Читать книгу Mən hardanam. Mən niyə burdayam. Hara gedirəm 2.0. Bir yad adamın xatirələri - Валентин Рузанов - Страница 12

10. QURUNSUZ

Valyok açarı çıxarıb mənzilin qapısını açdı. Günəşli idi və buna görə də evdə yüngül idi. Mən ac idim. Mətbəxə keçdi və ətrafa baxdı. Sobanın üstündə qapalı bir qızartma qab vardı. Ana evdə deyildi. Qızartma qabının qapağını götürən Valyok, yenidənqurmadan sonrakı illərdə evdə nadir bir şey tapdı – ət. Qızardılmış ət parçaları! Sonuncu dəfə belə yeməyi bir neçə il əvvəl yeyəndə Banana onu çalmağa çölə apardıqda və bir saatda saksafon və gitara ilə çox pul qazandılar. İndi də qızardılmış ət o vaxt olduğu kimi ləzzətli idi. Telefon zəng çaldı. Valyok telefonu götürdü:

– Bəli … saat neçədə …? Yaxşı.

Bir saat sonra artıq stansiyada idi və Fomiç, Valera və Qohumunu görüb salamladı:

– Hey!

– Hey!

– Hər şeyi götürmüsən?

– Bəli.

– Siqaret alacağam.

Geri qayıdan Valyok, dayanan dostlarının yanında oturan qəribə bir tip gördü. Qəribə tip, təxminən otuz yaşlarında tamamilə ağıllı bir oğlan idi, amma ya oğlanda iyrənc bir şey var idi, ya da Valek bir şeydən əsəbiləşirdi:

– Nə Fomiç, mavi olanlar yenə yapışır?

Tip tam boyuna qalxdı və Valyok bir az tərəddüd etdi. Dava olmadı. Söhbət əsnasında elektrik qatarı yaxınlaşdı. Çantalar və çantalar götürüb hamı maşınlara tələsdi və ağıllı tip geri qalmadı:

– Məni özünlə apar?

– Yox.

– Yazıq!

– Selyavi!

Yarım saat sonra vaqondan boşaldıqdan sonra hamı yola çıxdı. Baqajın ən çətini, növbə ilə sürüklənən düymə akkordeonu idi.

Yerə gələrək, çantalarını çıxarıb istirahət etdikdə axşamın necə yaxınlaşdığını fərq etmədilər.

– Yaxşı, balıq ovu?

– Balıqçı çubuqlarınız varmı?

Bir qohum hər birinə bir çubuq verdi və qurdlar qazıb bir müddət gölməçə axtarıb gəzdikdən sonra hamısı sahildə oturdu. Balıq tutulmadı. Göydə nəhəng sarı ay göründü. Belə bir gecədə yalnız canavar və canavar yox idi.

– Burada heç nə tutmayacağıq.

– Və dişləyirəm!

Fomich Valkın yanına getdi və kubokuna baxdı:

– Hələ kiçik, böyüsün!

Valyok əsəbi halda ayrılan dairələrə baxdı, qızardılmış balıq istədi.

Balıqçılıqdan bağçaya qayıdıb atəş yandırarkən çantalarımızı açdıq. Əslində buna görə bura gəldik: atəşin yanında spirt və qəlyanaltı göründü. Fomich bir düymə akkordeonu çıxardı və hamı rahatlıqla atəşin yanında yerləşdi.

– Və qəlyanaltı olmadan edə bilərəm!

– Düzdür, Fomich? Mən də həmçinin!

– Nə haqqında mübahisə edirik?

– Yüz rubl üçün!

Üçüncüsündən sonra Valyok sendviçə uzandı və ağzına qoydu.

– İtirildi!

– Fomiç, mən səndən heç vaxt pul almazdım.

– Yaxşı … mən … bu …

Fomich özündən inciyirdi. Valyokun ona verməyəcəyi pul təəssüf doğurmurdu. Dəbli bir hit səsləndi. Atəşin işığında, yerli yaz sakinləri aydın görə və eşidə bilirdilər: düymə qarmonunun səsinə, üç oğlan qollarını bir -birinin ardınca tək bir fayl şəklində atəşin ətrafında hərəkət edən bir təyyarə təsvir edən kimi qucaqlayırlar. : “Zhanna adlı stüardessa! Sevilən və arzulanan birisən! "

Yoldan keçən bir avtomobildə (Fomiçin ödədiyi) evə səssizcə getdik.

11. TREMOLO

"Zəfər Meydanını dayandırın" – dinamikdə metal bir səs gəldi. Valyok trolleybusdan düşüb Həmkarlar İttifaqı Sarayına tərəf getdi, bir əlində gitara, digərində orta ölçülü idman çantası vardı. Qarşıda maraqlı bir gün var: Valera və Fomich artıq çantalarında bir neçə litr pivə və tamaşaçı kütləsi ilə girişdə dayanmışdılar.

– Hey!

– Hey!

– Gəl sənə göstərim.

Girişdəki izdihamı sıxaraq foyedə girib ikinci mərtəbəyə qalxdıq.

– Musiqiçilər üçün pivəni soyunma otağına buraxacağıq, konsertə qədər çıxış edə bilmərəm.

– Yaxşı, gözləyək.

Soyunub -geyinmə otağında hər şeyi buraxan Valyok dostlarını dəhlizə apardı və paltardəyişmə otağına qayıtdı. Soyunma otağında artıq çox adam vardı: məşhur Ryazan rok qrupu "White Brothers" ın konserti gəlirdi. Bir neçə il bu qrupda oynadı və bu, onların "böyük səhnədə" ilk solo konserti idi. Konsertdən əvvəl yaxşı isinmək və tərəzi oynamaq lazımdır – bunun üçün Valkın kaset yazıcısı vardı. Gitarı korpusdan çıxarıb Valyok, üzərinə "Pantera – Vulgar Power Display" yazılmış bir kaset daxil etdi və "Play" düyməsini basdı. Bu albomun gitara hissələrini əzbər bilirdi və ən çox sevdiyi albom idi. O oynayarkən musiqinin ritminə görə başını yüngülcə yellədi. Kaset bitəndə Valyok maqnitofonu çantasına qoydu və gitarasını götürərək birinci mərtəbəyə qalxdı. Səhnədə qaranlıq və bir az dumanlı idi. Qanadlardan ayrılmadan Valek krikonu taxdı və losyonu açdı:

Konsertdən sonra Valyok tualetdə çöküb siqaret çəkdi, sağ əlinin barmaqları qan içində idi, amma buna əhəmiyyət vermədi. Bir qız içəri girdi:

– Və yaxşı oynayırsan. Oh, qanın var!

Valyok qalxdı, lavaboya getdi, əlini kranın altına qoydu və qanı yuyub Valera ilə Fomiçin artıq pivə və qəlyanaltı ilə oturduğu paltardəyişmə otağına getdi. Valyok böyük bir kolbasa parçalayıb soruşdu:

– Yaxşı, necə oynadım?

– Balalaika kimi.

12. MÜBARİZƏ EDİN

Valyok universitet yataqxanasının şkafında oturmuşdu və yeni riffini təkrarlayırdı. Beşinci akkordlar bir -birinin ardınca rahat bir şəkildə keçdi və bir payız axşamının sükutuna sürükləndi. Çırpılan şüşə kimi divarlardan əks olunan və uzaq bir yerə gedən polad tellərin gərginliyini hiss edərək, bu rifi əbədi olaraq təkrar etmək istədim. Sonra geri döndü və ətrafdakı hər şeyi və hər kəsi doldurdu. Andrey dolaba baxdı:

"Yuxarıda bir partiyamız var, amma artıq yer yoxdur." Budur bir şüşə araq.

– Bu gün məşq edəcəyik?

– Yox.

Andrey və Valkanın arxasında bağlı olan qapının şüşəni açmaqdan başqa çarəsi qalmamışdı. Daha əvvəl heç vaxt bu qədər incik hiss etməmişdi. Şüşə artan incikliklə birbaşa nisbətdə boşaldı və bir saat sonra Valyok dəhlizə çıxdı və heyrətlənərək ikinci mərtəbəyə qalxdı. Dəhlizdən keçərkən rastlaşan ilk qapıya soxuldu və otağa girdi.

– Valyok sənsən.

– Salam elektronik!

– Bizə qoşul, bir partiyamız var.

– Təşəkkürlər.

Daha iki saat səs -küylü bir şirkətdə Elektronikanın otağında oturduqdan sonra Valek vidalaşıb getdi. Qonşu qapıdan baxanda orada yatan çekisti gördü. Çekist bu otağın sahibi deyildi, ümumiyyətlə universitetdə oxumurdu. Amma musiqiçi idi və bura şərab və cəmiyyət üçün gəlmişdi.