Оглавление
Сяргей Календа. На крок назад, на дзень наперад (зборнік)
Генэрацыя фанцікаў і фішак
Гурткі
1
2
3
4
5
6
Клясы
Сэмэстры
Пабачыць Шатляндыю й памерці
Фолкёрк
Абэрдын
Пітлёхры
Кашпіроўскі
Бальніцы
Іншы сьвет робіцца бліжэйшым
Колькі словаў пра яе
Тры выпрабаваньні Лёнданам
Beginning
London
The End
Новая сямʼя
Продкі
Каханьне
Мары й спадзяваньні на берагох Кактэбеля
1
2
3
4
5
6
7
8
Пражскі дзёньнік
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
Бытавое абслугоўваньне
Няспыннае маўленьне
1
2
Калі ўсе дзьверы перад табою лёгка адчыняюцца
Отрывок из книги
Жуйкі «Turbo», "Tipi-tip", "Love is…" з фанцікамі, печыва "Wagon Wheels", цыгарэты «HB», таннае віно «Крыжачок», гульні ў фішкі й бутэлечку, налепкі з Чарапашкамі-ніндзя, круглыя кардонкі з голымі цёткамі, якія трэба было мачыць у вадзе (мы іх сьлінілі языком), тады станік на іх раствараўся – і ты меў некалькі сэкундаў, каб пабачыць сыліконавыя грудзі. Першыя прыстаўкі "Sega Mega Drive – 2", першыя гульні на іх, якія доўжыліся па некалькі сутак: "Super Mario", "Jurassic Park 1, 2, 3", "Mortal Kombat", "Golden Axe", «Sonic», і, вядома, рознага кшталту стратэгіі, да прыкладу «Doom» ці такія гульні, як "Зорныя войны". Якасьць гульняў была вельмі нізкая, нават сучасны калькулятар мае больш функцыяў і выглядае прывабней, але ў тыя часы гэта нікога не турбавала. Нават той факт, што тэлевізар "Віцязь" быў здольны паказваць прыстаўкавыя гульні толькі чорна-белымі, таксама ня меў значэньня. Пасьля «Тэтрысу» гэта было наступнае захапленьне ў дзяцінстве.
Жыцьцё, якое падавалася тады досыць бесклапотным, цяпер бачыцца цалкам іншым. Я памятаю, як бацькам было цяжка з грашыма, калі Перабудова скончылася, калі тата вымушаны быў працаваць па некалькі зьмен запар на аўтазаводзе, і ён пачаў піць, і ў свае дваццаць восем стаўся майстрам гэтае справы. Я ў сямʼі быў раньнім дзіцём, і я трохі разумеў становішча бацькоў. Матуля таксама днямі працавала. І мяне дагэтуль зьдзіўляе, якім чынам яны знаходзілі вольны час і грошы, каб адвесьці мяне ў гурток альбо ў чарговую творчую школу. Мае бацькі рана пачалі сямейнае жыцьцё й не пасьпелі атрымаць пэўнай адукацыі, з усёй моцы імкнуліся даць мне ўсе магчымасьці для самарэалізацыі, таму, пачынаючы з чатырох гадоў і да дзевятнаццаці, я спрабаваў у жыцьці амаль усё.
.....
Такім чынам, прамяняўшы трэніроўкі на школу, я пачаў шукаць выйсьце і знайшоў яго. Адзін сябра-баскетбаліст прапанаваў перайсьці ў іншы клюб, што падыходзіў па часе. І мы разам туды пайшлі.
На парозе нас сустрэў трэнэр, і першымі ягонымі словамі былі:
.....
