Читать книгу Dzieci Pana Astronoma - Wanda Chotomska - Страница 4

Przy ulicy Astronomów,

w jednym z bardzo wielu domów,

mieszkał sobie razem z żoną

roztargniony pan Astronom.

W domu nie widziało go się,

bo wciąż błądził po Kosmosie,

przez ogromne teleskopy,

których zresztą miał na kopy,

przez soczewki i lunety

badał gwiazdy i planety.

Kiedyś, kiedy przez teleskop

patrzył właśnie w dal niebieską,

kiedy w nos mu Księżyc świecił,

głos usłyszał: – Mamy dzieci!

Urodziła nam się naraz

bardzo miłych bliźniąt para!

Syn i córka – on i ona!

Jakie nadać im imiona?

Drogi mężu, pomyśl krzynę,

jak się ma nazywać synek?

– Teleskopek, droga żono –

– rzekł natychmiast pan Astronom.

– A córeczka? – Teleskopka!

Teleskopki, no i kropka!

Mija roczek, drugi, trzeci –

jak na drożdżach rosną dzieci.

Rosną we dnie, rosną nocą,

jedzą, piją oraz psocą.