Читать книгу Waliokataliwa - Owen Jones - Страница 6

1 3 PEE POB HENG

Walipoamka asubuhi, baada ya kulala hatimaye kutokana na uchovu, Heng alikuwa amefunikwa kabisa na blanketi na mto juu ya kichwa chake.

Kila mtu aliinuka na kushuka ghorofani kwa haraka iwezekanavyo, wakipita karibu na kitanda cha baba yao kwa haraka.

“Wow, Mama, ulimwona baba jana usiku?” aliuliza Den. “Macho yake na ngozi yake nzuri iliangaza chumba, lakini ilikuwa macho yake, sivyo? Awali macho yake yalikuwa rangi nyeusi na nyeupe kama yetu, lakini sasa yana rangi nyekundu na waridi. Lazima iwe ni kwa sababu ya damu hiyo yote, nadhani. ”

“Sijui, mpendwa wangu, lakini nadhani umesema kweli. Ni bora upate nyingine zaidi na uende na dada yako kutafuta maziwa zaidi. Unakumbuka jinsi shangazi yako alipata damu? ”

“Ndio, Mama, ingawaje nitaichukua kutoka kwa mbuzi tofauti, ili kumruhusu yule wa awali kupona?”

“Ndio wazo nzuri, Den. Tumia mbuzi tofauti kila siku kwa damu na Din anaweza kufuata utaratibu wake wa kawaida wa kukamua. Kwa wakati huu, maziwa yote ya mbuzi ni ya baba yako, sawa? Anahitaji zaidi kuliko sisi na hatutaki apate njaa katikati ya usiku, sivyo? ”

“Hapana, Mama, hakika sivyo! Ilinichukua muda mrefu kupata usingizi jana usiku. Niliogopa sana kwamba baba angeenda na kuanza kutembea, labda akitafuta chakula - au mtu. ”

“Usijali kuhusu mambo kama hayo kwa sasa, Den. Mimi niko karibu kuliko wewe, kwa hivyo ataniendea kwanza, lakini ikiwa utaona gunia la ngozi lililodhoofika, lisilo na damu kitandani mwake, ondoka. Vivyo hivyo ukiona macho manne mekundu yakikuangalia kutoka nyuma ya chandarua chetu asubuhi moja. ”

“Hakika, Mama! Nitaenda kuchukua damu hiyo mara moja. Din yuko wapi? ”

“Sijui, labda tayari ameanza. Endelea na kazi yako na nitaenda kumchukua Shangazi Da kwa pikipiki - nadhani bado tutahitaji msaada kwa baba yako. Wewe na dada yako subirini nirudi kabla ya kwenda kumuona, sawa? ”

“Ndio, Mama, hauitaji kuniambia mara mbili, lakini tufanye nini ikiwa atashuka hapa?”

“Sidhani atafanya hivyo… alikuwa amelala usingizi mzito wakati niliamka kitandani, lakini hatutakaa sana hata hivyo. Ikiwa ataamka, usimruhusu akubusu asubuhi njema. ”

Wan alirudi dakika kumi baadaye na Da, ambaye alikuwa amekaa kwenye meza yake mwenyewe akingojea ziara isiyoweza kuepukika kutoka kwa mtu katika kaya ya Heng. Waliporudi, Heng alikuwa hajashuka, Din alikuwa amelete maziwa na Den alikuwa karibu tayari.

“Sawa,” alisema Da, “kwa sasa napendekeza 50-50 ya maziwa na damu ya mbuzi na kijiko kimoja cha basil, nusu ya dhania na uweke hiyo kidogo. Koroga mzuri na itakuwa tayari. Mpe nusu lita asubuhi na vile vile wakati wa kulala. Hiyo inapaswa kuwa ya kutosha kwa sasa. Oh, na usimpe vitunguu yoyote, ni mbaya sana kwa wanyonyaji damu! Twende juu tukamwone sasa. ”

“Kabla hatujaenda juu, Shangazi Da, nastahili kukuambia kuwa jana usiku alikuwa ameketi wima kitandani akiangaza kama taa akiwa na ngozi iliyofifia, na macho ya rangi ya waridi na kiini cha macho chekundu. Lo, na wakati aliongea nasi! Ah, Buddha yangu! Sijawahi kusikia kitu kama hicho. Alisema ‘habari za jioni, familia’ kwa sauti ya ajabu na ya kina… ilikuwa ya kutisha sana. ”

“Usijali hayo kwa sasa… twende tukamwone.”

Walikwenda ghorofani na chupa yao ya mchanganyiko wa maziwa na kuingia chumbani. Madirisha yote yalikuwa yamefungwa, kwa hivyo ndani ilikuwa giza-nyeusi. Wan akatoka nje tena, akachukua mshumaa kutoka kwa kishikizi chake, akaiwasha na kiberiti kiichokuwa kikining’inia kwenye kamba iliyokuwa karibu na kuingia tena kwenye chumba kuungana na Da, ambaye alikuwa amejitosa karibu na kitanda alicholala Heng.

Taa ya mshumaa haikufunua chochote kipya, kwa hivyo wanawake hao walifunga chandarua cha mbu na kukaa pande zote za kitanda. Wan alivuta mashuka nyuma na akafunuliwa akilala, mgongoni, akiwa uchi, mikono imenyooshwa kama Yesu msalabani, macho yamefumbuliwa, duara mbili nyekundu kwenye mlozi wa rangi ya waridi zilizowekwa kwenye barakoa mzuka, isiyo na usemi, midomo yake, na michirizi miwili midogo iliyozunguka kinywa chake.

Wan alimtazama Da kwa maswali, ambaye alikuwa akimsoma mgonjwa wake. Aliweka nyuma ya mkono wake kwenye paji la uso wake na hakushangaa kuipata ikiwa na joto la kawaida.

“Umeshindaje leo, Heng?” aliuliza mkewe.

“Njaa… hapana nina kiu,” alisema, maneno hayo yakitoka mdomoni mwake kama miamba inayoteremka chini ya mlima ikiteleza.

“Sawa, mpenzi wangu, amka na ukae basi. Tumekuletea mchanganyiko mzuri wa maziwa. ”

Wanawake hao walimpangia tena mito, wakamsaidia kukaa wima na kisha kumfunika kwa blanketi.

“Kunywa hii, mpendwa wangu,” alisema Wan, “ni ladha ambayo uliipenda zaidi jana.”

Da alimimina kadhaa kwenye kinu na akamwekea mrija ndani yake. Heng alikunywa glasi mbili za kioevu hicho chenye rangi ya waridi lililo na povu la kijani kibichi la mimea na alionekana kuwa mchangamfu. Alijivuta kuketi wima na kutazama pande zote kana kwamba ilikuwa mara ya kwanza.

“Unapenda hiyo, eh, Heng?” aliuliza Da. “Ninaona kuwa wewe ni mchangamfu zaidi sasa kuliko wakati tuliingia. Je! Unafikiria kuwa utaweza kushuka chini leo? Mwanga wa jua unaweza kukufaa… unaonekana kuparara… hujazoea kukaa ndani, sivyo? ”

Heng alimtazama kana kwamba alikuwa akiongea lugha ya kigeni kisha akamtazama mkewe.

“Je! Unataka kwenda chooni, Heng? Imekuwa muda mrefu sasa, unajisikia sawa huko chini? Je! Unataka kwenda chooni sasa au nikuletee ndoo? ”

“Ndio, wazo nzuri, nataka kwenda kwenye choo huko chini, lakini kwanza nipe kinywaji zaidi cha mtikiso wa maziwa.”

Kwa kuwa hakuna hata mmoja wa wanawake alijua ni kiasi gani anapaswa kukunywa, walimruhusu anywe kadri alivyotaka na Heng alimaliza lita nzima.

Da alikaa na kutazama wakati Wan alimsaidia kuvaa. Wakati mtikiso wa maziwa ulipoanza kufanya kazi, Heng akawa mchangamfu zaidi.

“Njoo basi, mpenzi, hebu tuvae na twende chini.”

Wanawake walimshika mkono kila mmoja na kumsaidia mtu anayetetemeka kusimama. Alikuwa kama baiskeli lililo na gurudumu linaloyumba. Walipofika nje kwenye sakafu, alishtuka kidogo alipoona mwangaza mkali, lakini ndivyo mtu yeyote angefanya baada ya kukaa ndani kwa siku moja na nusu katika chumba chenye giza. Den na Din walimtazama baba yao akishuka ngazi kama mlevi akisaidiwa na shangazi yake na mkewe.

Waliogopa kwamba alionekana dhaifu na tofauti sana. Heng huwa mwembamba kila wakati, lakini sasa alikuwa dhaifu, mweupe kama theluji na mlozi mwekundu kwa macho. Walisonga wakati alipokaa kwenye meza ili kupumua.

“Den bado unayo miwani ile ya zamani? Nadhani baba yako anahitaji leo, kwa sababu macho yake ni nyeti kidogo. ”

Da alisema, “Je! Unaweza kumpeleka Heng chooni peke yako, Wan, au unataka Den akusaidie?”

“Hapana, nadhani ninaweza pekee yangu.”

Alimwongoza kwenda chooni, Heng akitumia mkono wake kukinga macho yake. Walipomrudisha mezani dakika kumi na tano baadaye, alionekana kuchoshwa na mwendo huo.

“ Din nenda ghorofani na ulete mito kadhaa, tafadhali? Baba yako atapumzika hapa leo kupata hewa safi na mwanga wa jua. Hajawahi kukaa muda mwingi ndani ya nyumba katika maisha yake, kwa hivyo mwili wake haujazoea. Angalia hali yake… ”

Wakati huo wote, Heng alikuwa akiangalia mzungumzaji moja hadi mwengine, lakini hakuonekana kuelewa mazungumzo hayo. Walimfanya akae starehe na matandiko na Den akatoa miwani ya jua iliyo na lensi-nyeusi, ambayo amekuwa akijivunia mwongo mmoja uliopita wakati ilikuwa ya mtindo.

Matokeo yake ni kwamba Heng alionekana kama ndege wa ajabu aliyesaidiwa na paa akiwa na glasi zake zilizofungwa kwa shuka nyeupe.

“Sawa, watoto, nadhani ni afadhali muende mkamuandalie baba yenu maziwa zaidi. Anaonekana kuwa na njaa sana leo na hiyo ni ishara nzuri. Inaonesha kuwa tunafanya kitu sawa! ”

“Unajisikia vizuri sana leo, Paw, sivyo?”

Wote walingoja majibu yake na kisha akatikisa kichwa, akionekana kama bundi. Den na Din waliachwa wakicheka, wakiona ugumu wa kulinganisha kiumbe kilichoko mezani na baba yao wa saa ishirini na nne tu iliyopita.

“Je! Unafikiri lazima nimpikie Heng chakula jioni hii, Shangazi Da?”

“Hakitamuumiza, ikiwa atakula, lakini sio mbadala wa mchanganyiko wa maziwa.”

“Heng, utataka kitu cha kula nasi baadaye?”

Heng alitikisa kichwa chake kila upande na kumtazama mkewe.

“Unapika nini usiku wa leo, Wan?” aliuliza Da.

“Kuku au nyama ya nguruwe… chochote anachopenda.”

Heng aliendelea kutazama mzungumzaji mmoja hadi mwingine kama mtu katika nchi ambayo haongei lugha hiyo.

“Kwanini usimuulize? Hajawa mjinga, au angalau sidhani kuwa amekuwa. ”

“Unataka kula nini jioni hii, Heng, nguruwe au kuku?”

Alimtazama kwa sekunde kadhaa kisha akasema:

“Mtoto…”

“Gani? Hata hivyo, Heng, huwezi kula watoto… haitakuwa sawa. ”

“Sio watoto wetu … Watoto wa mbuzi… Tuna kadhaa au la? ” alisema Heng

“Ndio, bado tuna wachache, lakini nilifikiri kwamba tungewaweka ili kuongeza idaidi ya mbuzi.”

“Mtoto mmoja tu.”

“Ndio, sawa, sawa, Heng, kwa kuwa wewe ni mgonjwa, nitakupikia nyama ya mtoto wa mbuzi leo usiku na sisi wengine tutakula nyama ya nguruwe.”

“Nataka yangu iliyo nadra, iliyochomwa, sio iliyowekwa viungo, Wan. Nina hamu ya kupata nyama, nyama nyekundu halisi. ”

Watoto walifarijika zaidi kuwa baba yao hakuwa na nia ya kula watoto wake bado.

Ilipoonekana kama Heng alikuwa amelala ili kungojea chakula cha jioni, Den alimwuliza mama yake ikiwa anafikiria kuwa atataka kula watoto wake siku moja.

“Ah, sidhani hivyo, Den, hata fanya hivyo ikiwa tutatosheleza hamu yake, sio kwamba tunajua ni nini hamu yake.”

“Shangazi Da, unafikiria nini kuhusu hali ya Heng?”

“Nadhani ni ya ajabu sana… ajabu kweli. Utagundua kuwa jana, Heng alikuwa akigonga Mlango wa Kifo, lakini sasa hali yake inazidi kuboreka kila saa, ingawa haonekani kuwa Heng yule yule ambaye sisi sote tulimjua na kupenda sana.

“Tutalazimika kuona jinsi huyu Heng mpya anavyotokea au labda tutapata yule wa zamani mara tu atakapozoea lishe yake mpya na kupona kutoka wakati alipokuwa bila damu halisi ndani yake.

“Nadhani kisio lako linaweza kutokuwa zuri kama langu, lakini nitakubali kwamba niko katika eneo jipya hapa na ninasubiri kuona jinsi mambo yatakavyokuwa, lakini nikiwa na mapendekezo kutoka kwa rafiki zangu wa Roho, ingawa mmoja alisema kuwa itakuwa vizuri kuua yeye tu na kumruhusu aanze maisha tena. ”

“Unafikiria nini kuhusu pendekezo hilo, Wan?”

“Mh, kusema ukweli pia, nadhani ni hatua kali, sivyo Shangazi Da?”

“Ndio, nakubali, nitakubaliana na wewe hapo, ndio sababu sijapendekeza, lakini bado ni chaguo, ikiwa mambo yatakuwa magumu.”

Katika mazungumzo haya yote, Heng alionekana amelala, lakini wanawake hao hawakumwangalia.

“Unadhani anaumwa, Shangazi Da?”

“Anaonekana kuwa na amani ya kutosha, sivyo? Anazungumza tena sasa na hajataja usumbufu wowote, kwa hiyo sitakuwa na wasiwasi sana kuhusu hali yake ya mwili, ningekuwa wewe, lakini unamjua vizuri kuliko mtu mwengine yeyote, kwa hiyo ni juu yako kutafuta ishara zozote ya mabadiliko ya akili na uniripoti ili tuweze kuzijadili. ”

“Sawa, Shangazi Da, nitafanya hivyo. Angalia, ikiwa una mambo mengine ya kufanya, usikubali tukucheleweshe. Watoto wamekuwa wazuri - wamechukua kazi zetu zote, ili niweze kukaa na Heng, lakini ikiwa unataka lifti ya nyumbani, ninaweza kukupangia hiyo. Sisi sote tunashukuru sana kwa msaada wako, Heng angekufa bila wewe na sote tunafahamu vizuri. Ikiwa kuna jambo ambalo tunaweza kukufanyia, unachotakiwa kufanya ni kusema. ”

“Ndio, asante, Wan, labda nitaenda nyumbani kwa saa chache, lakini ningependa kuona Heng akila chakula chake cha mtoto wa mbuzi, kwa hivyo ikiwa ningeweza kula nawe nyama ya nguruwe jioni hii, hiyo itakuwa bora.

“Kuhusu malipo, usijali kuhusu hayo kwa sasa. Heng ni mpwa wangu mpendwa na nisingependa kuona chochote kinatokea kwa yeyote kati yao, ikiwa nina uwezo wa kukizuia.

“Ninaweza kutembea kurudi nyumbani na ninaweza kurudi nikitembea kwa miguu… Unapendekeza kula saa ngapi? ”

“Saa moja hadi saa moja na nusu, kama kawaida na utakaribishwa zaidi.”

“Sawa, nitaondoka sasa, tutaonana saa moja. Kwaheri kwa sasa.”

“Kwaheri, shangazi Da, na asante tena kwa msaada wako wote.”

Wakati Da alikuwa ameondoka, Wan alihisi ajabu kuwa peke yake na mumewe. Ilikuwa ni mara ya kwanza tangu Heng ‘awe mgonjwa’, kwani Den alikuwa amewachukua mbuzi kwenda kwenye kijito na Din alikuwa anatunza shamba la mboga la familia. Wan alihitaji kumjulisha Den kwamba ilibidi achinje mbuzi mtoto mmoja kati ya wale waliokuwa wakikimbia na mama zao kwenye kundi, lakini hakuthubutu kumwacha Heng pekee yake. Din ndiye pekee yake ambaye angeweza kwenda, kwa hivyo ilibidi atumaini kwamba Din atarudi kwa chakula cha mchana, lakini mara nyingi alifanya hivyo, kwa hiyo Wan alikuwa na uhakika kabisa kwamba Heng atapata chakula chake.

Alijaribu kuzungumza naye na, kwa kuwa hakuna mtu alikuwa karibu kuwasikiliza, alitumia mapenzi.

“Mpenzi Heng, umeamka, mpenzi wangu? Sisi sote tumeamka… Nimekuwa na wasiwasi sana kukuhusu… tafadhali jibu ikiwa unaweza kunisikia. ”

“Kwa kweli naweza kukusikia wakati nimeamka, lakini nimekuwa nikisinzia mara kwa mara, Tope,” alisema kwa sauti yake mpya, ya chini, na inayonguruma. “Na nadhani nilikosa vitu vichache wakati huo. Kwa ujumla, ninajisikia vizuri zaidi, ingawa geni kidogo. Ninatarajia chakula cha jioni hata hivyo.

“Ni saa ngapi sasa?”

“Saa tano na arobaini na tano, tutapata chakula cha mchana muda mfupi kutoka sasa, unataka chakula chochote?”

Ni chakula gani?”

“Ah, saladi…”

“Bah, chakula cha sungura!”

“Lakini, ulikuwa ukifurahia sana saladi ya kijani kibichi, Heng…”

“Nilifurahia? Siwezi kufikiria hiyo na sikumbuki nikiipenda. ”

“Na omelette je?”

“Ndio, hiyo ni afadhali. Je! Unaweza kunitengenezea mchanganyiko wa maziwa? ”

“Ndio, bila shaka, mpendwa, sioni sababu ya kutofanya, nina mtikiso mingine hapa ambayo niliandaa kwa minajili ya chakula chako cha jioni baadaye.

“Tutampa Din dakika nyingine thelathini kuona ikiwa anarudi. Namuhitaji apeleke ujumbe kwa Den ili kukuchinjia mtoto mmoja wa mbuzi. ”

Baada ya chakula cha mchana, Din alichukua visu kadhaa, begi la nyama na chupa ya damu kwa kaka yake, ili aweze kutekeleza jukumu lake la kuchinja mbuzi, kisha Din akarudi kwenye eneo la mboga.

“Ulionekana kufurahia ile omelette, Heng, sivyo?”

“Ndio, ilikuwa nzuri sana, nyama nyingi, protini nyingi.”

Wan alikaa na Heng mchana wote, akikata mboga na kutengeneza mchuzi wa pilipili ya naam, lakini Heng hakusema neno lingine. Kwa kweli alikuwa kwenye siesta au labda mapumziko ya mchana baada ya chakula chake cha kwanza kigumu kwa siku kadhaa.

Din alikuwa wa kwanza kurudi alasiri na kikapu cha mboga na mimea ya saa ishirini na nne ijayo. Den alifika baadaye kidogo na akampa mama yake begi la nyama iliyochinjwa vizuri na chupa ya damu kutoka kwa yule mbuzi aliyechinjwa.

“Nitaenda tu kuitia chumvi ngozi hii, Mama, sawa? Nimekwaruza tayari kama Baba alivyonionesha. Nitarudi baada ya dakika ishirini. ”

“Hakuna haja ya kuharakisha, tuna muda mwingi. Uhakikishe kuwa umeoga baada ya kumchinja mbuzi huyo kabla ya kuja mezani. ”

“Ndio, Mama…”

“Mmm, mtikiso wa maziwa, nasikia harufu nzuri ya mtikiso wa maziwa…” Heng alikuwa akisisimua na kunung’unika.

“Ndio, Heng, mtikiso wa maziwa… Mud anakutengenezea mtikiso wa maziwa ya baadaye, lakini kwanza tutakula chakula cha jioni wakati shangazi yako atafika hapa.

Wan alimnong’oneza Din, “Ninaamini kwamba anaweza kunusa damu ya mbuzi au nyama. Angalia pua lake likitingizika kama ya mchawi. Ni nani angeamini juma moja lilopita kwamba tungeishi hivi? ”

Wan aliweka nyama ya ziada kwenye jokofu kisha akaweka kipande cha Heng mbali sana ili harufu ya damu isimsumbue na kuendelea na kazi zake. Heng akarudi kulala kama saa ya springi ambayo ilikuwa imeisha nguvu.

Katika mwendo wa saa kumi na mbili na dakika arobaini na tano, Wan alichukua mboga iliyokatwa na kuondoa kwenye maji, akaweka moto iliyokuwa kwenye ndoo waliyotumia kupika awali kwenye tofali la zamani la saruji kwenye meza na kuongeza vipande vingine vya makaa. Usiku wa leo watakula chakula ambacho watoto wanapenda sana - nyama ya nguruwe iliyochomwa.

Kifaa cha kuchoma nyama kilikuwa ya kawaida lakini kinafanya kazi vizuri. Ilikuwa ni ‘sahani’ ya chuma inayofanana na kifaa cha zamani cha kutengeneza juisi ya machungwa. Sufuria ilijazwa maji ya kuchemsha mboga na spaghetti ya mchele na kilele kilikuwa kuchoma nyama. Kwa kweli, kila mtu alipika chakula chake mwenyewe na kuongeza chakula cha ziada kwenye sufuria kubwa kwa minajili ya kila mtu mwengine, ili bado iwe chakula cha pamoja.

Wakati Da alipofika, sio mapema, saa moja na dakika kumi, Wan alimtuma Din kwenda kuchukua nyama kutoka kwenye jokofu chini ya nyumba. Wakati alikuwa ndani ya yadi kumi kufika kwenye meza, Heng ‘alianza kuwa mchangamfu tena, akitingiza pua lake.

“Mmm, mtikiso wa maziwa!”

“Hapana, Heng, mtikiso maziwa baadaye, sasa unapata kipande cha nyama ya mbuzi.”

“Mmm, nyama ya mtoto wa mbuzi, inapendeza, ni nadra…”

Da alifurahishwa sana na alikuwa akichukua maelezo ya akili.

Wakati Wan alipoweka nyama kwenye kifaa cha kuchoma Heng alivua glasi zake ili aone vizuri kwa kuwa taa ilikuwa inafifia haraka. Macho yake yaling’aa kama taa nyekundu ya moto kali na kuwafanya watoto watetemeke kwa hofu na kutoelewa.

Kila mtu huko angesema kwamba mboga zilizokuwa zinachemka na nyama iliyokuwa ikipikwa ilinukia vizuri, lakini ni Heng ndiye alizungumza kwanza.

“Mtoto wa mbuzi ananukia vizuri sasa! Usichome damu. Heng anataka nyama hiyo iwe ya ajabu… hapana mboga, inanuka vibaya. “

“Ndio, Heng, najua ni ya ajabu, lakini sio mbichi. Hii bado ni mbichi, lazima uipe dakika chache zaidi. ”

“Hapana, Tope, nitakula ikiwa hivi. Inanukia vizuri sana sasa, lakini kila dakika harufu hupungua. Nataka yangu sasa. ”

“Sawa, Heng, kula kwa njia yako mwenyewe. Je! Unataka mboga pamoja na vipande vyako vya nyama au tambi? ”

“Hapana, ni nyama tu, ninataka sungura, sio chakula cha sungura.”

Wan alichukua vipande viwili kutoka kwenye moto, akaweka moja kwenye sahani ya Heng na akampa.

“Ndiyo hiyo sasa, Paw, lakini bado inaonekana kuwa ya kutisha kwangu. Siku zote nyama yako ilikuwa ikipikwa vizuri kama ya sisi wengine. ”

Heng alichukua sahani, akaiweka kwenye pua yake na kuinusa, pua yake ikitikisika kama ya sungura. Kisha akaweka sahani kwenye paja lake, akachukua kipande kidogo kwa mikono yote miwili na kuipandisha puani tena.

“Inapendeza,” alisema, “imepikwa kupita kiasi, lakini ni mzuri sana.”

Heng hakugundua kuwa kila mtu alikuwa akichunguza kila hatua yake wakati akikata kipande cha nyama kidogo na kukitafuna kwa meno yake ya mbele. Wan angalau alimtarajia atoe kipande kizima cha nyama kwa mara moja. Kisha akashika kipande hicho kwa mkono mmoja na akachukua vipande vidogo vya nyama na mkono mwingine. Wakati alipofunua ndani ya nyama iliyo na damu, aliiweka kwenye mdomo wake na kunyonya.

Familia yake ilitazamana kwa mshangao mkubwa, kwa kuwa macho yake mekundu na waridi yalitazama nyama kama mwewe.

“Je! Kuna shida?” aliuliza kwa kuelekeza kichwa kwa haraka kwa upande wa mkewe.

“Hapana, Heng, hakuna shida. Ni nzuri tu kukuona unakula chakula nzito tena, ni hayo tu. Tunafurahi tu kwa ajili yako, sivyo, kila mtu? ”

“Ndio,” wote waliitikia kwa kauli moja, lakini Da alikuwa na mashaka yake, ingawa hakuwa tayari kuwaambia wengine kwa wakati huo.

“Sawa! Hiyo ni sawa basi, “alisema Heng na kurudi kuchukua chakula chake kwa furaha ya wazi.

Heng alitumia dakika thelathini kamili kula nusu ya kipande cha nyama na kisha akaanza kwenye mfupa, ambao aliuifanya iwe safi na kisha akainyonya ikawa kavu. Wengine waligundua ilikuwa ngumu kuendelea kula chakula chao wenyewe, matokeo yake ni kwamba sufuria ilichemka ikawa kavu na nyama ikachomeka mara kadhaa, kwa hivyo chakula chao kiliharibika ingawa walikula hata hivyo, wasiwe wa kupoteza chakula.

Alipomaliza kipande cha kwanza, Heng alipangusa mdomo wake kwa nyuma ya mkono wake kisha akalamba na kunyonya ukawa safi. Anayemtazama anaweza kudhani kwamba Heng alikuwa ameachiliwa tu baada ya miaka kadhaa katika kifungo cha faragha katika kambi ya mateso kwa chakula cha mkate na maji. Hakuna hata mmoja wao aliyewahi kuona mtu yeyote anayefurahia chakula chao sana.

“Je! Unataka kipande kingine, Paw,” aliuliza Din.

Heng alishika shuka lililokuwa kwenye mabega yake na kuipepeta kwa jaribio la kujiweka sawa zaidi na Den aliokoa sahani kutoka kwenye paja lake kabla haijaanguka.

“Tunasubiri hii ishuke kwanza,” alisema Heng, “halafu nile nyingine. Chakula kizuri sana. Heng anapenda sana. ”

Tena alimtazama mama yake na alijua alimaanisha nini. Heng alikuwa akiongea lugha yaThai na hakuna mtu aliyewahi kumsikia akiwa mbaya hivyo hapo awali, ingawa lugha yake yaThai ilikuwa haijawahi kuwa kamilifu kwa sababu alikuwa na wazazi wa Uchina.

Wakati watu walianza kuchukua chakula chao wenyewe na Heng alikuwa ametulia tena, ikaja sauti fulani ya kunyamba kutoka upande wake. Kila mtu alijua kilichotokea, lakini kwa kuwa na adabu, wote walijifanya kwamba hawajasikia. Halafu ikaja sauti nyngine na harufu mbaya.

Wan na Da tu walithubutu kumtazama Heng ambaye alikuwa na tabasamu pana chini ya glasi zake nyeusi.

Den alianza kucheka. Kimya mwanzoni, lakini hakuweza kuishikilia na kisha Din akaambukizwa kicheko.

“Tulieni, watoto! Baba yako hawezi kujizuia. Ni mgonjwa, ”alisema Wan. “Chakula kizito lazima kimeteremka moja kwa moja kwenye mwili wake.”

Walakini, Den na Din hawakuweza kujidhibiti. Heng alikaa tu huku uso ukiwa umeridhika. Dakika chache baadaye, wakati harufu haikupungua, Wan alizungumza na Den:

“Mchukue baba yako kwenda chooni, mpeleke wewe Den, ili ajisafishe? Ikiwa kuna shida yoyote, piga kelele tu na nitakuja kumsaidia.

“Heng, weka chupi yako ndani ya kapu la kufulia, nitazipanga kesho.”

Walipoondoka, Wan alisema:

“Sawa, jamani! Ah, unaelewa nini kwa hiyo, Shangazi Da? ”

“Ajabu, sivyo? Lakini tabia ya Heng inanikumbusha ile ya ndege. Siwezi kabisa kuizungumzia kuhusu, lakini jinsi alivyokuwa amekaa pale kama aliyetundikwa na jinsi alivyokula kisha akajisadia haja kubwa baada ya kula… Ndege hufanya hivyo - nadhani wanyama wengi hufanya pia, lakini unaangalia kuku kwenye yadi yako. Siwezi kuiondoa akilini mwangu kwamba alikuwa akikaa pale kwenye shuka lake na miwani baada ya kula kipande hicho. ”

“Kwa hivyo, haufikiri kwamba yeye hakuweza kujizuia? Nina wasiwasi kidogo kuhusu kitanda chetu… tulinunua godoro mpya tu wiki chache zilizopita… itakuwa aibu, sivyo? Unafikiri itakuwa sawa kumtia ndani ya ghalani hadi tuhakikishe? ”

“Hapana, usijali! Hata ndege hawezi kujisaidia katika kiota chao, ingawa unaweza kutaka kumweka katika nepi hadi tuelewe vizuri kinachoendelea … Au suruali nepi ya kuzuia ikiwa itaendelea, lakini italazimika uend mjini kununua kdhaa. ”

Heng aliporudi na Den, alionekana kuwa na huzuni, na hata kuona aibu.

“Uko sawa, Heng?” aliuliza mkewe.

“Ndio, ilikuwa ajali. Usijali. Hakuna tatizo. Hakuna tena leo. Nenda kitandani sasa. ”

“Ndio wazo nzuri. Shangazi Da, na mtikiso wake wa maziwa? ”

“Nadhani anapaswa kunywa kabla ya kulala. Usijali kuhusu kitanda chako kipya, hakuchafua awali, kwa hiyo sidhani kwamba atafanya hivyo usiku wa leo pia, lakini nisingependa aamke katikati ya usiku akitafuta chakula, ikiwa ningeishi naye nyumbani. ”

“Hapana, labda uko sahihi. Den, mkalishe babako pembeni ya meza kwa dakika. Din, ulete glasi ya mtikiso huo wa maziwa, tafadhali? ”

Alipokunywa huo mtikiso na hakukuwa na sauti za ajabu au harufu mbaya, Wan aliwaambia watoto wampeleke baba yao kitandani.

“Nitaamka hivi karibuni kuhakikisha kuwa yuko sawa, lakini nadhani atalala sasa.”

“Sawa, sawa, sawa, Shangazi Da, hiyo ni muhimu, eh? Sasa tuna mtu ndege katika kaya! “Unafikiria nini kuhusu hayo?”

“Sina uhakika bado, Wan, lakini mzaha wako unaweza kuwa karibu na ukweli kuliko unavyojua. Tutalazimika kungojea tuone.

“Wacha tuone ikiwa anataka kuhamia kusini wakati wa baridi kwanza.”

Wan hakuwa na hakika kama Da alikuwa akifanya mzaha au la, kwa hivyo alitabasamu kidogo na kutumaini halingeweza kueleweka kwa urahisi, lakini alijua kweli kwamba haitakuwa hivyo kwa Shangazi Da, Mganga.

Alikuwa na wasiwasi, lakini basi ni nani hawezi kuwa katika hali hiyo?