Читать книгу Jinni detektiv. Kulgili detektiv - StaVl Zosimov Premudroslovskiy - Страница 3

Besh yil davomida zerikarli kolxoz hayoti o’tdi va Ottila Intsefalapatom bilan mast bo’la boshladi, aniqrog’i, u xotinini egallab olish uchun ataylab Clopni ichgan edi. Va ongda xato, bunga mos keladi. Ha, va Marshall qo’ng’iroq qilmadi.

– Ha, men o’zimni chaqiraman. – chap qo’liga mixni va tirnoqlari tekislangan bolg’acha ustiga, qayta ishlash uchun o’ng qo’li bilan bolg’a tashladi. U «qo’ng’iroq» tovushidan hayratga tushib, xijolat tortdi … – Ammo u meni yuborsa? – Ottila uning oldidagi uyning hovlisini ko’zdan kechirdi: uning oldida darvoza, o’ng tomonda hammom, hovli soqchisi it egasiga beparvo qarab, yon tomondagi teshikdan qarab turishardi.

– Polkan! Ottila chaqirdi. It ko‘zlarini yumdi. – Kel, – it qulog’ini siqdi, – Jyat, jyat! – It panjasi bilan ko’zlarini yumdi, – Kel Manda, Katyam Jeyms! – It kabinaga chiqdi. – Mana, xayr! – Rus tilida Klop xafa bo’ldi. Xafa bo’ldi, lekin xafa bo’lmadi. Axir, ayollar xafa bo’lishadi, erkaklar esa xafa bo’lishadi, deb o’yladi u va otasi. Ammo u xafa bo’lib, gulzor to’shagidan toshni oldi.

– Polkan. – shov-shuv ko’tarib, ikkinchisini oldi va birinchi o’ringa – Palkan!! – bum, portlash, -Polkan!!! – portlashlar, portlashlar, portlashlar, – Bastakordan chiqinglar!!!! – gullar chegarasida toshlar tugamaguncha, portlashlar, portlashlar, portlashlar, portlashlar va boshqalar.

– Aaaaaaaaaaaa!!!!!!!!! – it xo’rsinib va g’ijinib ketdi. Hatto qo’shnilarning yonoqlari ham eshitildi. Ottila mamnuniyat bilan o’tirdi va o’pkasidan kislorod chiqarib yubordi. Keyin, uni panjara ortida, chapda – kulbaning turar joyiga kirish eshigini ko’rishdi.

– Ottila, ular sizning oldingizga kelishdi! – deb baqirdi Isolde ostonadan. Xato orqaga o’girildi. Eshikning eshigi oldida xotini diqqat bilan tikildi. Etek ostidan to’satdan Izining yoqimli yuzi paydo bo’ldi. U allaqachon o’n etti yoshda edi. Va u Kavkaz ko’zlari bilan yoqimli jilmayib qo’ydi.

– U erda nima qilyapsan? – deb so’radi haddan oshgan dadam – biologik o’gay otasi.

– Xo’sh, etak ostidan chiqing! – u qo’lini uning boshiga urdi va boshini o’ziga qaratdi. Baska g’oyib bo’ldi.

– Bu erga qo’ng’iroq qiling. Ottila javob berdi va chap qo’lidagi tirnoqni bolg’a bilan to’g’rilab boshladi.

Uzoqdan kulbada xirillagan ovoz eshitildi. Ko’p o’tmay, jinoyatchini bo’yniga tortib sudrab olib borgan Insefalopat paydo bo’ldi. Uni ayvonga olib borib uy hovlisining o’rtasiga tashladi. Jinoyatchi xuddi to’p singari markazga aylandi.

– Kim u? – deb so’radi quyoshdan Ottila.

– Mana, mana, kartridj. Ooh! Tutildi, apchi, aktda. Ooh. Ooh.

– U nima qildi? – beixtiyor uchastkadan so’radi.

– U, u, apchi, axlatxonadagi axlatni ovlashda, apchi, tushunadi.

– Qanday ter? – Xato yigitga qaradi va bosh barmog’ini bolg’a bilan mexanik ravishda urdi. – Eh, fok!

– U yolg’on gapirmoqda. – Mahalliy kazaklar va yovvoyi tabiatni muhofaza qilish bo’yicha Ataman – Pankratning o’g’li Kolomiytstso ismli pichirlab hibsga olingan Idot.

– Siz, Idot, buzu qilmang, maydon haydalgan. Tavba qildi, shunchaki urdi. Klop xirilladi.

– Ha, silamayman! – deb xitob qildi Idot. – «Otamdan tepish bo’ladi». – o’ylanib bosh chayqadi.

– Xo’sh, otani nima deymiz? Apchi, – so’radi nafassiz Intsefalopat.

– Siz uni qo’shni hududdan sudrab chiqdingizmi? Bedbug so’radi va bolg’a bilan tirnoqni tekisladi.

– Yo’q, apchi, – terlabdi Arutun Karapetovich boshini chayqadi. – u bu erda, axlatxonada.

– Xo’sh, endi nima qilamiz? Qani, idot?? – Xato tishlarini qisdi va yana o’sha barmog’iga bolg’a bilan urdi. -… Turing!!! Siz bilan gaplashayotganimda. O’zingizdan qurt, hasharot qurmang, nima, rejalaringizga borasizmi?

– Yo’q. – Idot yig’lashni to’xtatdi, lekin hali ham qo’rqardi.

– U erda nima qildingiz? Ottila jirkanib so’radi: ko’zlari rozetkalari ustiga qovoqlarini tortib, xitoylik odamnikiga o’xshab toraytirdi. – Yig’layapsizmi? – jilmayib qo’ydi Klop. – Javob ber! – bir zumda yana qichqirdi Ottila.

– Men, menimcha …, bokiralik. – Idot tan oldi va ijro tartibini kutib, Arutunga qaradi. Va bu, – dedi u boshini qimirlatib, – men bo’ynida bo’lgan edim, shuning uchun shimlarimni silkitib yubordim, eshagimni artishga vaqtim yo’q edi, shuning uchun pashshani shimimga urib, qurbaqalarga ishqalanib qoldim. Endi u yonmoqda.

Ottila yutib yubordi.

– Siz unga nima olib keldingiz? U hali ham undan bir kilometr narida turibdi.

– Shunday qilib, u, apchi, tejab, ishqalayapman …!? – javob qildi Intsefalopat. – Xurmolarga qarang, apchi, ular xash bilan bulg’angan..

– va bokira. – qo’shdi Idot. – Men o’zim bilan qog’oz olmadim va eshagimni kaftlarim bilan artdim.

– Qaysi qo’l? – xitob bilan so’radi Klop.

– Ikkalasi ham. – O’n besh yoshga to’lgan, pank yoki shmuck uslubidagi kichkintoy kaftlarini tekshirib, yanada iflosroqni tanladi. – mana bu.

– Keling, Xarutun, hidlang. – deb so’radi Ottila.

– Nima? apchi. – deb so’radi korporativ.

– Qo’lingizni hidlang va teriga qo’llaniladigan moddaning tarkibi haqida sanitariya-epidemiologik xulosa qiling. Tushundingizmi?

Insefalopat rozi bo’lib, boshini silkitib, bolaga beparvo qarab yurdi va qo’lini burniga tiqdi. Men kaftimdan bug’langan bug’larni yutib yubordim va burunning uchini, keyin burun ko’prigini silkitdim, keyin inertiya bilan to’lqin bo’yinlarga, peshonaga va lablarga o’tdi va uning qanday qilib yutganligi aniq bo’ldi. Idot kaftining shlyapa va barmoqlari keskin yopishdi va Arutunning juda uzun burunidan mahkam ushlab, uni o’ziga tortishdi.

Xarutun mushtini ikki qo’li bilan ushladi, yuzini ajinlantirdi va burnidan tortib olishga harakat qildi, lekin bola ilgari barmoqlarini bo’shatib, to’satdan olib tashladi. Insefalopat eshakka boshini qoqdi va deyarli eshagiga yiqildi. U sog’ayib, Idotga qarsak chaldi. Bunday narsani bir necha bor olgan u qochib ketdi va Xarutun sog’inib, qo’l inertsiyasini kuzatib, gulzorga tushib ketdi.

– Xo’sh, hid bormi? – so’radi Klop va o’rnidan turishi uchun kichkina qo’lini hamkasbiga uzatdi.

– Mdaa, apchi. – Arutun Klopning takliflarini rad qilib, o’rnidan turdi.

– «Mdaa» nima?

– Men chiqmadim, Apchi, – qoqilib, burnidan ushlab, Xarutun o’tib ketdi.

– Siz uning hujjatlarini tekshirganmisiz?

– Ha, bu choychi bor Qozog’istondan kelgan apchi.

– Qanday hid?

– Xo’sh, apchi, Chuy vodiysi, kenevir u erda o’sadi.

– Va bu erga nima keldi? – so’radi Idota Klop.

– Va bu erga nima keldingiz? – javob qildi Idot.

– Siz kulrangmisiz? Men shu yerda tug’ilganman.

– U bu erga kelganga o’xshamaydimi? – Intsefalopat Patzanga barmoq bilan ishora qildi.

– Va peshonada? apchi.– burun silkitdi va Kavkaz Xarutunida fillarni chayqadi.

– Men so’radim, bu erga nima keldi?

– Rodaki ko’chib o’tdi. Men u erda ham kasal bo’lmaganman. – zerikkan o’spirin.

– Va nima, siz Anashani unutolmaysizmi? Shoshilmoqdamisiz?

– Men nimani nazarda tutayotganingizni tushunmayapman? Men aytaman, baqirib, eshagini kaftim bilan artib tashladim…

– Va siz qanaqa qo’pol odamsiz? Kents emas, barchasi siz bilan bir xil, va oxirgi muddat… O’n porlaydi.. Che emas kulasizmi?

– Hech bo’lmaganda apchi. – qo’shdi Xarutun. – Plyus – rasmiylarga qarshilik.

Bola qizarib ketdi.

– Va Qozog’istonda ular anashaga nima bermaydilar? – Ottila ohangini o’zgartirdi.

– Xo’sh, ular uni ekishadi, – dedi Idot burnini ishqalab. – Ammo men qonuniy ishladim.

– Yuridik nima? apchi. – ajablandi Xarutun.

– Hemp to’planganmi? Oy! – Ottila yana o’sha barmog’ini bolg’a bilan urdi.

– Bu qanday? Biror narsa, apchi, sen bema’nilikni qo’zg’aysan, shma – Arutun urdi.

– Uni qaerda ushladingiz? – Klop xatosi. – uzoqdanmi?

– Yo’q, uy orqali, axlatxonada. Apchi, eng muhimi, u bog’da bo’lgani kabi u erda teng ravishda o’sadi.. Siz ekdingiz, apchi, it?

– Kuting, Xarutun,.. keling syudy? – buyurdi Klop.

Idot beixtiyor yaqinlashdi.

– O’tir. Ottila yaqin atrofdagi chelakka ishora qildi va uni ag’darib tashladi, lekin u tubsiz edi. Idot o’tirdi.

– Qo’lingizni menga uzating, palmalaringizni pastga tushiring… Mana. Endi, Xarutun, gazetani olib kel.

– Qayerdan? apchi.

– Xotiningizdan so’rang..

– Pisyunya, menga gazeta bering! apchi.

– Kim? Pisyunya?

– Apchi, apchi, apchi … – Xarutun qizarib ketdi

Idot xursand edi.

– Nimaga kulayapsiz? – Ottila ayvonga burildi. – Izolda, qog’ozni olib kel!

– O’zing ol! O’gay ona emas! Izolda qichqirdi.

– Bor. – past ovoz bilan Klop korporatsiyasini yubordi. Xarutun gazetani yarim soat ichida olib keldi, Ottila allaqachon yuz tirnoqni to’g’rilab qo’ydi.

– O’lim uchun nima qildingiz? Bu yoqqa keling.

Ottila gazetani olib, uni chakkaga yoydi.

– Uchta. – xato buyurdi

– To’rt. – dedi Idot hayron bo’lib.

– Nima, to’rt?

– Xo’sh, uch – to’rt – besh…

– Meni hazillashyapsizmi? qo’llaringizga va uchdan uchta teshikka tupuring. Qo’llaringizdagi barcha barmoqlaringizni tozalang.

– Nega?

– Buni tuman ichki ishlar bo’limi laboratoriyasida namoyish etmoqchimisiz?

– Yo’q.

– Keyin bu erda uchta va ro’za tuting.

Bola tezda no’xat bilan to’pni ishqalab, Klopga uzatdi.

– In? Voy! – hayron bo’ldi Klop.

– Darhol sezdim, apchi, professionalning qo’li.

Ottila no’xati sigaretadan oltin qog’ozga o’ralgan qog’oz varag’i ostiga ko’tarildi. Va olovni olovga qo’ying. Qog’oz no’xatni yondirib quritdi. Ottila no’xotni bolg’a bilan urdi. Sigaret ichgan tamaki bilan bo’shashib, orqaga qaytishdi. Muhrlangan va oxirida to’ldirilgan. Men gugurt qutisi ostidan o’ralgan kartonni filtr joyiga qo’ydim. Va tili bilan u sigaretning yuqori qismini ho’lladi va yoqdi. Siqilish boshlandi va orqaga chekinish uchastkaning o’pkasiga singib ketdi va u Afrikani esladi. Uning ochiq joylari va o’rmon. Og’zimdan papauasalar bilan birga u erda raqs tushmoqda. Tuz uchun kelgan qo’shni qabiladan bo’lgan qora odamning miyasida Olivier. Hippo bilan birinchi jinsiy aloqa va boshqalar. Oxir-oqibat, u pufakchani pirillatib, nafasini ushlab, asta-sekin jinning qanotli tutunini shamoldan chiqarib yubordi. Uning qoni quvnoq kislorod bilan boyidi va o’zini xuddi nol tortishishday uchib ketgandek his qildi. Atrofdagi hamma narsa yorishib ketdi. Ottilaning bolaligi keldi va atrofdagi hamma yoqtira boshladi. It kabinadan chiqdi va egasining ahmoqona nigohlarini ko’rib, raqsga tushib, dumini qoqib qo’ydi.

– O’zingizdan boshqa hech narsa yo’qmi?! – U ovozini aytmadi va papirosni Intsefalopatga uzatdi. – Xarutun, turing. Mutaxassis sifatida shit va shal o’rtasidagi farqni toping.

– Va men hech qachon chekmaganman. Apchi. Qanday qilib bilmayman.

– Sigaret kabi, tutunni chiqarmang. Aytmoqchimanki, uni og’zingizga to’liq solmang, o’pkaga havo etkazib berish uchun bo’sh joy qoldiring va ichkariga torting, tashqariga chiqmang. Uni torting va ichingizda his eting.

Xarutun asta yurib, murabbo oldi. Boss buyurganidek, u chekdi. Bir lahzadan so’ng u sabzavotga aylandi va kurka singari soqov bo’ldi.

– Bolaga bering. – Ottila unutdi va Xarutunga buyurdi. – Qamoqxona oldida hazil qilaylik … – Yarim soatdan keyin Ottila davom etdi – Arutun, baribir. Siz nimani olib ketayapsiz?

– Qani? Ber.. – chol seskanib ketdi va hushiga keldi. U sigaret chekib uzatdi. Idot murabbo olib, tumshug’ini oldi va uni atrofga uzatdi. U ikkinchi bosqichni boshladi va ko’p o’tmay, Insefalopat tovonidan chiqib ketdi.

– Nima bopti? – Bedbugni qo’yib yuboring. – tutunmi? Nega chekayapsiz, bolam?

– Belomor. – Men bir quti Idot oldim va har biridan sigaret oldim. Kutildi Ular tutishdi va chekishdi.

– Xo’sh, ayting-chi, qanday qilib kenevirni qonuniy ravishda o’stirdingiz? – Bedbugni boshladi.

– Ie, boshida menga qanday qilib uni qonuniy qilib ekganingizni ayta olasizmi? – qo’shdi Xarutun.

– kabi, heh. – qadalgan Idot. – moshinada.

– Siz nimani quvg’in qilyapsiz, salaga? – Xarutun g’azablandi. – Traktorda u tirnaladi. O’tir, badbaxt! Hayot uchun!!!

– Ha, o’tiring, siz, aks holda siz kanca kabi turasiz. U erda, ayvonda o’tiring. – taklif qildi Bed bug korporativ.

– Qisqasi, hazil amalda edi. – Idotning boshlanishi.

– Va siz kimni o’qidingiz? – so’radi Klop.

– Ha, traktor haydovchisi-generalist uchun. Xo’sh, ular arqonlarni tozalash uchun rejalarga, kenevirlarni yuborishdi. Sizning UAZ avtomobilingiz uchun kenevir arqonlaridan zambil tikilgan.

– Mana qanday qilib? – ajablandi Ottila. -nima bo `pti?

– Xo’sh, ular meni nasha terish mashinasiga qo’yishdi.

– Va bu nima? – so’radi Klop.

– Ha. – Tasdiqlangan Insefalopat.

– Va qaerdan bilasiz? – hayron bo’ldi Klop.

«Men yoshligimdan Apchi», dedi Xarutun, ammo Idot davom etdi:

– … giyohvand bo’lgan.

– To’xtang, kuchukcha! – Xarutun hayajonlandi. – sen o’ynaysan, apchi, uzoq o’tirasan.

– Tinchlan, Xarutun. – Klop jilmaydi. – davom eting.

– Xo’sh, men yoshligimda Sharagada Kavkazda yashab, tahsil olganman va bizda bir mavzu bor edi – qishloq xo’jaligi texnikasi deb nomlangan. Shunday qilib, biz nasha yig’ish mashinasidan o’tdik. U upchi Belorusiya yoki MTZ-40-ga yopishadi. Ovoz, apchi.

– Va undan keyin nima? – bolaga o’girildi.

– Xo’sh, men yuqoriga ko’tarilaman … – davom etdi Idot.

– Bu qanday? – so’radi Klop.

«Ha, xuddi kombaynlar singari, apchi ham birin-ketin», tushuntirdi Intsefalopat. – faqat bizda otryad bor, va zinapoyamiz bor.

– Ko’ryapman. Va undan keyin nima?

– Xo’sh, men ketyapman. – Idotning boshlanishi.

– Men darhol mast bo’ldim. – qo’shdi Klop.

– Nima, apchi, kenevir bu dengiz. – qichqirdi Xarutun.

– Yo’q, boshliq, bizni uchastka militsioneri va hamshirasi bilan UAZ haydab ketdi. Ranetka bilan boshni ko’tarish mumkin edi, ammo endi yo’q. Shifokor doimo ushlab turish uchun bosim o’tkazadi. Traktorda hech qanday deraza yo’q, issiqlik, faqat pechkadan va shitirlab yuradigan tom va shamol bor. To’rt soat davomida siljish shunchalik nafas oladiki, chekish kerak emas. Axir, siz o’zingizda. Mana. Nikellar orasidagi yo’l bo’ylab, jipda, qozoqlar traktorni ushlab, yuqoriga qarab: «Barabanni oching!» Deb baqirishadi, lekin agar siz ochmasangiz, ular o’ldirishadi. Shunday qilib, siz itoat qilasiz. Siz baraban pichoqlarini changdan tozalaysiz, va bu Galimovy xashidir. Buning uchun ular baklarni taksiga tashlaydilar va axlatga tashlaydilar. Besh kilogrammgacha vazn tortdi, hisoblang, pent!? Uch soat davomida gugurt kallasi beshni qamrab oladi. Bu mavzu.

– Va shuncha kam va uchtami? – deb so’radi o’g’li Izya, ohista quloq solib. – sinash.

– Xo’sh, u uyga sakrab tushdi. Men so’roq qilayotganimni ko’rolmayapsizmi?

– Uni tinglasin, bu qonuniy va o’rgatuvchidir – onasi ham qulog’ini qizdirdi, gapini bo’ldi. – Endi nima bo’ladi?

– Xulosa qilib aytganda, men ketyapman, shovqin uchib ketdi va u meni o’rab oldi, lekin men uni silamadim, shunchaki havoni yutdim Men qarayman, sherigi oldinda ketmoqda va u traktordan sakrab, yon tomonga yuguradi va traktor hali ham ketmoqda. Men oynaga qarayman va unda UAZ politsiyasi va shifokor smena o’zgarishiga yaqinlashmoqda. Men joyida emasman. Va UAZdan pent yugurib kelayotgan sidekikka etib olish uchun yugurib chiqdi.

– Va nima uchun u shunday haydadi, siz haqorat qilyapsizmi? – Klop xatosi.

– Tutun, moron, eyishdan oldin. Shamolning shovqinlari, umuman, kambag’al odamning minorasini buzib tashladi va unga chivinlarni rejalashtirilgan rejalar bo’yicha, sizningcha, giyohvandlik kurerlari bilan boqayotganga o’xshaydi. Va keyin, turlarga ko’ra, pentlar yonib ketdi. Xo’sh, u aybdor.

– Assalomu alaykum. – Klop xijolat tortdi va Xarutun Kavkazning boshqa tomoniga qarab yurdi … – Va nima ushladingiz?

– Ha, bir soatdan keyin. Va traktor kanalga uchib ketdi.

– O’yin-kulgi, apchi, u erda. – Arutun ho’kizni yutdi.

– Ha, kulgili. – qo’llab-quvvatlanadigan Idot. – Mayli, ketdimmi?!

– Hehehehehe … – Choyshab asta kulishni to’xtatdi. – Bor, ertaga tushda kelasan. Siz hali ham ishqalaysiz, shundan keyin biz yana sizni ushlab olamiz, olib ketamiz va albatta ekamiz.

– Nima uchun? – Idot hayron bo’lib, yig’lab yubordi.

– Xarutun, ketmaslik haqida obuna oling. – Xato o’rnidan turdi va belini kemirdi.

– Yoki, ehtimol rozi bo’lamizmi? – taklif qildi Idot, u darhol yig’lay boshladi. – Ertaga siz cho’chqa bilan kelasiz, ko’ramiz. Hammasi ikkalasi ham chiqishadi. Charchadim. Ish kuni tugadi.

– Qani, apchi, ahmoq. – Xarutunni taklif qildi va chiqish joyiga yo’l oldi.

– Idot. – orqasidan tanho bolakay ergashdi.

– … Va siz cho’chqa bilan menga qo’chqor olib kelasiz. Tushundingizmi? – Arutun to’xtadi va Idotni ko’zdan kechirdi. Idot etakchiga kirganida, Xarutun uni eshakka tepib yubordi va baland ovozda kulib, orqasiga silkitdi…

Ko’p o’tmay ular jo’nab ketishdi va Ottila uyga kechki ovqat uchun ketdi…

APULAZ 2

Ottila torayib qolgan ko’zlarini ochdi va noaniq tarzda oshxonani ko’zdan kechirdi. U erda ovqat yo’q edi va u ovqatlanmoqchi edi, ammo stol bo’sh edi.

– Bu nima edi? – deb o’yladi u. – Qoplangan!

Men stulimdan ko’z yoshlarimni yulib yubordim va faqat stolda ovqat yig’ishni boshlamoqchi edim, uni kulbaning turar-joy qismidagi yotoqxonadan sokin va baxtiyor nola eshitganida.

– Sora? – uning boshi qimirlab ketdi. – Ammo u …?!

Sara Ottila va Isoldening birinchi qizi edi, ammo u tug’ma nuqsonli edi, ya’ni tug’ilishdan boshlab ikkala qulog’ida ham kar, soqov va soqov edi, boshqacha aytganda, ko’r-ko’rona soqov edi, shuning uchun ilgari uni ko’rsatish kerak emas edi. Ammo endi vaqt o’tdi, ayniqsa kulbaning chuqurligidan keladigan nolalar unga tegishli bo’lganligi sababli. Aytgancha, Xudo unga go’zal qiyofa va go’zal yuzni berdi.

Ammo Sankt-Peterburgdan kelgan shifokorning yana bir yangiliklari, u tekshiruvdan keyingi kuni, Sora kasal bo’lib, otasi u haqida jiddiy o’ylayotganidan xijolat bo’ldi.

– U, buqa, homilador va bu uni kasal qiladi. – vrach tezda xulosa qildi.

– Va otasi kim? Axir, unga hech kim kelmaydimi?! – hayron bo’ldi Klop. – Uy xo’jaliklaridan tashqari.

– Noma’lum. DNK sinovini o’tkazish mumkin, ammo bu aralashuv bolaning rivojlanishiga xalaqit berishi mumkin. Siz tug’ilganingizda, siz ko’rasiz: otasi negr yoki xitoy. – deb javob qildi vrach va tezda ketdi. Izzy unga ergashdi.

– Doktor, menga taslim bo’lmaganingiz uchun tashakkur.

– Birinchidan, tashakkur bildirmaysiz…

– Oh, uzr, doc. – va Izya cho’ntagidan chek daftarchasini oldi va yuqorida ko’rsatilgan raqam bilan chekni yechib, vrachga uzatdi.

– Ammo bilingki, doktor qo’lini chekga uzatdi. – qon aralashishi, bu xavfli narsa. Sakson to’qqizta hollarda homila juda noto’g’ri ko’rinishi mumkin.

– Bu qanday?

– Aqlsiz bola tug’ilishi mumkin.

– Kim??? – Bedbugning narigi tomonida qoqilib, suhbatdoshlar tomon yugurdi.

Nima bo’ldi? Ma’lum bo’lishicha, Izzy va Sara bir vaqtning o’zida kattalar bo’lishgan. Ammo hayot bu hayot.

Ertasi kuni Ottila bunga ko’ndi, chunki u o’zi kannibalning o’g’li. Nima bo `pti?

To’satdan bazaning eshigi keskin urildi va Ottila jilmaydi.

– Yana eshikni mahkamlab qulflamadi. – G’azablangan bedbug.

Barakning o’sha yarmida Arutunning ovozi kimnidir zo’rlik bilan sudrab borar edi.

– Harutun yana kimnidir sudrab yuboradi. – deb g’o’ldiradi Klop va soatiga qaradi. – Qani, yo-mayo! Allaqachon uch kecha?!

Xarutun oshxonaning eshigi oldida paydo bo’lib, xitob qildi:

– In! Men tushundim! – va zonalarda o’ttiz sakkiz yil yashagan cholning o’rtasiga otildi. Bu butun tanadagi tatuirovkadan ko’rinib turardi. Tatuirovkalari ko’ylak singari qiziydi va shuning uchun u faqat ichki kiyimlarida va hatto qishda yurar edi. Chol kaltaklanishni kutib muzlab qoldi.

– Nima bu? – so’radi Klop.

– Voh, apchi, xuddi shu kenevir axlatga ishqalanib ketdi va hatto buvisi Keyga ham imzo chekdi. – Arutun tirsagi bilan murabbo ustiga suyandi.

– Ha?! – hayron bo’ldi Klop. – Nima, u ham ishqalanayapti?

– Ha, qanday bo’lsa ham, u shunday bosh irg’ab qo’ydi va cho’ntagidan bilyard xesh to’pini oldi.

– Bularning barchasi xeshmi? – U qo’lini uzatdi va to’pni oldi. U yuziga o’girilib, ho’kizlab, tashladi. – O’n besh yil tortadi. Musodara qiling. Xo’sh, nima deysiz, bobo?

– U yolg’on gapirmoqda. – chol yerga yotdi. – bu mening narsam emas.

– Va kim? apchi.

– Seniki, bu u.. va bizga osilgan, va Klaudiya va men shunchaki butalar ichida sikdik. Umuman olganda, bu ot shitirlashi.

– Nima? – portlash Intsefalopat. – Qiziq, ot axlatxonada nima qildi, u erda o’smaydi? Yoki tishli? Va kenevir ovqatlanayotgan edi, hayot qaynab turgan, egasi – schmuck, shuning uchun u unutishga qaror qildi. Va keyin sabrsiz.

– Yo’q, esladim. Bir cho’pon yonidan o’tib ketayotgan edi. U sumka oldi yoki uni ishqalab, jo’nab ketdi. Nima edi? Bu mashhur, xavfsizliksiz, lekin swipes uchun pul yo’q. Va shuning uchun men unutishni xohlayman. Shunday qilib, cho’pon ichkariga kirdi.

– Fuck, aytdingizmi? – Xato stulga ko’tarildi. – Ertalab klinikada tekshirish qiyin emas.

– Boss, apchi, kimni tinglayapsiz, – Xarutun jilmaydi. – Bu shunday edi: Klava buvisi yalang’och, barchasi yog’li jele bilan qoplangan, siz, chunki u orqasiga surtolmagan? Men kenevir butalar ichida yo’qolib qolgan axlat atrofida yugurdim.

– Yugurayapsizmi? – jilmaydi chol.

– Avvaliga siz uni ko’rsatdingiz, ammo siz xushbo’y va u hali ham keksa bo’lsa ham, ayol. Va butalar ichida siz qoqilmadingiz va uning tanasidan pichoq bilan o’ralgan muborak changni sharga botirdingiz. Va siz pichoqni u erga tashladingiz, va ertalab biz uni va barmoq izlarini topamiz, va pichoqning og’zida – gash, ya’ni dop.

Chol indamay yotdi va taajjub bilan qaradi. Axir, hamma narsa Xarutun versiyasida aytilganidek bo’lganmi?!

– Va qanday qilib u hali ham oyog’ini tepmagan, eski ahmoq. Axir, u erda butun qishloq ahvoli boyo’g’li tushgandan beri bo’lgan.

– Vo aytdi! – Bedbug o’z qo’l ostidagilar bilan faxrlandi. – Va buni qaerdan hisoblab chiqdingiz, hamkasb?

– U, men buni o’zim ko’rdim, men uni o’z mobil telefonimdan olib tashlamoqchi edim, lekin batareya tugadi.

– Kechirasiz. – Klop xo’rsinib qo’ydi.

– Aynan nima? Apchi. – so’radi Klop.

– Batareya tugaganligi achinarli. – Men ko’z yoshlarimni stuldan tashladim va xonani aylanib chiqdim. – Miyamni qimirlatishim shart emas.

– Ha, bularning hammasi bema’nilik, xo’jayin. Shit otga o’xshaydi, agar yo’q bo’lsa, men qo’limdan tushmayman va bu erda har chorakda mukofot uchun hisobot tayyor. – dedi chol va o’rnidan turishni boshladi.

– O’tir, apchi, qassob! – dedi Xarutun chol. – Nima qilamiz, xo’jayin?

– Bu vakolatni suiiste’mol qilish! – chol achchiqlandi.

– Va siz jim bo’lasiz! Ottila baqirdi. – Tekshiruv ko’rsatadi. Siz aybdorsiz va agar siz zonaga borishni xohlasangiz, ekspert laboratoriyasi kelganda, ertalabgacha o’tirasiz. Yoki sizlarga uydagi yuz soatlik ishni tayinlayman. hovli qasr.

– Bu qayerda? – oshxonada yotgan shim kiygan choldan so’radi.

– O’rningdan tur va uni silkit, hibsga oling. Harutun sizga yo’l davomida sizga hamma narsani tushuntirib beradi. Ha, Harutun, men deyarli unutganman: agar siz ishga kelmagan bo’lsangiz, undan chin dildan iqror bo’ling, pichoq toping, uni qo’llaringiz bilan ushlamang, sumkaga soling. Va siz, keksa odam, agar siz sharaf bilan ishlasangiz, cho’chqaning atigi bir tsentiga tushasiz.

– In, hali? – chol achchiqlandi. – Qayerdan olaman?

– Boss hukm chiqsa, yoping, apchi.

– Aytgancha, siz uni kesishingiz mumkin. Ertaga, soat oltilarda boring, qazib olish boshlanadi. Ha, va tish cho’tkasini o’zingiz bilan olib boring, men sizga piyola topaman. Mana, siz ham navbat bilan it bilan birga ovqatlanasiz. Agar Polkan ruxsat bersa. Siz hammomda uxlaysiz.

– Va oxirgi so’z bo’lishi mumkinmi? – so’radi bobo.

– Oldinga boring!

– Va kim buyuradi?

– Faqat men. Davom eting. Va to’ng’iz haqida unutmang…

Ansefalopat cholni qo’rg’ondan chiqishga olib bordi va tezda xo’jayin tomon yurdi.

– Biz nima qilamiz? apchi!

– Nima? Siz hamkasbmisiz, giyohvandmisiz?

– Yo’q, siz kimsiz. Ammo men, ekspertiza o’tkazish kerak deb o’yladim! Va darhol… Va keyin … – Xarutun ikkilanib qoldi.

– Va keyin nima? Nordonmi? – har tomondan boshni ko’zdan kechirdi Ottil.

– Yo’q. Ammo tajriba. Axir, hukm allaqachon qabul qilinganmi?!

– Kim tomonidan? Hakammi?

– Yo’q, apchi, siz bilasiz, va siz juda oz huquqbuzarliklar bo’yicha sudgacha chiqarilgan hukmni, ayniqsa yotishdan oldin, sud qilish huquqiga egasiz…

– Xo’sh, keling, faqat ish xulosasi uchun.

Ular sigaretni urib, chekish uchun o’tirishdi.

Tong yaqinlashganda ular stolda o’tirishdi va Xolms va Uotson kabi mulohaza yuritishdi, shunda Xolms afyunni chekib qo’ygan va bu deduktiv xulosalar chiqarishga xalaqit bermadi. Uotson hozirgina viskini, olchani ichdi, Lestradga o’xshab qisdi, va shuning uchun ular qo’pol bo’lib, Sherlokdan kesilgan edilar. Spirtli ichimliklar ongni xiralashtiradi, shuning uchun dunyo hukumati er yuzida o’stirishga ruxsat beradi, pishiradi va taqiqlaydi. Ammo ahmoq hech narsa iste’mol qilishi shart emas. Chunki u ahmoqdir va hech narsani bilmaydi. Ammo ikkalasi ham o’zgacha fikrda edilar va shu sababli ular shunday fikr yuritdilar.

– Bu erda qishloqda kimdir Chuy kenevirini o’tqazib, qishloqni dovdiratmoqda. – Bedbugni boshladi.

– Ammo kim? apchi, idot yoki qariya? – davom etdi Xarutun.

– Yoki, ehtimol, uchinchi tomon? Va bu faqat nima bo’lganiga guvoh bo’lishi mumkin va harakat qilib, oldinga borishga qaror qilishdi.

– Toad, apchi.

– Nima, bod?

– Cholning ismi, apchi, – Toad.

– Toad? Heh. Toad bo’lsin… Oq oq oq sharafiga.

– Nima? apchi.

– Yo’q, hech narsa. Xo’sh, nima, boring!.. Ammo yo’q. Kutib turing… Qani, birga yeymizmi?!

Xarutun ko’zlarini ochdi va ajablanib tilini biroz tashqariga otdi.

– Qarshi emas? – deb so’radi u Ottilga jirkanch ko’zlarini tikib. – Siz giyohvandlarning rejasiga ko’ra kechayu kunduz ovqat yemadingizmi?

– Ha, apchi, aniq. – qo’llarini qarsak chalib, Xarutun to’satdan yugurib boshqa kresloga o’tirdi.

– Nima o’tirdi? – Ottila haydab yubordi.

– Nima, nima.. men va men kimman? – Korpus bezovta va qizarib ketdi.

– Boring, oling: sho’rva bor, qoshiq, idish-tovoq, muzlatgich bor, – choyshab oshxonani ifodalovchi qo’llari bilan ishora qila boshladi. -… oshpaz bor. Bilasizmi… Jiddiy bir ish qo’zg’aldi.

– Nima? Anasha haqida? – sho’rvani bo’g’ib qo’yib, Xarutun xo’rsinib qo’ydi.

– Faqat hapşırma. Uni so’rib oling va ishtahangizni buzmang.

Xarutun oshpazning maslahatlariga amal qilib, uni o’ziga singdirdi.

– Nick ustidan nazorat o’rnatish va barcha giyohvandlarni tutish kerak.

– Shunchaki, apchi, biz qishloq kunida jamoat ishini o’tkazamiz.

– Aniq! Va marshal bizning barcha xarajatlarimizni qoplaydi. Va barcha dorilarni ta’riflash va yo’q qilish…

– Va keyin biz bu nikelni yo’q qilamiz.

– Bu qonuniymi? Apchi

– Nima?

– Xo’sh, cho’chqa haqida, apchi.

– Siz xafa qildingiz, bularning barchasi hisobotda Polkning iti va Idotni qo’lga olish uchun bonus sifatida taqdim etiladi.

– Ammo men, apchi, ularni kim ushladi?

– Siz, lekin siz hali ham menga qarzdormiz, eslaysizmi?

– Ha, apchi, esladim.. Polkan bo’lsin.

– … Va biz hisobotni Internet orqali Marshallga yuboramiz.

– Marshalni ko’rganmisiz, apchi. – Arutun qoshiqni sekinlatdi.

– Yo’q. Garchi men bir vaqtlar uning yordamchisi sifatida ishlagan bo’lsam ham.

– Xo’sh, hujjatlarni kim imzolagan? – Arutun seldereyga yaqinlashdi va engi borschning yog’li qatlamiga tegdi. Uning eshigida kassa oynasidagi kabi deraza bor: maxfiy sir va qog’oz varaqasi bor, men sizga sirni aytaman, bir necha bor tupurmadim.

– Va u bilmasmidi? apchi.

– Agar u tanimasa, men bu erda bo’lmasdim.

– Tushunmadim, siz o’sha erda sariyog’dagi pishloq kabi yashadingiz, nega tupurishingiz kerak edi?

– Bu mamlakatda tupurish haqoratdir, va mening vatanimda bu o’pish kabi salomlashish va sevgi belgisidir. Axir, siz o’pganingizda, sherigingizning kayfiyatini yo’qotasiz. Va bu uzoqdan o’pish… Hech kim uning yuzini ko’rmadi. Xo’sh, yaxshi, ovqatlaning va dime tomoshasiga boring.

– Va sizmi? apchi.

– Va o’ylayman. Agar nima bo’lsa?!.. – Klop esnadi. Men zinka ostidaman.

– Yotoqxonada?

– Tualetda, qo’chqor, albatta. Garajda ularni yopish yaxshiroqdir. U erdan, ular hali ham ertalabgacha chiqmaydilar.

– Va mashina? apchi.

– Qanday mashina?

– Xo’sh, garajdan beri, apchi, unda mashina bormi?

– Bir vaqtlar, aniqrog’i, mototsikl bor edi. Izya sindirdi, endi faqat yiqilgan metall parchasi yotar edi…

– Xo’sh, men bordim, xo’jayin?! apchi.

Ertalab eski Toad kelib, ko’rsatmalar olib, saroyni tozalashga ketdi. Uzoq vaqt davomida omborxonada usta qo’li ishlatilmadi va u erda hamma narsa yarqiragan edi. Ottila, odatdagidek, tirnoqlarni tekislash uchun o’tirdi. Shuni ta’kidlashni istardimki, barcha detektivlar ularni o’ylashga etaklaydigan sevimli mashg’ulotiga ega: Xolms skripka o’yiniga ega, Poirot o’zining kulrang hujayralariga aralashmasdan ishonadi, Agent Kayda pirog bor, Klop esa tirnoqlarini to’g’rilaydi. Va ular tugagach, u ularni ichkariga solib, yana to’g’rilaydi va shu bilan bir qatorda fikrlarning g’ashini keltiradi.

Beyl, toyuq, bale, bay. Shunday qilib, soatlab, kundan-kunga, yildan-yilga soatlar, … kutilmaganda ombordan Toadning yaramas yuzi paydo bo’ldi va militsionerga jilmayib tikildi.

– Nimani xohlaysiz, stinker? – deb so‘radi Ottila.

– Cheksam bo’ladimi, xo’jayin? – noaniq ohangda so’radi chol.

– Nima dog»?

– To’g’ri so’z emas. Siz, piyoda, dinozavrning chirigan jasadini aylantirdingizmi?

– Yo’q, men shunchaki siltab tashladim va kichkina kaptarni tashqariga chiqardim, lekin u kislorod bilan ishlamaydi.

– Mayli, cheking.

Chol tashqariga chiqib sigaret chiqardi.

– Kuting!

– Nima, xo’jayin?

– Eshagingizni omborga qoldiring.

– Hehe, hazil tushundi. – Ombor qoqilib, sigaret chekmoqchi edi…

– … yoki nima? – Xatolik xatosi.

– Yo’q, xo’jayin, shunchaki Belomor.

– Bu yoqqa keling.

Chol sigaret chekdi. Ottila uni olib, yoqdi. Sigaret toza, qo’shimchalarsiz edi.

– Yoqing, tutun. – Ottilni sigaret qutisiga berdi.

– Va siz uzoq vaqt bizga murojaat qildingizmi?

– Men bu erda olti yil bo’ldim va abadiy o’ylayapman. Men yarashdim. U karerasiga tupurdi. Go’ng va baqani olib yuradigan bu ajoyib dunyo uchun sotilgan… Uni la’natlang. Qisqasi, men nimadan charchadim?

– Yo’q, men oxirgi marta xizmat qilganimga qadar bu erda yashaganimda, tuman militsionerlari qo’lqop kabi o’zgarishdi.

– Va nima uchun?

– Sabablari boshqacha edi: ular juda ko’p ichishgan, keyin ozgina o’g’irlashgan.

– Xo’sh, bu menga tahdid solmaydi. Meni boshliqlarim ichmaydigan va sotuvchi sifatida ro’yxatga olishgan. Menga bir narsa ayting, men kuzdan oldin omborxona qurishni tugata olamanmi?

Chol yarim g’ishtdan qurilgan binoni ko’zdan kechirdi. Devorlarda qulab tushgan bo’shliqlar yamalgan: yo chirigan kontrplak, so’ngra tom yopish materiallari, keyin qoplar.

– Siz qila olasiz. Faqat bularning barchasini almashtirish kerak. Ha, va sizning devorlaringiz eskirgan.

– Va ular necha yoshda?

– Oh! Boshliq, ha, esimda, bu bino turar edi. Bu erda bir savdogarning hovlisi bo’lgan. Inqilobda, ular deydiki, qizil patlardan qochib ketishdi va u erda butun oila bilan kelishdi.

– Qayerda?

– Nima qayerda?

– Xayriyat.

– O, shunday qilib, omborxonada. Va keyin u omborxona edi, va urushdan keyin – qal’a.

– O’yin-kulgi. Siz buni qila olasizmi? Albatta, oxirigacha demontaj qilmang. Tegirmonchilar hali ham kuchli, ular ham toshdir. Faqat ularni tugating.

– Zo’r soatlar ishlamaydi. Bundan tashqari, sizga emas, kamida ikkita yordamchi kerak bo’ladi. Va, albatta, avans, keyin rag’batlantiruvchi narsa bo’ladi.

– Xo’sh, oldindan yaxshi soat bo’ladi, lekin ko’ramiz. Ammo bunga arziydigan bo’lsa, to’layman. Xuddi – men chervonetsni beraman, lekin yo’q – sudya chervonetsni beradi. Shunday qilib, biz kelishdik. Va shogirdda, men sizga Idotni aytib beraman. Buni bilasizmi?

– Albatta. Bu Qizixstonning ahvoli. – chol nordonni muzlatib qo’ydi.

– Nima edi?

– Ha, u giyohvand, men alam qilaman. – chol Odam Atoning olmasini barmoqlari bilan urdi.

– Va sizmi?

– Menmi? Jin ursin, bu ahmoqning asosiy ahmoqligi.

– Va nima, ular haqiqatan ham aloqa qiladimi? unga yaxshi.

– Ha, u unga qo’shimcha daromad taklif qildi. Albatta, ichish orqali.

– Sudda, shubhasiz, siz Idotga qarshi bu so’zlarga guvohlik bermaysiz.

– Meni kim uchun ushlab turibsiz, xo’jayin. Men kaltak emasman. Men zonada bo’lmaganman va sizning trubangizga raqs tushmayman. Erkin chelakka qaraganda yaxshiroq vaqt.

– Salqinlash. Bu men. Agar nima qilsa?!

– Tushundim, xo’jayin.

– Va Baba Klava ishlashga qodirmi?

– Albatta. 65 yoshga to’lganiga qaramay, u buldozer kabi haydaydi. Ammo idot?! Muammolar bo’ladi.

– Yo’q. Men uni ham o’ziga jalb qilaman.

– Va pul hammaga tengmi?

– Siz ko’proq, lekin yaxshi soatlardan keyin.

– Agar biz shunday qilsak va yaxshi soatni ishlamasak?

– Mendan sharp oling, va jazo berilmaydi. Ishlar ko’p.

– Ammo qurish uchun nima bor?

– Cho’chqani ko’paytirish kerak. Men cho’chqalarga ega bo’lmoqchiman. Xo’sh, qo’llar bormi?

Chol qisdi.

– Xo’sh, agar bunday shartlar bo’lsa, uchta bo’lak.

– Siz to’rt yoshdasiz va atama haqida unutmang.

– Bu ham, – deb u boshini chayqab, omborga tikilib qoldi, – shubhasiz, roziman.

– Keyin rozi bo’ldik. Siz to’laysizmi? Men sizga pul beraman, ammo siz ham talabchisiz, uni kesib tashladingizmi, Toad?

– Oooo, menga?! Shit savol, xo’jayin, buni bajaramiz!! – Chol chuqur nafas oldi va yana bir sigaret tutatdi. – Xo’sh, men qanday usta kabi edim?!

– Aftidan.

– Va qachon boshlash kerak?

– Va hozir ham men Arutunga Idota va buvim Klavka olib kelishlarini aytaman. Va bu erda Idot.

– Moronni eslang, u paydo bo’ladi.

Eshik oldida idot paydo bo’ldi.

– Xo’sh, nima olib keldingiz? – Bedbug Bolaga o’girildi.

– Naqd pulda.

– Qancha?

– Bir juft bo’lakka kifoya qiladimi?

– Yetarli, ammo bu hammasi emas. Siz eskisiga yordam berasiz, u sizga hamma narsani tushuntirib beradi.

– Bunga? Yaxshi, xo’jayin, u oqayotgan.

– Endi ko‘zimni ochaman, bozorga javob beraman, rasm? Toad uzoqdan Pittskork bilan Idot tomon yugurdi.

– Kuting! – Men Idotning havo qurolini oldim. – Endi tuxumni otaman.

– Oh? Qurolingiz bormi?

– Hammasi qonuniy, Boshliq. Ota berdi. Mana bunday salyangozlardan.

– Qo’rqmaysizmi? Siz bu erda hibsga olingansiz. Otamga qo‘ng‘iroq qilsam bo‘ladimi? U sizni oqizmaydi, lekin u sizga tomirlarni beradi, siz buni umr bo’yi eslaysiz. Toadni teshiklari bilan to’lgan qaerdan oldingiz?

– Ha, qishloqda hamma gapiradi.

– Nimani tirrayapsan, Kalbit yuzi. Nega ular mening ko’zlarimda achinish demaydilar?

– Shunday qilib, tinchlaning va ishlang, agar siz muammolarni xohlamasangiz… Hammasi… Jim! Men aytdim: siz bir joyda, davrda ishlaysiz!!! – okrug generali Klop Ottila Aligadjievich butun hovlida baqirdi.

– Xo’sh, yozh aqldan ozdimi? – ajablandi Idot.

– Yaxshi. Boshidan boshlaylik: qanday magistral?

– Meniki. Ya’ni, otasi berdi.

– Ruxsat bormi?

– Bor.

– Tekshirib ko’ring. Ammo siz davlatdan g’azablanmadingiz, shuning uchun siz bu kenevirni haydaydigan traktor haydovchisini yolladingiz. Va u bilan muddatni aniqlab olasiz.

– Va bu erda men qilmayman. Siz isbotlamaysiz.

– Men isbot qilmaymanmi? Hozir Internetda men yozuvni kechagi suhbat youtube-ga yuboraman va dadam yordam bermaydi.

– Chervonets, aniqmi? – qo’shib qo’ydi chol.

– Va siz do’lni yopasiz, schmuck! – aqldan ozdi Idot.

– Jim, jim. Ko’rdingizmi, pimpochka? – Ottila to’siqdagi birinchi tutqichni ko’rsatdi. – Bu videokamera. Siz oilangizga salom aytishingiz mumkin.

Bola hech narsa demadi.

– Toto, bu erga bir soatdan keyin ish kiyimida keling.

Siz otani olib kelishingiz mumkin. Umid qilamanki, u o’gay o’gayining nima qilayotganini bilishdan xursand bo’ladi. Voris! Siz uning obro’sini abadiy buzishingiz mumkin.

– Otaga aytishga hojat yo’q. Men ishlayman.

– Juda yaxshi. Ishga tushirish oxirida siz minoralarni ham olasiz. Va siz otangizga men bilan ish topdingiz, deb aytasiz. Tushundingizmi?

– Ha.

– Bundan tashqari, Klavkaning buvisiga boring va men uni zudlik bilan chaqirishimni ayt.

– Va agar u kelmasa?

– Ayting-chi, men sizni qonunning qattiqligicha hibsga olaman.

Shunday qilib, brigada to’planib, Ottilaning ko’zi og’riguncha, besh yildan beri Islingning duduqlaridan qiynalayotgan saroyni tiklashga kirishdi. Bedbug bunga vaqt topishni xohlamadi yoki xohlamadi. Umuman olganda, Ottila dangasa odam edi, aniqrog’i, unga chorva mollarini qurish yoki tozalashdan ko’ra sherni ushlash osonroq edi. Ko’p o’tmay Arutun Bod pichog’i bilan keldi va ushlanmaganlarsiz. Ko’rinishidan, Klaudiya hammaga ogohlantirgan yoki ular charchagan. Bundan tashqari, huquqni muhofaza qilish organlari badavlat Lidergoslar oilasidan g’oyib bo’lgan yosh sigirni qidirish uchun qishloqni aylanib chiqishdi. Qidiruvlar uzoq davom etmadi va burikka katta Sariqulovlar oilasining omboridan topildi. Ammo oila egasini ekish ish bermadi. U rad javobini berdi va balog’atga etmagan bolalarni aybladi, ular aytishlaricha, och qolishgan, ular sigirni o’g’irlaganlar va egasi bu haqda hech narsa bilmagan, sababi bu yillik bing. Burenka qaytarib berildi, Sarikulovga ertami-kechmi kirib, o’tiraman, deb qo’rqitishdi.

APULAZ 3

Ertasi kuni ertalab Ottila boshqariluvchi mahkumlar brigadasining yirtib tashlangan to’shaklaridan uyg’ondi: to’rlar – usta sifatida, Idot – o’lchanmagan sidekik va buvisi Klawka – jamoa yulduzlari.

– Taxtani qayerga tashladingiz, ahmoq? -Oral Idot, oyog’ini tirnoq bilan teshib.

– Va nima, siz koptoklarga o’tirayapsizmi? U sizning oyog’ingizga osilgan! – Bod xonimning kulishini istadi.

– Sen qilasan, meduza, o’l. – Idot cholga javob berdi, – va siz, kampir, baribir taxtani tirnoq bilan tashlaysiz, men uni eshakka solaman.

– Qarang, chinnigullar bilan bezovta qilmang, ayniqsa Jabinda! – tovush eshitgan buvisi Klava.

– Shunday qilib, mahkumlar, biz qichqiramiz, ammo kurash yo’qmi? – deb so’radi Ottila muloyim jilmayib.

– Ha, bu ahmoq eski taxtalarni sochib yubordi va men oyog’imni pichoqladim. – Idot kamtarroq ketdi.

– Ehtiyotkorlik bilan ehtiyoj. Bu erda va mening bolalarim yurishadi.

– Va nima, Sora allaqachon yurmoqda? – buvisi Klavka xursand bo’ldi. – va uning homiladorligi qanday o’tmoqda? hali tug’ilmaganmisiz?

– Afsuski, bu faqat tushida bo’ladi. – egasi tushkunlikka tushdi va darhol «homilador» degan so’z tufayli hushyor tortildi. – Siz nima dedingiz?

– Kechirasiz, iltimos, lekin bu quvonchmi?! – kampir kamtarona uzr so’radi.

– Qani, allaqachon iste’foga chiqqan. U Sankt-Peterburg professori doktor Smertiev rahbarligida. «Ammo men tushunmayapman…» va Ottila vaqt o’tib ketishdi.

– Kimdan homilador? – kampir xirilladi.

– Homiladorlik haqida qayerdan bilasiz? – deb so’radi bug.

– Shunday qilib, butun qishloq kimdan biladi va biladi. – dedi buvisi ishonch bilan.

– Va kimdan? – deb so’radi Toad taxtani devordan yulib.

– Xo’sh, siz lazzatlanmaysizmi yoki nima? – buvisi ajablanib.

– Demak, Tomi, ismni aytma, singlim, ismini ayt, – dedi chol.

– Shunday qilib, o’g’lingiz Izzy. – Shak-shubhasiz kampir ovoz bilan dedi.

– Voy, hazillash! – kaldot uchun.

– Va siz umuman jim bo’lasiz, abort qurboni. – buvisi bola ustiga keldi.

– Jim! – Bedbug hayratda qoldi. – Klavka buvim, nega bunday olding? Bu bid’atni sizga kim aytdi? – Ottila zim-ziyo bo’lib, qoramtir tus oldi.

Klaviatura hirqiroq bo’lib, o’zining etmish yoshidan yigirma yosh katta edi.

– Xo’sh, shunday deb o’ylayman, – dedi Klavka va yuz ifodalarini o’zgartirib, vijdonini yo’qotganidan keyin oynaga qaragan o’n uch yoshli qizga o’xshab qoldi. Uning terisini tortib oldilar va uning haqiqati faqat tishsiz og’iz orqali oshkor bo’ldi, bu erda faqat bitta ko’mir kabi qora rang, tish va kariyes bilan tugamagan dog’lar qotib qoldi. – Barcha erkaklardan unga faqat Izya tashrif buyurdi… va sizmi? – buvisi bo’g’ilib qoldi. – lekin sen uning otasisan! Menimcha.

– Hojatxonada o’ylaysiz, lekin bu erda, Pasha. – Idot keldi, – siz nimani bo’yashga odam tashlaysiz? Televizorga chiqishni xohlaysizmi? Sensatsiya! Aka singilni zo’rlagan va gumanoid bo’lib tug’ilganmi? Ha, kimdir bunga ahamiyat bergandan ko’ra, siz tez orada o’lasiz.

– Yoki siz uning otasisiz? – buvisi Klavka bilan yomon muomalada.

– Kim, uchastka militsioneri yoki nima? Siz haydaysiz, kampir. – va Idot unga topilgan go’ngni tashladi.

– Siz g’ozlarni haydab yuborganingiz. Bu, mening fikrimcha, to’shak onasi haqida emas, balki Sara homilasi haqida. – tushuntirdi buvi.

– Birinchidan, embrion emas, balki embrion. Xomila ongsiz mavjudotdadir. Va odamning embrioni bor. Maktabda o’qish kerak edi … – Toad e’lon qildi va Idotga bir qarab qo’ydi.

– Va ikkinchidan? – buvisi esladi.

– Va ikkinchidan … – va Chol ko’zlarini Klopga qaratdi, ammo bu hech qaerda emas edi. – Va bedbug qaerda? – so’radi u klaviaturadan.

– Hozirgina shu erda bo’lganman. – buvisi bukildi.

– Ha, tashladi. Ular siz haqingizda gaplashganda kim mamnun bo’ladi. U erda nima: ikkinchidan? – deb so‘radi Idot.

– Shunday. Qani?! – Bir narsa Toadni hayratda qoldirdi. – Devordan teshik topdim.

– Qayerda? – deb so’radi Idot va omborxonaga chuqur cho’tka tomon bordi.

Devorda o’choq qudug’iga o’xshash teshik bor edi. Hammasi joyida va o’qida.

– Ha, bu eski pechka… Yoki xazina uning ichiga ko’milganmi? – kampir xursand bo’lib, o’z yoshining asl qiyofasini taxmin qildi. Sovut qo’lini teshikka qo’ydi.

– Yoki kalamushlardan tuzoq. Hehe. – qadalgan Idot.

– Men o’limdan qo’rqmayman. – Va Toad qo’lini tirsagiga tashladi.

Birdan nimadir shitirlay boshladi.

– Ahhhh!!! chol qichqirdi va qo’lini tortib olishga urindi.

– Nima,.. tuzoq? – buvisi ichkariga kirib ketdi. Ko’zlarni yumshatish uchun bod. Qo’l qoqilib qoldi. Toadning peshonasidan ter terday otilib chiqdi va uning dahshatli ko’zlari so’nggi ikki daqiqada cho’kib ketgan odamga o’xshar edi.

Bir zumdan keyin qo’l yana titradi, shunda Toadning yonoqlari titradi va u birdan qo’lini tortdi. Cho’tkada o’lik jilmaygan mushukning quruq mumiyasi qamaldi.

– Voy, menga a’zo bo’ling! – Toad hayron bo’lib, jasadning yuzini Klavdiyaning xiralashgan yuziga ko’rsatdi.

– Voha sotib oling! – buvisi burishib, orqa tomonga sakrab chiqib, yuzini ellik millimetrlik tirnoq ustiga qo’ydi va o’zi tashlagan taxtadan chiqib ketdi. Boqichda nafas to’liq…

– Ha, men nima dedim?! bu eshak sizni hisobingizga kiritadi. – zaryadlangan Idot.

Va do’stona Idotovning so’zlariga ko’ra, buvisi eski tomog’iga qichqirgan.

– Fermaga, buvilarni tutish uchun bordim. – kampir g’azablandi va chap yaralangan dumini ko’tarib, mixlangan taxtani jasadga tortdi. Tirnoq zanglagan va arra kabi gofrirovka qilingan yuzaga ega edi. Oxiridan qon tomdi. Klaviatura uni har tomondan ko’rib chiqdi va og’riqni his qilib, qattiq qichqirdi.

– Nega kulayapsiz, padar? – u yig’ladi va Idotga qonli mix bilan taxtani tashladi. U indamay qochib keta boshladi. Izga tushgan g’ishtlar ta’qibga tushishdi. Toshlardan biri bolaning boshining orqa tomoniga burchakka urildi. U yiqilib, chayqalib ketdi.

– Haydaysizmi? – Toad qo’rqib ketdi.

– Hech narsa o’lmaydi. – buvisi Klavka tinchlanib, yarani tupurik bilan moyladi. Keyinchalik Idot o’rnidan qo’zg’alib o’rnidan turdi va ikkala qo’lida yara dog’ini ushlab turdi.

– Men seni uraman. – Idot ovozining tagiga qoqilib tushdi.

– Oh? Uni tomosha qiling! Uning qornida bog’lab qo’yilgan to’plami bor. Shaffof bu dastani mushukning qornidan olib, hammaga ko’rsatdi.

– Buni aylantiring, – ma’yus so’radi Idot.

– Ehtimol, bruliki bormi? – taklif qildi og’riqni unutgan buvisi, klaviatura. – Va sen, Goldfinch, ishga bor. u Idotga baqirdi. – Muxin familiyangiz va siz Parij uzra parvoz qilgan xazinadagi dolyax orqali uchasiz.

– Nima deysiz? Yoki siz do’zaxga borasiz, A? – Idot kiydi. – Endi titimni urdim!

– Uh, yaxshi! – Toad hushtak chaldi – Buzu ikkalasini ham to’xtatdi. Pent olib qo’yilishini xohlaysizmi? Uchga bo’ling.

– In! Va bu sizga hurmat. Kechirasiz. Men sizni noto’g’ri tushundim … – pullik Idot xursand bo’ldi.

– Kechirim so’ramang, men qizil qiz emasman. Siz boshqasini noto’g’ri tushundingiz. Yarimi menga, yarmi bizga.

– Nima uchun bu? – buvisi jahli chiqdi.

– Undan! – Toad jilmaydi. «Men buni yolg’iz o’zim qabul qilgan bo’lardim.»

– Va agar ular kechqurun bu erda hammani tekshirib ko’rsalar, qanday qilib siz ham bu erda yashayapsiz?

– Ha, siz tishlashingiz yaxshi, qariyalar. Uni oching yoki u erda biron bir zararli narsa yo’qdir. – Idotga kirdi. – va o’yin shamga arzimaydi.

Sovut xazina egalariga qaradi va chirigan arqonni qiynmasdan yirtib tashladi va asta-sekin dastani ocha boshladi. Qo’riqchi guvohlari.

– Hey, idishlar. Gil…

– Tarozi…

– Har biri yuz mililitr…

– Oltita…

– Va nima yozilgan?

– Oh, ular muhrlanganmi?!

– Po’kak. Amp, ehtimol…

– Va nima yozilgan, ko’ray? – Idot bitta iskala olishga harakat qildi.

– Bu jang emas, yovvoyi odam! – Bolaning buvisi qo’llarini bir-biriga urishdi.

– Voy, qassob … – Idot portladi va buvisi Keyni silkitdi.

– Yaxshi, aytaman! – dedi Toad va yuz millimetr o’lchovda. Men ko’kragimdagi yorliqni tozaladim va yana diqqat bilan qaradim … – Rus tilida biron bir narsa yo’q…

– syudyani bering. – Idot qo’lini uzatdi va bitta kichik o’lchovni oldi. – Mana, raqamlar: ming.. sakkiz yuz.. to’qson yettinchi.. yoki ettinchi… aniq emas.

– Va sinab ko’raylik?! Sharob, boring … – klaviaturani taklif qildi.

– Bilmayman bilmayman. Keling, sinab ko’ring, siz ayolsiz, siz va iblis yiqilmaydi. – rozi bo’ldi.

– Nega? – Idot aralashdi – Sankt-Peterburgda antik dilerga murojaat qilish yaxshiroq edi.

– Ha, biz birma-bir urinib ko’ramiz, yaxshisi… uni yuvib, qolganini antik dilerga topshiramiz… Ha, Toad?

– Xo’sh, keling, kim birinchi? – deb so‘radi Idot.

– Kalit. – dedi Toad. – taklif qildi u.

– Xo’sh, agar o’lmasangiz, ichishingiz mumkin.

– Mensiz nima qilardingiz, dehqonlar. Men o’lishdan qo’rqmayman. Men o’zim…

– .. miltillashdan. – Idotni tanishtirdi va ta’tilga chiqqanida, badbaxtga

– Qoramol! – Kampir bolaning kaftlari bilan yelkasiga qoqib qo’ydi va og’zini olib, shishadan po’kakni yulib tashladi. Xirilladi. «Sharob…» u jilmayib, tarkibini yutib yubordi. Yutib yutib yubordi. -Kryaaaa! salqin.

– Nima bopti? – deb so’radi bug’doy tupug’ini yutib.

– Yaxshi. Mening boshimda allaqachon nimadir o’ynay boshladi.

– Ha, bulbul. – Idot takabburona shishasini ichib yubordi.

– Ha, do’zax biladi. Ammo u eski emasmi?! – dedi u bo’sh shishasini ko’rib. – Toad.

– Va yana bir narsa qilaylik.. – quvnoq buvisi taklif qildi. – Tatarlar er-xotinsiz yashamaydilar.

– Shunday qilib, atigi uchtasi qoldi. – Idot g’azablandi. – Nimani topshiramiz?

– Eshiting, nima?! Ichish, shunga o’xshash tarzda ichish, royally. Bir marta biz yashaymiz. Va idishlar allaqachon antiqa. Ular bo’sh yoki to’la. Sharob emas, balki idishlar qadrlanadi.

Va qolgan uchta stakanni ichishdi. Ular bir jurnalga o’tirishdi va sigaret tutatdilar: Idot – Marlboro, Toad – Belomor va buvisi eski uslubda – echki oyog’i. Shunday qilib, ular chekishni tashlamasdan, o’tirishdi…

APULAZ 4

– Ahhhh!! Ahhh!!! – hovlidan eshitdi.

– Bu nima? – deb o’zidan so’radi Ottila. Uning aqli hanuzgacha tushida edi va u asta-sekin yostiqqa yiqilib tushdi va darhol xo’rsindi.

– Ahhhh!!! – Blop yana bir sakrab o’rnidan turdi va to’shakdan yiqilib tushdi. – O, la’nati. – peshonasini kaftlari bilan ushladi. – Nimaga qichqirasan, ahmoq?

Pale Izolda Fifovna ko’zlarini katta-katta ochib, ikkala qo’li bilan og’zini yopgan holda xonaga kirdi.

– Aa, aa. – dedi u va barmog’ini eshik tomon ko’rsatdi.

– Yana nima? – polda o’tirib Klopdan so’radi.

– U erda, omborda…

– Saroyda nima bor? aniqroq gapiring…

– O’lik mushuk bor…

– Nima mushuk? – deb so’radi Ottila shishgan peshonasini silab. – Nimalar deyapsan?

– Oyi! – U ko’zlarini pirpiratgan ovozi bilan dedi.

– Endi, ko’raylik. – Ottila oyoqqa turdi va yalangoyoq oyoq kiyimida omborxonaga bordi.

Kecha, u hamma uxlayotgan paytda kechqurun qaytib keldi, shuning uchun mahbuslarning hiylalari haqida so’ramadi. Jinka uning ortidan bordi.

Ombor yopirilib qaradi. Barcha tarqalib ketgan sochiqlar o’zgarishsiz qoldi. Osteroid Odnoglazovich axlat o’rtasida o’tirar edi: nafaqaxo’r, mehnat faxriysi, kosmonavtika kuni tug’ilgan oltinchi darajali chorvador. Buvim Klavkaning eri, aniqrog’i, Klaudiya Aldarovna fon Shlyuchenberg, baronning qizi, Leninning noqonuniy o’g’li. U buni hammaga aytdi.

– Bu erda nima qilyapsan? – deb so’radi Ottil, distrofiya bilan og’rigan qariya.

– Men o’tiraman. – bobo xotirjam javob qildi va telefonni mahkam siqdi.

– Men ishlamayotganingizni ko’rmoqdaman.

– Keyin nima so’rayapsiz?

– Bu erga qanday keldingiz? – qo’shib qo’ydi Izolda.

– Bor, men buni aniqlayman. – dedi Bedbug xotiniga va bobosiga yuzlandi. – Javob bering.

– Devordagi teshikdan Osteroid boshini qimirlatib qo’ydi.

Ottila axlat bilan devor ichidagi teshikka kirib, dumini ko’targan sigirni ko’rdi. U unga qaradi va dahshatga tushdi: uylarning tomlari ko’rinib turardi.

– Bu erda ko’cha bormi? – so’radi u bobosidan.

– Heh, albatta.

– Va mening barcha mollarim qani? – Klopu xayolga kelgan birinchi narsa, u ko’rish va quloqlari sezgir sochlari bilan omborni ichkaridan ko’rdi. – Ha, eshagingizni echib oling, – dedi u qichqirib, sigirning dumini tortib. U qasos olish uchun unga yuz atmosfera bosimi ostida olov shlangidagi oqimni to’kdi. Ottila bosimdan orqasiga ikki metr masofada uchib o’tdi va to’ng’iz go’ngiga tushib ketdi. Izolda inertsiya bilan yordam so’rab uning oldiga yugurdi va boshini uning ajoyib ko’kragiga suyab qo’ydi. Va u yig’lamoqchi edi…

– Fu! – U qichqirgancha boshini orqaga tashladi va yon tomondan ko’rish bilan, teshikdan tushayotgan Machining bosimi pasayganini kuzatdi: «Muuuu!!!» – sigir dartanula qoqib, dumini bzikdan silkitib orqasiga oldi. va boshqa hasharotlar.

– Kalit qayerda? – so’radi bobo tutun qo’ng’irog’ini chiqarib.

– kaliti nima? – ibroniy javob berdi Bedbug, axlatdan

– Sen qullikka hukm qilgan xotinim!!! – Osteroid tiz cho’kdi va qo’llari bilan tiz cho’kdi. Uning yuzida o’lim aks etgan.

– Izolda!!

– Nima, asalim?

– Mushukni qaerda ko’rdingiz?

– U erda, teshik. U bu erdan chiqib, ko’chib ketdimi? – Izoldning rangiga tushdi. – Men uni laqillatmoqchi edim, u mumiya va bu bobo-boboga aylandi.

– Xotinim, fashist qani? – xavotirda Osteroid.

Bu muhojirlar qaerda? – deb so’radi Klop Xotin.

– Bilmayman? – deb baqirdi Isolde. – Kecha kechqurun ular bu erda uch yoshda o’tirishgan edi.

– Va keyin? – Ottila o’rnidan turdi. – Va siz – o’tiring, endi buni aniqlaymiz.

– Va keyin yotdim.

– Ular qayoqqa ketishdi? Ikkalasi yaxshi, ammo Toad?! U majburiy mehnat bilan qamoqqa olinadi. Ular qochib ketishdi. Qoching!!! Shoshilinch ravishda Intsefalata-ga qo’ng’iroq qiling. Bizning qochishimiz bor.

– Xotinim qani? – dedi bobo titroq ovoz bilan.

– U majburiy mehnat bilan shug’ullanmagan. U xuddi o‘tiradi … – Bedbug jahli chiqdi.

– Boss!!! Apchi, – dedi Intsefalopat va ko’cha chetidagi tuynukda paydo bo’ldi.

– Oh, siz allaqachon shu yerdamisiz? – Nima qichqiryapsan? – to’shakdan sakrab tushdi. – Tez, maqtang.

– Blablabla, apchi, homiy, shu yerdamisiz? Siz uyda ekanligingizni o’yladim, shuning uchun baqirdim.

– Nega?

– Xo’sh, bu, apchi, men olib keldim…

– Kim?

«Kimyogar, apchi», deb javob qildi Intsefalopat va uning krujkasining o’rniga teshikda sivilciya va poshnali qop-qora bir qizil odam paydo bo’ldi, u qishloq aholisining qip-qizil ko’zlari bilan og’zini ochdi va Arutunovning yuziga zudlik bilan tushdi.

– Qanday? – deb so’radi korporativ.

– Nima qanday? – Otila nordon so’rab muzlab qoldi. – Siz uni menga taklif qilyapsizmi? Men turmush qurganman, iltimos…

– Yo’q, kartridj, men uni ushladim – Ammo u o’sha joyni eslab qoldi. Ular aytganidek: na tudy, na syudy. To’g’ri, reklama qilingan joyda yarim tsentner. Shunday qilib, eshak kirmadi. Acefalopat devor ortida, ko’chada kimyogar eshagining yonida qoldi.

– U nima qildi? Xuddi shu kenevir ishqaladimi?

– Yo’q, yomonroq. Uyda apchi, hayvonlar. – javob qildi Xarutun devor ortidan.

– Mening chorva mollarim, men xohlagan narsani yarataman, keyin yarataman.., fu, yarataman. – fillar bilan sepish, kimyogar lisiped bilan.

– Va u nima qildi? – bobo aralashdi.

– Ha, men tuyoqning cho’chqasini zanjir, apchi, qo’shnilar bilan ko’rdim va qo’ng’iroq qildim. – xabar berdi Xarutun.

– Va bu nima? Agar men jele go’shtini xohlasam, – uzr bilan meni ushlab qolishgan. – keyin menga butun to’ng’izni qirqishga buyurasizmi? Bundan tashqari, unda hali og’irlik yo’q va muzlatgich yonib ketdi.

– Ha, u siz uchun o’lgan bo’larmidi?! – hayron bo’lib, Isoldning erining orqasida turib kuldi.

– Ha, men o’lmas edim, sizga aytaman, men veterinariyani jarohatlaridan davoladim, so’ng tikib qo’ydim.

«Baliq ovlash liniyasi, apchi», deb qo’shib qo’ydi Xarutun.

– Va bu nima?

– Va u qanday ishlanadi? – so’radi Klop.

– Moonshine.

– Ha, behushlik qilding, apchi, – Xarutun jilmaydi. – cho’chqa butun qishloqni qichqirayotganini va hatto kichkina nikeldan giyohvand bo’lganlar Apchisni yo’q qilganini aytdi. Aytgancha, men, Apchi, ularni ikki kun davomida, uyqusiz, qirg’iysiz, Izold Apchisiz, lenta bilan o’tkazdim.