Читать книгу Rapsodia miłości - Ponadczasowe historie miłosne Barbary Cartland - Barbara Cartland - Страница 4

W roku 1804 londyński cyrk stały Astley’s Royal Amphitheatre został odbudowany po raz trzeci. Po otwarciu reklamowano go jako „najznakomitszy lokal rozrywkowy w całym Londynie”.

Wnętrze sprawiało imponujące wrażenie: ta największa scena teatralna w mieście ozdobiona była proscenium, którego łuk sięgał aż do galerii, wznosząc się ponad trzema rzędami lóż. Całość oświetlał ogromny żyrandol, składający się z pięćdziesięciu lamp, skonstruowanych specjalnie dla amfiteatru.

W owych czasach były modne wielkie widowiska sceniczne, toteż cyrk Astleya oszałamiał publiczność coraz to nowymi wspaniałymi przedstawieniami. Wystawiono między innymi Bitwę pod Waterloo z udziałem dwustu koni, rywalizując z przedstawieniem na ten sam temat na wolnym powietrzu w Vauxhall Gardens. Cyrk był czynny aż do końca dziewiętnastego wieku, kiedy to w roku 1893 został zamknięty na żądanie komisji kościelnej.

Zachowała się do dziś oryginalna fasada zajazdu Bushel w Newmarket, wnętrze natomiast uległo zniszczeniu.

Dzieci jeszcze długo umierały na ulicach i w sierocińcach. Mimo wysiłków niektórych kościołów, jak choćby kościoła św. Jakuba czy Opactwa Westminsterskiego, przytułków dla bezdomnych, mimo wydania przez Parlament kilku ustaw trzeba było pięćdziesięciu lat, by na tym polu nastąpiła zauważalna poprawa.