De Ellendigen (Deel 2 van 5)

Оглавление

Victor Hugo. De Ellendigen (Deel 2 van 5)

Boek I. Waterloo

Eerste hoofdstuk. Wat er op den weg van Nivelles gevonden wordt

Tweede hoofdstuk. Hougomont

Derde hoofdstuk. De 18 Juni 1815

Vierde hoofdstuk. A

Vijfde hoofdstuk. Het „duistere iets” der veldslagen

Zesde hoofdstuk. Des namiddags te vier uren

Zevende hoofdstuk. Napoleon in goede luim

Achtste hoofdstuk. De keizer doet den gids Lacoste een vraag

Negende hoofdstuk. Het onverwachte

Tiende hoofdstuk. Het bergvlak van Mont-Saint-Jean

Elfde hoofdstuk. Een slechte gids voor Napoleon, een goede gids voor Bulow

Twaalfde hoofdstuk. De garde

Dertiende hoofdstuk. De catastrophe

Veertiende hoofdstuk. Het laatste carré

Vijftiende hoofdstuk. Cambronne

Zestiende hoofdstuk. Quot Libras in Duce?

Zeventiende hoofdstuk. Moet men Waterloo goedvinden?

Achttiende hoofdstuk. Uitbreiding van het „Goddelijk recht.”

Negentiende hoofdstuk. Het slagveld des nachts

Boek II. Het schip de Orion

Eerste hoofdstuk. Nommer 24601 wordt nommer 9430

Tweede hoofdstuk. Waarin men twee dichtregels zal lezen, die misschien van den duivel zijn

Derde hoofdstuk. Er moet aan de keten vooraf iets geschied zijn, om met één hamerslag te springen

Boek III. Vervulling van de belofte aan de stervende gedaan

Eerste hoofdstuk. De watertoestand te Montfermeil

Tweede hoofdstuk. Voltooiing van twee portretten

Derde hoofdstuk. De menschen moeten wijn, de paarden water hebben

Vierde hoofdstuk. Een pop komt op het tooneel

Vijfde hoofdstuk. De kleine alleen

Zesde hoofdstuk. Dat misschien Boulatruelles schranderheid bewijst

Zevende hoofdstuk. Cosette in het donker met den onbekende

Achtste hoofdstuk. Het onaangename van een arme bij zich te ontvangen, die misschien rijk is

Negende hoofdstuk. Thénardier aan ’t werk

Tiende hoofdstuk. Wie het beste zoekt, vindt soms het slechtste

Elfde hoofdstuk. No. 9430 komt weder te voorschijn en Cosette trekt dat lot

Boek IV. Het oude huis Gorbeau

Eerste hoofdstuk. Meester Gorbeau

Tweede hoofdstuk. Nest voor uil en vleermuis

Derde hoofdstuk. Een dubbel ongeluk maakt één geluk

Vierde hoofdstuk. De opmerkingen der hoofd-huurderes

Vijfde hoofdstuk. Een vijffrancstuk valt op den vloer

Boek V. Een jacht in den nacht met stille honden

Eerste hoofdstuk. De zigzags der strategie

Tweede hoofdstuk. Gelukkig dat er rijtuigen over de brug van Austerlitz gaan

Derde hoofdstuk. Men zie den platten grond van Parijs in 1727

Vierde hoofdstuk. Het rondtasten der vlucht

Vijfde hoofdstuk ’t Geen bij gasverlichting onmogelijk zou zijn

Zesde hoofdstuk. Begin van een raadsel

Zevende hoofdstuk. Vervolg van het raadsel

Achtste hoofdstuk. Het raadsel wordt duisterder

Negende hoofdstuk. De man met de schel

Tiende hoofdstuk. Waarin verhaald wordt hoe Javert niets ontdekt

Boek VI. Klein Picpus

Eerste hoofdstuk. Kleine Picpus-straat No. 62

Tweede hoofdstuk. De regel van Martinus Verga

Derde hoofdstuk. Strengheden

Vierde hoofdstuk. Vroolijkheid

Vijfde hoofdstuk. Verstrooidheden

Zesde hoofdstuk. Het kleine klooster

Zevende hoofdstuk. Eenige silhouetten

Achtste hoofdstuk. Post corda lapides

Negende hoofdstuk. Een eeuw onder een nonnen borstdoek

Tiende hoofdstuk. Oorsprong der eeuwigdurende aanbidding

Elfde hoofdstuk. Einde van Klein-Picpus

Boek VII. Parenthesis

Eerste hoofdstuk. Het klooster, als abstracte idée

Tweede hoofdstuk. Het klooster als historisch feit

Derde hoofdstuk. Op welke voorwaarden men het verleden kan eerbiedigen

Vierde hoofdstuk. Het klooster uit het gezichtspunt van beginselen

Vijfde hoofdstuk. Het gebed

Zesde hoofdstuk. Het volstrekt nut van het gebed

Zevende hoofdstuk. Voorzorgen tegen berisping

Achtste hoofdstuk. Geloof, wet

Boek VIII. De kerkhoven nemen wat men ze geeft

Eerste hoofdstuk. Hoe men in het klooster komt

Tweede hoofdstuk. Fauchelevent tegenover een bezwaar

Derde hoofdstuk. Moeder Innocentia

Vierde Hoofdstuk. Jean Valjean heeft het voorkomen alsof hij Austin Castillejo had gelezen

Vijfde hoofdstuk. Dronkenschap is niet voldoende om onsterfelijk te zijn

Zesde hoofdstuk. Tusschen vier planken

Zevende hoofdstuk. Zich niet van zijn stuk laten brengen

Achtste hoofdstuk. Het goed afgeloopen verhoor

Negende hoofdstuk. Besluit

Отрывок из книги

Op een schoonen Mei-morgen van het vorige jaar (1861) kwam een voetreiziger, hij die deze geschiedenis verhaalt, van Nivelles en ging naar La Hulpe. Hij wandelde tusschen twee rijen boomen, over een breeden straatweg, die zich over heuvelen kronkelt, welke achtereenvolgens den weg doen rijzen en dalen, en als ontzaglijke golven vormen. Hij was reeds voorbij Lillois en Bois-Seigneur-Isaac. In het westen zag hij den met leien gedekten kerktoren van Braine-l’Alleud, die den vorm van een omgekeerde vaas heeft. Achter hem lag, op een hoogte, een bosch, en op den hoek van een dwarsweg, naast een vermolmden kruispaal met het opschrift: Ancienne barrière No. 4, lag een herberg, op welker voorgevel geschreven stond: Au quatre vents. Echabeau, café de particulier.

Een kwartier voorbij deze herberg, kwam hij in een klein dal, waarvan het water door een boog onder den weg loopt. De groep van afzonderlijk staande, maar zeer lommerrijke boomen, welke aan de eene zijde van den straatweg het dak vullen, strekken zich aan de andere zijde, over weiden, bevallig maar ordeloos naar Braine-l’Alleud uit. Dáár, ter rechterzijde, aan den kant van den weg, stond een herberg, voor welke men een wagen met vier wielen, een grooten bundel hop-staken, een ploeg, een hoop dorre struiken bij een groene haag, kalk, die in een kuil rookte, en een ladder tegen een oude schuur kon zien. Een jonge deern was bezig een veld te wieden, waar een groot geel biljet, waarschijnlijk de aankondiging van de een of andere kermis-vertooning, in den wind fladderde. Om den hoek der herberg liep, bezijden een waterplas, waarin een troep eenden zwommen, een slecht geplaveid pad door het kreupelhout. De wandelaar sloeg dit pad in.

.....

Deze boomgaard is even gevoelig voor de maand Mei als ieder andere. Hij heeft zijn goudenregen en madeliefjes; het gras is er hoog, karpaarden weiden er, tusschen de boomen zijn koorden gespannen, waarop linnen te drogen hangt en die den voorbijganger het hoofd doen buigen, terwijl de voet in een molshoop zinkt. In ’t midden van ’t gras ziet men een ontwortelden groenenden boomstam liggen. De majoor Blackman heeft zich hiertegen gelegd om te sterven. Onder een naburigen grooten boom viel de Duitsche generaal Duplat, die tot een Fransche familie behoorde, welke bij de herroeping van het Edict van Nantes het land verliet. Daarnaast staat een oude, ziekelijke appelboom, die met een verband van stroo en klei omzwachteld is. Schier al de appelboomen sterven van ouderdom. Geen is er, die niet een kogel of een grenaat heeft ontvangen. Een menigte doode boomen staan nog als geraamten in dezen boomgaard. De raven vliegen in de takken; van binnen bloeien viooltjes.

Bauduin dood, Foy gekwetst, de brand, de verwoesting, het moorden, een beek van vreeslijk ondereengemengd Engelsch, Duitsch en Fransch bloed, een put vol lijken, het regiment Nassauers en dat van Brunswijk vernield, Duplat gesneuveld, Blockmann gesneuveld, de Engelsche garde verminkt, twintig Fransche bataljons van de veertig van Reillés corps gedecimeerd; alleen in dit vervallen slot van Hougomont drie duizend man nedergesabeld, doorstoken, doodgeschoten en verbrand; – en dit alles, opdat thans een boer tot een reiziger kan zeggen: „Mijnheer, geef mij drie francs en, zoo ge wilt, zal ik u de zaak van Waterloo uitleggen.”

.....