Читать книгу Pirouette - Aniel Botha - Страница 12

Ek gaan na my Woensdagaandgroep

vir eetversteurdes.

Eet! weerklink dit uit die krimpende kring.

Eet! dreig hul honger monde my.

Ek éét, wil ek sê, ek is ’n smulpaap,

’n vraat, ek vergryp my aan woorde.

Dan raak ek aan die slaap, prut

verse in die slow cooker van my drome,

fees tot ligdag toe, braak gal op papier.

Ek éét, wil ek sê, maar ek bly stil,

want hul hol oë eet my woorde op.