Читать книгу Dakilang Asal - Aurelio Tolentino - Страница 3

Pagbaban~gon mo na'y agad maghilamos,

magpunas n~g kamay at saka magmumog,

maglinis n~g n~gipin, maghusay n~g buhok,

damit na pangbahay pagdaka'y isuot.

Pagkatapos nito ay agad ganapin

ang datihang iyong katunkulang gawin,

at maminsan minsa'y ang kuko'y putulin

at saka maligong magkubli sa tin~gin.

Ang babayi'y dapat ayusin ang bahay,

linisin ang sahig sampong kasankapan;

sa kani-kaniyang dako ay ilagay

ang lalong maliit na ari-arian.

Bahay na maayos ay parang salamin

n~g nagawing buhay sa pagka-mahinhin;

bahay na magulo'y nagpasabing tambing

n~g ugaling salat sa turong magaling.

Kailan~gang harapi't siyasating lahat

ang sa pamamahay gawang nararapat,

at huag sayan~gin ang kabit nang oras,

magagawa n~gayo'y huag ipagpabukas.

M~ga kasankapang iyong magagamit,

kung saan kinuha ay isawling saglit;

huag pabayaang masira't mawaglit,

pinuhunan dian ay maraming pawis.

Ang itak, ang sandok, ang saro, ang pingan,

ang walis, pamunas, lamesa't upuan,

tanang kasankapang kaliit liitan

may kani-kaniyang dapat na kalagyan.

Makita mo'y kahit iisang karayom

na kakalat-kalat ó kaya natapon,

pulutin mo agad at ilagay doon

sa kung saan dapat, sa lalagyáng ukol.

Karayum ay mura't walang kasaysayan,

n~guni't hindi ito ang siyang kahulugan:

karayum na walá sa dapat kalagyan

ay nagbabalitang musmos ang may-bahay.