Читать книгу Mən hardanam. Mən niyə burdayam. Hara gedirəm 2.0. Bir yad adamın xatirələri - Валентин Рузанов - Страница 11
Başlamaq
9. TOLES SEVGİ
Оглавление– Oh, bu insanlar! – dedi yasəmən yağış paltosunda hündür boylu bir qurbağa və stansiya kürsüsünə oturdu. Əziz əmisinin gəlişinə yarım saat qalmışdı və yaxşı gözləyərək peronun ətrafında gəzdikdən sonra kafenin pəncərəsinin yanında yerləşdi.
– Yemək üçün verilir!
– Nədir, ofisiant?
– Kiçik yaşıllar.
Qurbağanın gözlərindəki yaşlar fransız dilini yaxşı başa düşdüyünü ifadə etmirdi və lüğətdən vərəqlədikdən sonra qurbağa sakitləşdi ki, bu dialoq hər hansı bir məna kəsb edə bilər, amma qorxudan düşündüyü kimi deyil.
– Yaşıl, deyirsən?
– Bəli, müsyö. En sevdiyiniz ayaqlar.
Qurbağa təəccüblənən bir sifətlə yaxınlaşan buxar lokomotivinin fitlərində əriyən bu çirkin sözü bütün stansiyaya qışqırdı və qışqırdı.
– Pe … to … fi … tu!
Baxıram və təəccüblənirəm:
Mən onlara kiməm?
Mən xəstəyəm. Lyuli-lyuli!
Sən banzəyirsən! Həblər kimi!
Və qaraciyərimdə otururlar
İki gözəl qız.
Səndən mühazirə gözləmirəm,
Məktublar, ahlar, girişlər.
