Читать книгу De kie mi estas. Kial mi estas ĉi tie. Kien mi iras 2.0. Memuaroj de eksterterano - Валентин Рузанов - Страница 4

Do, la unuan tagon de la monato, kolektinte ĉion, kion mi bezonas, mi ekveturis. Kiam mi forlasas la domon, mi malŝaltas mian telefonon kaj stumblas pro marmora ŝtoneto. «Jen la ĉambroj…»

Turnante la ŝtoneton en miajn manojn, mi malpeze ĵetas ĝin en mian tornistron. Miaj intencoj estas la plej seriozaj.

– Ĉu vi atendas iun?

Elprenante nikelon el mia poŝo, mi ĵetas ĝin en reklaman standon.

– Lasu min diri sortojn.

Mi etendas mian manon. Mi ridetas al la bona humoro.

– Via trajno, cigano!

– Nyis.

(Ĉerizo)