Читать книгу Wszystko da się naprawić - Zbigniew Lew-Starowicz - Страница 8

Żeby naprawić, trzeba zrozumieć

Jak sprawdzić więź uczuciową

Podczas terapii proszę partnerów, aby na kartce zapisali zalety drugiej osoby i uczucia, jakie żywią do niej, a następnie je odczytali. Okazuje się, że nawet w wieloletnich związkach jedna z osób potrafi zamienić się w słup soli, słysząc litanię zalet, których nigdy dotąd nie usłyszała z ust partnera. Padają wtedy pełne zaskoczenia pytania: „Ale dlaczego dotąd nigdy mi tego nie powiedziałeś(aś)?!”. Partner z reguły odpowiada: „Myślałem(am), że wiesz”, „Przecież to oczywiste i po co o tym mówić?”.

Jak zdążyłem się przekonać przez lata terapii, słowo ma wielką moc i potrafi przeobrazić relacje w związku. Przyjemnie wiedzieć, co myśli i czuje do nas partner, który nie jest obdarzony darem ekspresji uczuć. Zdarza się jednak, że partnerzy zatrzymują się na poziomie ograniczonej komunikacji, przeżywaniu różnic w ujawnianiu uczuć i wyciągania pochopnych wniosków. Niejeden związek rozpadł się tylko dlatego, że partnerzy nie potrafili nawiązać dobrego dialogu, poznać siebie wzajemnie. Rosnące rozczarowanie i dystans doprowadziły do zaniku więzi uczuciowej i seksualnej.

Czy istnieje sprawdzony sposób, by ocenić dystans uczuciowy w związku? Tak. Proponuję wątpiącym w uczucia drugiej osoby dość proste ćwiczenie: stańcie w odległości kilku metrów od siebie, na wprost. Najpierw jedna osoba niech zamknie oczy i stoi w miejscu, a druga – po uprzedniej zapowiedzi – niech wolnym krokiem zbliża się do partnera. On w każdej chwili może powiedzieć „stop”, jeżeli odczuje taką potrzebę. Następnie robimy zamianę w tej samej konwencji. Jeżeli druga osoba nie zostanie zatrzymana i wchodzi na nas, to więź uczuciową do niej można ocenić jako dobrą. W przypadku zatrzymania na „stop” ocenia się odległość, w jakiej to nastąpiło – im dalej od nas, tym większy dystans, opór czy niechęć. Takie ćwiczenie może powiedzieć więcej niż słowa.

(Zbigniew Lew-Starowicz, „O miłości”)