Читать книгу 'n Lewe voor God - Stephan Joubert - Страница 33

Wees stil voor God

Ek het ’n stem tussen die vier horings van die goue altaar voor God gehoor (13).

Ooreenstemming met die tiende plaag in Egipte is vanaf vers 13 voor die hand liggend. Johannes gebruik die verhaal van die dood van alle eersgebore Egiptenaars (Eks 11–12) as die raamwerk waarbinne hierdie visioen gegiet word. Kyk weer na vers 13 en vergelyk dit met wat ons in Openbaring 1–8 gelees het: voor die troon waar gebede opstyg (8:3-5), en naby die altaar (6:9-11) praat God.

In vers 14 lees ons van die Eufraat: Dit was natuurlik die “oergrens” tussen die Romeine en alle barbare. Vroeër het die Israeliete dit ook as die grens tussen hulle en die heidense volke beskou. Ons lees nou hoe engele wat hierdie grens tussen orde en chaos patrolleer, losgemaak word om die ongelowige wêreld te teister. ’n Derde van die mense sterf wanneer die engele in vers 15 hulle oordele begin voltrek. Hier loop genade en straf steeds hand aan hand, want weer word nie alle mense vernietig nie.

Vers 17-19 is onheilspellend. Ons het hier ’n opeenstapeling van onreinheid. Alle denkbare vorme van goddeloosheid word saamgevoeg in die sataniese drogbeelde wat beskryf word. Tog, ten spyte van die skrikwekkende beelde wat die wêreld teister, sê vers 20-21 dat daar geen bekering is nie. Mense luister eenvoudig nie. Sonde neem steeds toe! Moet dus nie jou hoop op die wêreld vestig om ’n beter plek te word nie. Dit sal nie. Vestig jou hoop op God.

Lei u kinders in hierdie gevaarlike tyd, drie-enige Here.