тэр тэднийг жолоодож, буцааж залгуулахын тулд буцааж нулимс ургуулж, нэгэн зэрэг бодлыг нь эргүүлэв.

Bale, bale, bale, bale. Жилээс хэдэн цаг, өдөр бүр, жилээс жилд, мөн… Гэнэт саравчинд муухай царай гарч ирэн цагдаа руу харан инээмсэглэв.

– Чи юу хүсээ вэ, шогнуур? Оттила асуув.

– Би тамхи татаж болох уу, дарга аа? гэж хөгшин эргэлзэн асуулаа.

– Юу, энэ нь шивэртдэг вэ?

– Зөв үг биш. Та үлэг гүрвэлийн ялзарсан цогцсыг эргүүлэв үү?

– Үгүй ээ, би үүнийг зүгээр л гүйлгээд жижиг хүчилтөрөгч гаргадаггүй.

– За, тамхи тат.

Өвгөн гадаа гарч тамхи гаргав.

– Хүлээгээрэй!

– Юу дарга аа?

– Илжигнийхээ амбаарт л орхи.

– Хэхэ, хошигнол ойлгов. – Саравчинд дарагдаж тамхи асаахыг хүссэн…

– … Кант, эсвэл юу? – Алдааны алдаа.

– Үгүй ээ, дарга аа, зүгээр л Беломор.

– Нааш ир.

Хөгшин хүн тамхиа бариад гарав. Оттила үүнийг аваад гэрэлтүүлэв. Тамхи нь цэвэр, нэмэлт зүйлгүй байв.

– Аа, утаа. – Оттилийг тамхичинд өгсөн.

– Мөн та бидэнд удаан хугацаагаар байсан уу?

– Би энд зургаан жил болж мөн үүрд бодоод байна. Би эвлэрсэн. Тэр карьераа нулимж байв. Аргал, бөөгнөрөл хийдэг энэ гайхамшигт ертөнцөд зориулж худалдаж авав. Товчхондоо, би хэдийнэ ядарч байна уу?

– Үгүй ээ, би хамгийн сүүлд үйлчлэх хүртлээ энд амьдрахдаа дүүргийн цагдаа нар бээлий шиг өөрчлөгдсөн.

– Тэгээд яагаад?

– Шалтгаанууд өөр байсан: тэд хэт их ууж байсан, дараа нь хэмжүүрээр хулгайлсан.

– За, энэ нь надад заналхийлдэггүй. Би архи уудаггүй, худалдагч гэж дээд албан тушаалтануудын жагсаалтад багтдаг. Надад хэл дээ, намрын өмнө саравч барьж өгч болох уу?

Өвгөн талыг тоосгоор хийсэн байшинг шалгаж үзэв. Ханан дээр нурсан цоорхойг нөхөв: ялзарсан фанер, дараа нь дээврийн материал, дараа нь шуудай.

– Та чадна. Зөвхөн энэ бүгдийг солих шаардлагатай. Тиймээ, таны хана хуучирсан байна.

– Мөн тэд хэдэн настай вэ?

– Өө! Дарга, тийм ээ, миний санаж байгаагаар энэ барилга зогсож байв. Өмнө нь зарим нэг Хувьсгалт тэд улаан өднөөс зугтаж, тэнд бүхэл бүтэн гэр бүлтэй болсон гэж тэд хэлэв.

– Хаана вэ?

– Юу, хаана?

– Сайн байна.

– Аа тэгэхээр саравчинд байна. Тэгээд энэ нь агуулах, дайны дараа – бэхлэлт байв.

– Хөгжилтэй. Та үүнийг хийж чадах уу? Мэдээжийн хэрэг, төгсгөл хүртэл задалж болохгүй. Тээрэм нь хүчтэй хэвээр байгаа бөгөөд тэд бас чулуу юм. Тэднийг л дуусга.

– Учир нь нарийн цаг ажиллахгүй болно. Түүнээс гадна, танд нэг биш, дор хаяж хоёр хүн хэрэгтэй. Мэдээжийн хэрэг урьдчилгаа, дараа нь урамшуулал байх болно.

– За, урьдчилсан газарт нарийн цаг байх болно, гэхдээ бид үзэх болно. Гэхдээ энэ нь шаардлагатай бол би төлөх болно. Жишээ нь, би нэг шоо өгөх ба шүүгч Тэгээд бид зөвшөөрсөн. Мөн дагалдагчид би Idot-т хэлье. Та үүнийг мэдэх үү?

– Мэдээжийн хэрэг. Энэ бол Кизикстоноос ирсэн эмгэнэл юм. – хөгшин хүн исгэлэн хөлддөг.

– Тэгээд юу гэж?

– Тийм ээ, тэр мансууруулах бодис донтох болно, би шатаана. – өвгөн Адамын алимыг хуруугаараа цохив.

– Тэгээд чи?

– Намайг? Гэмтэж байна, энэ бол үүнийг дуулгавартай дагах гол тэнэг юм.

– Тэгээд юу вэ, тэд үнэхээр харьцдаг уу? түүнд сайн.

– Ай, тэр түүнд нэмэлт орлого санал болгов. Мэдээжийн хэрэг, уух замаар.

– Шүүх дээр та мэдээж Идотын эсрэг эдгээр үгсийг гэрчлэхгүй.

– Чи намайг хэн нэгний төлөө барьж байна, дарга аа. Би гичий биш. Би бүсдээ очиж үзээгүй, Freehand хувингаас илүү сайн цаг.

– Хөргөх. Энэ бол би. Хэрэв яах вэ?!

– ойлголоо, дарга аа.

– Мөн Баба Клава ажиллах боломжтой юу?

– Мэдээжийн хэрэг. Тэр 65-тай ч гэсэн бульдозер шиг газар хагалдаг. Гэхдээ Idot?! Асуудал байх болно.

– Тэд тэгэхгүй. Би ч бас түүнийг татна.

– Мөнгө нь хүн бүрт адилхан уу?

– Та илүү их, гэхдээ хэдэн цагийн дараа.

– Хэрэв бид хийвэл, бид даж ч үзэхгүй юу?

– Надаас нулимс ав, шийтгэл нь олгохгүй. Маш их ажил.

– Гэхдээ барих зүйл юу вэ?

– Гахайн махыг ихэсгэх хэрэгтэй. Би гахайтай болмоор байна. За, тийм үү, гарууд?

Өвгөн мөрөө хавчив.

– За, ийм нөхцөлд байвал гурван ширхэг.

– Та дөрөвтэй, нэр томъёоны талаар бүү мартаарай.

«Мэдээж,» тэр толгойгоо сэгсрэн саран дээр харав, «мэдээж би зөвшөөрч байна.»

– Тэгээд бид зөвшөөрсөн. Та төлөх үү. Би та нарт мөнгө өгнө, гэхдээ бас эрэлттэй байгаа юм, тийм үү?

– Оооох, би?! Асуулт, дарга аа, үүнийг хийцгээе!! – Өвгөн гүнзгий амьсгаа аваад өөр нэг тамхиа асаажээ. – Тэгэхээр би яг л бригадын хүн шиг?!

– Энэ мэт санагдаж байна.

– Тэгээд хэзээ эхлэх вэ?

– Одоо ч гэсэн би Арутунд Идота, Эмээ Клавка авчирна гэж хэлье. Энд Idot байна.

– Мормоныг санаарай, тэр гарч ирнэ.

Idot үүдэнд гарч ирэв.

– За, юу авчирсан бэ? – Bedbug Хүүхэд рүү хандлаа.

– Бэлэн мөнгөөр.

– Хэд вэ?

– Хоёр ширхэг хангалттай юу?

– Хангалттай боловч энэ нь бүгд тийм биш юм. Чи хуучин нэгэнд нь туслах болно, тэр чамд бүх зүйлийг тайлбарлах болно.

– Үүнд? Өө, дарга аа, тэр гоожсон байна.

– Би одоо нүдээ аньж, зах дээр хариулах уу, зурах уу? – гэж хэлэхэд Барс нь холгүй байсан Питчфорктой хамт Идот руу гүйв.

– Хүлээгээрэй! – Би Идотын агаарын буу авсан. – Одоо би өндөгнүүдийг нь буудна.

– Өө? Чи буутай юу?

– Бүх зүйл хууль ёсны байна, дарга аа. Эцэг өгсөн. Ийм эмгэн хумснаас.

– Чи айхгүй байна уу? Та одоо баривчлагдаж байна. Аав руугаа залгаж болох уу? Тэр таныг гоожихгүй, гэхдээ танд жийргэвч өгөх болно, та үүнийг амьдралын туршид санах болно. Чи Бах мэлхий нүхээр дүүрсэн юм бэ?

– Тийм ээ, бүгд тосгонд ярьдаг.

– Чи юу зурж байна аа, Калбит нүүр царай. Яагаад миний нүдэн дээр ингээд байгаа юм бэ?

– Тиймээс, хэрэв та асуудал хүсэхгүй байгаа бол тайвшираад ажилла… Бүх юм… Чимээгүй! Би: чи газар, үеээр ажиллана шүү дээ!!! – дүүргийн генерал Клоп Оттила Алигаджиевич бүх хашаанд хашгирав.

– Тэгэхээр yazh галзуу юмуу? – гайхсан Идот.

– За яахав. Эхнээс нь эхэлье: ямар их бие вэ?

– Уурхай. Уг нь бол аав нь өгсөн.

– Зөвшөөрөл байгаа юу?

– Тэнд байдаг.

– Шалгаж үз. Гэхдээ та муж улсын төлөө уурлаж уурлаагүй тул та энэ эмгэнийг тариалах тракторын жолооч ажилд авна. Та түүнтэй хамт энэ хугацааг ажиллуулах болно.

– Энд ч би тэгэхгүй. Та нотлохгүй.

– Би батлахгүй гэж үү? Яг одоо, интернет дээр би бичлэгийг өчигдөр болсон youtube-д илгээнэ, аав нь туслахгүй.

– Червонец, яг үү? – гэж хөгшин нэмж хэлэв.

– Мөн чи мөнгөө хаав уу, schmuck! – Idot-ыг хуурав.

– Чимээгүй, чимээгүй. Харж байна уу, пимпочка? – Оттила хашаан дээрх анхны бариулыг зааж өгөв. – Энэ бол видео камер юм. Та гэр бүлдээ баяртай гэж хэлж болно.

Хүүхэд юу ч хэлсэнгүй.

– Тото, энд нэг цаг хүрээд ажлын хувцастай ирээрэй.

Та аав авчирч болно. Түүний хойд эх юу хийж байгааг мэдэхэд таатай байх болно гэж найдаж байна. Өв залгамжлагч! Та түүний нэр хүндийг үүрд сүйтгэж чадна.

– Аавд хэлэх шаардлагагүй. Би ажиллах болно.

– Сайн байна. Ашиглалтад орсны дараа та цамхаг авах болно. Та надтай хамт ажил олсон гэж аавдаа хэлдэг. Ойлгож байна уу?

– Тийм ээ.

– Мөн Грани Клавка дээр очоод би түүнийг яаралтай дууд гэж хэлээрэй.

– Хэрэв тэр ирэхгүй бол?

– Би чамайг бүх хуулийн хатуу чанга баривчилна гэж хэлээрэй.. Яв.

Иймд бригадууд цугларч, нүдэнд нь өргөссөн Оттил, зүрх нь шатахаас өмнө, таван жилийн турш Ислингийн шархыг туулж байсан саравчийг сэргээж эхлэв. Бэдбуг үүнд цаг зав гаргахыг хүсээгүй эсвэл хүсээгүй. Ер нь Отила залхуу хүн байсан, эс тэгвээс түүнд үхэр барих, цэвэрлэхээс арслан барих нь илүү хялбар байсан. Удалгүй Арутун нь бахын хутгаар ирэв. Клаудиа бүх хүнд сануулав эсвэл ядарч туйлдсан бололтой. Цаашлаад хууль сахиулагчид баян Лидергос гэр бүлээс алга болсон нэгэн залуу үхрийг хайхаар тосгоны амбаарыг тойрон гарчээ. Эрэл хайгуул удаан үргэлжилсэнгүй бөгөөд Сарикуловын ядуу их айлын саравчинд буренка олдсон байна. Гэхдээ гэр бүлийн эзэн тарих нь үр дүнгээ өгсөнгүй. Тэрбээр татгалзаж, насанд хүрээгүй хүүхдүүдийг буруутгаж, тэд өлсөж, үнээ хулгайлсан гэж хэлсэн бөгөөд эзэн нь энэ талаар юу ч мэдээгүй байна. Үүний шалтгаан нь жилийн гулзайлт юм. Буренка буцаж ирэв, Сарикулов эрт орой хэзээ нэгэн цагт орж ирээд сууна гэж сүрдүүлэв.

АПУЛАЗ 3

Маргааш өглөө нь Оттила дараахь бүрэлдэхүүнтэй бүрэлдэхүүнтэй ял эдэлж буй ялтан бригадын нулимс асгарсан дэвсгэрээс сэрэв. Бах – багажны төрөл, Идот – хэмжигдээгүй сидекик, эмээ Клава – багийн од.

– Та самбарыг хаашаа шидсэн бэ, тэнэг? -Oral Idot, хөлөө хумсаар цоолж өгнө.

– Тэгээд, та бөмбөг рүү явж байгаа юм уу? Тэр таны хөл дээр өлгөөтэй байна! – Бах инээсэн эмэгтэйг өрөвдөв.

– Чи медузи, үх. – Идот хөгшинд хариулав, – та, хөгшин эмэгтэй, самбарыг хадаасаар шидсээр байх болно, би үүнийг илжигэнд оруулна.

– Хараач, нахиа, ялангуяа Жабин дээр бүү санаа зов! – басс эмээ Клавагүйгээр эмгэнэлээ.

– Тэгэхээр, ялтнууд, бид хашгирч байна, гэхдээ хэрүүл тэмцэл байхгүй байна уу? – Оттила үүдэнд гарсан хэн нэгэн ухаалаг инээмсэглэн асуулаа.

– Тийм ээ, энэ тэнэг нь хуучин самбаруудыг тарааж, би хөлөө цохив. – Idot илүү даруухан явлаа.

– Болгоомжтой байх хэрэгтэй. Энд болон хүүхдүүд маань алхаж байна.

– Тэгээд Сара аль хэдийн алхаж байгаа юм бэ? – Эмээ Клавка баярлав. – мөн түүний жирэмслэлт ямар байгаа вэ? хараахан төрөөгүй байна уу?

– Харамсалтай нь зүүдэндээ л явдаг. – «жирэмсэн» гэсэн үгнээс болж эзэн нь сэтгэлээр унаж, тэр дороо уурлав. – Та юу гэж хэлсэн бэ?

– Намайг уучлаарай, гэхдээ энэ баяр баясгалан гэж үү?! – настай эмэгтэй даруухан уучлалт гуйв.

– Алив, аль хэдийн огцорчихсон байна. Тэрбээр Санкт-Петербург хотын профессор доктор Смертьевийн удирдлага дор явагддаг. «Гэхдээ би ойлгохгүй байна…» гэж хэлээд Оттила цагтаа салав.

– Хэнээс жирэмсэн вэ? хөгшин эмэгтэй бүрэлзэв.

– Жирэмсний талаар та яаж мэдэх вэ? – алдаа асуусан bug.

– Тиймээс бүхэл бүтэн тосгон хэнээс, юу болохыг мэддэг. гэж эмээ итгэлтэй хэлэв.

– Тэгээд хэнээс? гэж Бахыг асуув, самбарыг хананаас таслав.

– Тэгэхээр та амттай биш юмуу эсвэл юу вэ? – эмээ гайхав.

– Тиймээс Томи гэж битгий нэрээ, эгч, нэрийг хэлээрэй гэж хөгшин хариулав.

– Тэгэхээр таны хүү Иззи. – Мэдээж хөгшин эмэгтэй дуугаар мэдэгдсэн.

– Өө, өөртөө бүү ич, хошигнол! – халзан Идотын хувьд.

– Мөн та үр хөндөлтийн золиос болсон хүн бол ерөнхийдөө чимээгүй байна. – эмээ хүүхэд дээр ирэв.

– Чимээгүй! – Клоп цочирдлоо. – Эмээ Клавка, яагаад үүнийг авав? Энэ дүрийг хэн танд хэлсэн бэ? – Оттила бараан арьстай байсан тул уйтгартай болж харанхуйлав.

Гар нь бөөгнөрч, далан настайгаасаа хорин настай хөгшин болж эхлэв.

– За, би тэгж бодож байна, – гэж гарын товчлуурыг хэлээд нүүрний хувиралаа өөрчлөөд, мөс чанараа алдсаны дараа толинд харж байсан арван гурван настай охин шиг харагдаж эхлэв. Түүний арьсыг дээш татсан бөгөөд энэ нь бодит байдлыг зөвхөн шүдгүй амаар л харуулсан бөгөөд тэнд зөвхөн хар, нүүрс, шүд цоорох өвчнөөр гадагшлагдаагүй ишнүүд гарч иржээ. – Бүх эрчүүдээс зөвхөн Изя түүн дээр очсон… мөн та? – эмээ амьсгал боогдов. – гэхдээ та түүний аав! Би тэгж бодож байна.

– Ариун цэврийн өрөөнд та бодох болно, гэхдээ энд ирээрэй, Паша. – Idot ирэв, – Та эрэгтэй хүнийг ямар будгаар зурдаг вэ? Та зурагтаар хармаар байна уу? Мэдрэмж! Ах нь эгчийг хүчирхийлсэн бөгөөд хүн төрөлхтөн төрсөн үү? Тийм ээ, хэн нэгэн үүнийг анхаарч үзэхгүй бол та удахгүй үхэх болно.

– Эсвэл та түүний аав мөн үү? – эмээ Клавкатай хорлонтойгоор.

– Хэн, дүүргийн цагдаагийн алба хаагч, юу? Чи жолооч, хөгшин эмэгтэй. – гээд Идот нэгэн олдвортой бууцыг хаяжээ.

– Энэ бол та галууг хөөсөн хүн юм. Энэ, миний бодлоор, Сараагийн үр хөврөлийн тухай, харин орны хойд эх биш юм. – гэж эмээ тайлбарлав.

– Нэгдүгээрт, үр хөврөл биш харин үр хөврөл. Үр хөврөл нь тархигүй амьтанд байдаг. Мөн хүн үр хөврөлтэй байдаг. Сургуульд сурах шаардлагатай байсан … – Барбад Идот руу хажуу тийш харав.

– Хоёрдугаарт уу? – гэж эмээ дурсав.

– Хоёрдугаарт.. – хөгшин эр нүдээ Клоп руу харав гэхдээ энэ нь хаана ч байсангүй. – Тэгээд Bedbug хаана байна? гэж тэр гарнаас асуув.

– Дөнгөж сая энд ирлээ. – гэж эмээ мөрөө хавчив.

– Тиймээ тэр хаясан. Таны тухай ярихад хэн баярлах вэ. Тэнд: хоёрдугаарт? Идот асуув.

– Тийм шүү. Өө! – Бах ямар нэг юм – Би хананд нүх олсон.

– Хаана вэ? – Идотоос асуугаад Бахны гүн рүү саравчинд очив.

Зуухны худаг шиг харагдаж байсан хананд нүх байсан. Бүгд тортог болон суманд.

– Тийм ээ, энэ бол хуучин зуух… Эсвэл эрдэнэс нь дотор булагдсан байх болов уу? – хөгшин эмэгтэй баярлаж, насныхаа анхны төрхийг олж авав. Бах мэлхий гараа

– Эсвэл хархнаас урхи. Хөөе. – Idot зүүсэн.

– Би үхлээс айхгүй байна. -Буруу гараа тохойны гүнд авав.

Гэнэт ямар нэг зүйл зэвүүцэж эхлэв.

– Аххх!!! хөгшин хашгираад гараа татахыг оролдов.

– Юу,.. урхи? – эмээ нь авирав. Нүдээ томруулсан зүйл. Гар нь гацчихлаа. Бахын духан дээрээс хөлс урсаж, ууртай нүд нь сүүлийн хоёр минутын дотор живсэн хүн шиг байв.

Хэсэг хугацааны дараа гар дахин чичирхийлэхэд түүний Бах хацар нь чичирч гэнэт гараа сугалав. Үхсэн инээмсэглэсэн муурны хуурай мумми сойзонд дарагдав.

– Хөөх, намайг гишүүн болго! – Бахыг гайхаад цогцосны нүүрийг Клаудиагийн царцсан царайгаар тохов.

– Хөөх! – эмээ өвдөж, арагшаа үсрэн босч, түүний арын нуруун дээр шууд зуун тавин хэмжээтэй хумс дээр байрлуулж, өмнө нь хаясан самбараас наалджээ. Бөхийчинд амьсгалаа бүрэн оруулна…

– Ха, би юу гэж хэлэв?! Илжиг чамайг тоолох болно. – цэнэглэгдсэн Idot.

Идотовын найрсаг үгээр эмээ нь хуучин хоолойд хуцаж байв.

– Фермд очиж, эмээ нарыг барихаар явсан. – хөгшин эмэгтэй уурлаж, зүүн шархтай өгзгөө өргөж, хадаастай самбарыг биед нь дарав. Хумс нь зэвэрсэн, хөрөө шиг Атираат гадаргуутай байв. Эцэснээс нь цус дуслав. Гар нь түүнийг бүх талаас нь шалгаж үзээд өвдөлт мэдрэгдэж, хүчтэй хашгирав.

– новш гэж юундаа инээгээд байгаа юм бэ? – тэр уйлж, самбарыг Цотод цуст хумсаар шидэв. Тэр зүг зугтаж эхлэв. Мөрөнд орсон тоосго нь хөөцөлдөв. Чулуунуудын нэг нь хүүхдийн толгойны ар талд өнцгөөр цохив. Тэр унаж, мушгирсан байв.

– Та жолоо барьж байгаа юу? – Бах айж байв.

– Юу ч үхэхгүй. – эмээ Клавка тайвширч, шархыг шүлсээрээ тослов. Дараа нь Идот шулуун босоод түүний хажууд хэвтэж, хоёр гараараа өвдөж байв.

– Би чамайг цохино. – Идот түүний дууг шалан дээр унав.

– Өө? Үзээрэй! Түүний гэдсэнд боодолтой баглаа байдаг. – Бах муур энэ боодолыг муурны гэдэснээс гаргаж аваад бүгдэд нь үзүүлэв.

– Үүнийг эргүүлээрэй гэж гунигтай Идот асуув.

– Магадгүй брулики байгаа юу? – санал болговол, эмзэглэлийг мартсан эмээ нь гар байв. – Та, Голдфинч, ажилдаа яв. тэр Идот руу хуцав. таны нэр Мухин, та Парис дээгүүр нисэхтэй адил эрдэнэсээс dolyah дээгүүр нисдэг.

– Чи юу хэлж байна вэ? Эсвэл та там руу явах болно, A? – Idot унав. – Одоо би титмээ цохив!

– Өө, сайн! – Бах хурхирав – Бузу хоёулаа зогслоо. Пент авмаар байна уу? Гурван хуваана.

– Орж! Энэ бол таны бах. Намайг уучлаарай. Би чамайг буруу ойлгосон … – төлбөртэй Идот баярлав.

– Уучлал битгий гуй, би улаан охин биш шүү дээ. Та өөр зүйлийг буруу ойлгосон байна. Талыг нь надад, нөгөө талыг нь.

– Энэ яагаад вэ? – эмээ уурлав.

– Үүнээс! – Бах мэл гайхав. «Би ганцаараа авч болох байсан.»

– Мөн тэд орой энд байгаа бүх хүмүүсийг шалгаж үзвэл ямар ч арга замгүй энд амьдардаг уу?

– Тийм ээ, хөгшин хүмүүсийг хазах нь сайн хэрэг. Онгойлго, эсвэл тэнд тэндээ доромжилсон зүйл байхгүй байх. – Idot-д оров. – бас тоглоом нь лаатай байх нь үнэ цэнэтэй зүйл биш юм.

Бах энэ эрдэнэсийн эздийг харан ялзарсан олсыг ямар ч бэрхшээлгүйгээр урж аваад аажмаар боодлыг нээж эхлэв. Мэргэжилтнүүд.

– Хөөе, шилнүүд. Шавар…

– Хэмжээ…

– Тус бүр нь зуун миллилитр…

– Зургаан ширхэг…

– Мөн юу бичсэн бэ?

– Өө, тэд битүүмжилсэн үү?!

– Үйсэн. Урьдчилгаа, магадгүй…

– Мөн юу бичигдсэн бэ, надад харуулаач? -Идот нэг хашлага авахыг хичээсэн.

– Чавх биш, чи аймхай! – хүүхдийн эмээ гар дээр алгадав.

– Аа, гичий минь … – Идот дэлбэрч, эмээ Key-ийг цохив.

– Сайн байна, би хэлж байна! – Бах гэж хэлээд зуун миллиметрийн хэмжээсийг авав. Би цээжин дээрх шошгыг цэвэрлээд дахин нягт нямбай харлаа … – Орос хэл дээр юм байдаггүй…

– Сюди надад өг. – Идот гараа сунгаад нэг жижиг хэмжээтэй байв. – Хар даа, тоонууд: нэг мянга.. найман зуун.. ерэн долдугаар.. эсвэл дөнгөж долоо дахь… Энэ нь тодорхойгүй байна.

– Тэгээд хичээцгээе?! Вино, явлаа … – Гарыг санал болгов.

– Мэдэхгүй юм, мэдэхгүй юм. Алив, оролдоод үз дээ, чи бол эмэгтэй хүн, чи чөтгөр доош унахгүй. – бах.

– Яагаад? – Idot хөндлөнгөөс оролцов – Санкт-Петербург хотод эртний дилерийг эргүүлж өгөх нь дээр.

– Тийм, бид нэг нэгээр нь оролдоод үзье, дараа нь угаана, үлдсэнийг нь эртний дилерэд өгье… Тийм, Бах уу?

– За алив, хамгийн түрүүнд хэн бэ? Идот асуув.

– Түлхүүр. – Бах гэж хэлэв. – санал болгосон.

– За, хэрэв та үхэхгүй бол ууж болно.

– Надгүйгээр тариачдад та юу хийх байсан бэ? Би үхэхэд айхгүй байна. Би бол миний…

– .. анивчихаас. – Idot-ыг танилцуулж, тэр новшийнхоо амралтыг аваад.

– Үхэр! – Хөгшин эмэгтэй хөвгүүний алган дээр мөрөн дээр алгадаад нударгаа аваад лонхноос үйсэнг нь таслав. Хурхирлаа. «Дарс..» тэр инээмсэглээд агуулгыг нь тасалчихлаа. Залгихад ёолох. -Криймаа! дажгүй.

– За юу? гэж Бахыг асуухад шүлсээ залгиж байв.

– Нарийн. Миний толгойд нэгэн зүйл хэдийн тоглож эхлэв.

– Тийм ээ, үүнийг булшлаарай. – Идот савыг нь уугаад согтуугаар хариулав.

– Тийм ээ, там мэддэг. Гэхдээ хөгшин үү?! – гэж хэлээд түүний хоосон хоосон сав руу эргэн харлаа.

– Мөн ахиад нэг зүйл хийцгээе.. – гэж хацартай эмээ санал болгов. – Татарууд хосгүй амьдардаггүй.

– Тиймээс ердөө гурав үлдсэн. – Idot нь ууртай байв. -Бид юу хүлээлгэн өгөх вэ?

– Сонсооч, юу?! Уух юм уух, Нэгэнт л бид амьдардаг. Мөн шил нь аль хэдийн эртний болсон. Тэд хоосон эсвэл дүүрэн байна. Савыг дарс биш үнэлдэг.

Тэгээд нөгөө гурван шилийг нь уучихав. Тэд гуалин дээр суугаад тамхи асаажээ: Идот – Марлборо, Бах – Беломор, эмээ Клавка хуучин хэв маягаар – ямааны хөл. Тиймээс тэд тамхи татахаа, суухаа зогсоолгүй гарсан…

АПУЛАЗ 4

– Аан!! Аан!!! – хашаанаас сонсов.

– Энэ юу вэ? – Оттила орноосоо үсрэн гарч, өөрөөсөө асуув. Түүний оюун ухаан зүүдэндээ хэвээр байсан бөгөөд тэр аажмаар дэрэн дээр унан тэр даруй хурхирав.

– Аххх!!! -Блоп дахиад л үсрэн босоод орон дээрээс доош унав. – өө, новш гэж. – Тэр духан дээрээ алгаа хавчив. – Юу хашхирч байгаа юм бэ, тэнэг минь?

Цайвар Изолда Фифовна хоёр гараараа нүдээ анин нүдээ томруулан өрөөнд орж ирэв.

– Аа, аа. гэж хэлээд хуруугаа хаалга руу зүглэв.

– Өөр юу байна? – шалан дээр сууж Клопоос асуув.

– Тэнд, саравчинд…

– Саравчинд юу байна? илүү тодорхой ярих…

– Үхсэн муур байна…

– Ямар муур вэ? Оттила дахиад асуув, хавдсан духан дээр нь илэв. – Та юу яриад байгаа юм бэ?

– Ээж ээ! – Дуугаа шалан дээр нүдээ анин хэллээ.

– Одоо харцгаая. – Оттила хөл дээрээ босоод хөл доороо хөл нүцгэн явав.

Өчигдөр тэрээр шөнө унтаж байхад нь буцаад буцаж ирсэн тул хоригдлуудын заль мэхийг асуусангүй. Жинка түүнийг дагаж байв.

Саравч үймээнтэй харав. Бүх тараагдсан газрууд өөрчлөгдөхгүй хэвээр үлдэв. Остероид Одноглазович хогийн савны дунд сууж байв: тэтгэвэр авагч, хөдөлмөрийн ахмад дайчин, сансрын нисгэгч өдөр төрсөн зургаа дахь зэрэгтэй үхэрчин. Эмээ Клавкагийн нөхөр, илүү тодорхой бол, Лениний хууль бус хүү Бароны охин Клаудиус Алдаровна фон Шлюченберг. Тэр энэ бүх хүнд хэлсэн.

– Чи энд юу хийж байгаа юм? гэж дистрофи өвчтэй өвгөн Оттил асуув.

– Би сууж байна. – Өвөө тайван хариулж утсаа чангалав.

– Та ажиллахгүй байгааг харж байна.

– Тэгээд та юу асууж байгаа юм бэ?

– Та яаж энд ирсэн юм бэ? – гэж Изолда басс нэмж хэлэв.

– Яв, би үүнийг олж мэдэх болно. гэж Бедбуг эхнэртээ хэлээд өвөө рүүгээ эргэв. – Хариулт.

– Ханан дахь нүхээр гарахад Остероид толгойгоо дохив.

Оттила хогийн саваар ханан дахь нүх рүү явж байгаад сүүлээ өргөсөн үхрийн ар талыг харав. Тэр түүн рүү харан аймшигтай байв: байшингийн дээвэр харагдаж байв.

– Гудамж юм уу? гэж өвөөөөсөө асуув.

– Хөөе мэдээж.

– Миний бүх үхэр хаана байна? – Хажуугийн хараа, чихний мэдрэхүй бүхий Клопугийн санаанд орж ирсэн хамгийн эхний зүйл нь саравчийг дотор талаас нь харав. «Тийм ээ, илжигээ тайл» гэж тэр хашгирч, үнээний сүүлийг татав. Тэр өшөөгөө авахдаа түүнд зууны атмосферын даралтаар галын хоолойноос урсдаг байв. Оттила даралтаас хоёр метр зайд нисч, гахайн ялгадас руу оров. Изолда инерцийн тусламжтайгаар түүнд туслахаар гүйж очоод толгойгоо гайхамшигтай цээжиндээ наав. Тэр уйлахыг хүссэн…

– Фу! – Тэр нүдээ аниад толгойгоо хаячихаад хажуугийн харцаар нүхнээс цутгасан мачи даралт доош унахад: «Мууу!!!» – үхэр томорч, дартанулаа буцааж аван, бзикээс сүүлээ эргэлдүүлэв. болон бусад шавьжууд.

– Түлхүүр хаана байна? гэж өвөө асуугаад утаа бөгж гаргав.

– Түлхүүр нь юу вэ? – Еврей аргал босоос босч Босбуг хариулав.

– Боолчлолд буруушаасан эхнэр минь!!! – Остероид бөхийж, гараараа өвдөг дээрээ бөхийлөө. Түүний царай үхлийг илэрхийлэв.

– Изолда!!

– Хонгор минь юу гэнэ ээ?

– Та муурыг хаана харсан бэ?

– Тэнд, нүх байна. Тэр эндээс гараад хөдлөв үү? – Исолдын өнгө рүү унав. – Би түүнийг зажлахыг хүссэн бөгөөд тэр ээж, энэ өвөө-бабай болжээ.

– Миний эхнэр фашист хаана байна? – санаа зовсон Osteroid.

Тэдгээр цагаач ажилчид хаана байна? – гэж Клоп Эхнэрээс асуув.

– Мэдэхгүй юм уу? – Исолдег чанга атгав. – Өчигдөр тэд энд гудамжинд сууж байв.

– Тэгээд? – Оттила босов. – Тэгээд та – суу, одоо бид үүнийг олж мэдэх болно.

– Тэгээд орондоо орлоо.

– Тэд хаашаа явсан бэ? Хоёулаа зүгээр байгаа, гэхдээ бах уу?! Түүнийг албадан ажил хийлгэхдээ баривчлах замаар шийтгэдэг. Тэд зугтсан. Зугт!!! Intsefalata-г яаралтай дууд. Бидэнд зугтах зүйл байна.

– Тэгээд эхнэр маань хаана байна? – Өвөө чичирсэн хоолойгоор хэлэв.

– Тэр албадан хөдөлмөр эрхлэхээр ирээгүй. Тэр яг л суух болно … – Орбуг ууртай хэлэв.

– Босс!!! Апчи гэж Инцефалопат хэлээд гудамжны хажуугийн нүхэнд гарч ирэв.

– Өө чи энд аль хэдийн ирсэн үү? – Чи юуг хашхирч байгаа юм бэ? – Бадбуг үсрэв. – Түргэн, магтаал.

– Блаблабла, апчи, хамгаалагч та энд байна уу? Би таныг байшинд байна гэж бодсон тул би хашгирав.

– Яагаад?

– Тэгэхээр, энэ, apchi, би авчирсан…

– Хэн бэ?

Интсефалопат: «Химич, апчи» гэж хариулсан бөгөөд аяганыхаа оронд нүхэнд улаавтар гарч ирэн, батга, пийзээр бүрхэгдсэн, тосгоны хөх, улаан нүдтэй салст бүрхэвч нэн даруй Арутуновын царай болжээ.

– За, яаж? гэж корпорациас асуув.

– Юу, яаж? – Отила исгэлэн асуугаад хөлдөв. «Чи надад санал болгож байна уу?» Гэж Би гэрлэсэн, гуйя…

– Үгүй ээ, хайрцаг, би түүнийг саатууллаа, apchi, – Тэгээд Инцефалопат химичийг нүх рүү шидэв, – мөлхөж бай, өтгөн үнс. – Гэхдээ тэр түүнд дурдсан газартай гацчихав. Тэдний хэлснээр: tudy ч биш, сюди ч биш. Энэ нь зөв, зар сурталчилгаа байрлуулсан талбайн хагас цент. Тиймээс илжиг орж ирээгүй. Гудамжинд химичдийн илжигний хажууд Аксефалопат хананы ард үлдэв.

– Тэр юу хийсэн бэ? Адилхан Маалинга үрж байна уу?

– Үгүй, бүр дор. Гэрийн апчи, амьтдыг шоолох. гэж Харутун хананы цаанаас хариулав.

– Миний үхэр, би юу хүсч байна, дараа нь би.., fu, би бүтээдэг. – заан дээр цацаж, химич шившлэг хийв.

– Тэгээд тэр юу хийсэн бэ? – өвөө хөндлөнгөөс оролцов.

– Тийм ээ, би туурайн гахайнуудыг гинж, апчи, хөршүүдтэйгээ холбож, дуудлаа. – гэж Харутун мэдээлэв.

– Энэ юу вэ? Хэрэв би вазелин мах авахыг хүсч байсан бол – шалтгаанаар намайг саатуулав. – Дараа нь надад гахайн махыг бүхэлд нь тайруул гэж тушаагаач? Түүгээр ч барахгүй жин нь хүрэхгүй байгаа тул хөргөгч нь шатав.