Читать книгу Eens begeerd - Блейк Пирс - Страница 9

De man zat in zijn auto op de parkeerplaats en keek naar de hoer toen ze langs de straat naderde. "Chiffon," noemde ze zichzelf. Blijkbaar niet haar echte naam. En hij was er zeker van dat er veel meer over haar was dat hij niet wist.

Ik kon haar dwingen het me te vertellen, dacht hij. Maar niet hier. Niet vandaag.

Hij zou haar hier vandaag ook niet vermoorden. Nee, niet hier zo dicht bij haar vaste werkplek, de zogenaamde "Kinetic Custom Gym". "Van waar hij zat, kon hij de versleten sportmachines door de ramen van de winkel zien - drie loopbanden, een roeimachine en een paar gewichtsmachines, waarvan er geen enkele meer werkte. Voor zover hij wist, kwam hier nooit iemand om daadwerkelijk te sporten.

In ieder geval niet op een sociaal aanvaardbare manier, dacht hij met een glimlach.

Hij kwam hier niet vaak meer langs - niet sinds hij die brunette had meegenomen die hier jaren geleden had gewerkt. Natuurlijk, hij had haar hier niet vermoord. Hij had haar naar een motelkamer gelokt voor "extra diensten" en met de belofte van veel meer geld.

Het was toen al geen moord met voorbedachte rade geweest. De plastic zak boven haar hoofd was alleen bedoeld om een fantasie-element van gevaar toe te voegen. Maar toen het eenmaal gedaan was, was hij verbaasd over hoe diep tevreden hij zich had gevoeld. Het was een epicuristisch genoegen geweest, kenmerkend, zelfs in zijn leven van pleziertjes.

Toch had hij sindsdien bij zijn pogingen meer zorg en terughoudendheid aan de dag gelegd. Of had hij tenminste tot vorige week, toen hetzelfde spel weer een dodelijke afloop had met die escorte, wat was haar naam?

Oh, ja, hij herinnerde het zich. Nanette.

Hij had toen al vermoed dat Nanette misschien niet haar echte naam was. Nu zou hij er nooit meer achter komen. In zijn hart wist hij dat haar dood geen ongeluk was. Niet echt. Hij was van plan om het te doen. En zijn geweten was onbevlekt. Hij was er klaar voor om het weer te doen.

Degene die zichzelf Chiffon noemde, naderde ongeveer een half blok verderop, gekleed in een gele top en een nauwelijks bestaande rok, wankelend in de richting van de sportschool op onmogelijk hoge hakken, terwijl ze aan het praten was op haar mobiele telefoon.

Hij wilde echt weten of Chiffon haar echte naam was. Hun enige eerdere professionele ontmoeting was een mislukking - haar fout, dat was het zeker, niet die van hem. Iets aan haar had hem afgeschrikt.

Hij wist heel goed dat ze ouder was dan ze beweerde te zijn. Het was meer dan alleen haar lichaam, zelfs tienerhoeren hadden zwangerschapsstriemen van de bevalling. En het waren niet de lijnen in haar gezicht. Hoeren worden sneller ouder dan andere vrouwen die hij kende.

Hij kon zijn vinger er niet op leggen. Maar er was genoeg over haar dat hem verbijsterde. Ze toonde een bepaald soort nep-meisjesachtig enthousiasme dat niet het kenmerk was van een echte professional - zelfs niet van een beginner.

Ze giechelde te veel, zoals een kind dat een spelletje speelt. Ze was te gretig. En vreemd genoeg vermoedde hij dat ze haar werk echt leuk vond.

Een hoer die echt van seks houdt, dacht hij, terwijl hij haar dichterbij zag komen. Wie heeft er ooit van zoiets gehoord?

Eerlijk gezegd vond hij dit een afknapper.

Nou, hij was er tenminste zeker van dat ze geen undercover agent was. Dat zou hij in een fractie van een seconde hebben opgepikt.

Toen ze dicht genoeg bij hem kwam om hem te kunnen zien, toeterde hij op zijn autotoeter. Ze stopte even met telefoneren en keek zijn kant op, terwijl ze haar ogen beschermde tegen het ochtendzonnetje. Toen ze zag wie het was, zwaaide ze en glimlachte - een glimlach die voor de hele wereld oprecht leek.

Toen liep ze via de achterkant van de sportschool naar de "service-ingang". Hij realiseerde zich dat ze waarschijnlijk een afspraak had om in het bordeel te blijven. Hoe dan ook, hij zou haar op een andere dag inhuren, wanneer hij in de stemming was voor een bepaald soort plezier. Ondertussen waren er genoeg andere hoeren in de buurt.

Hij herinnerde zich hoe het tussen hen was afgelopen de vorige keer. Ze was vrolijk en goedmoedig en verontschuldigend.

"Kom terug wanneer je maar wil," had ze hem verteld. "Het zal de volgende keer beter gaan. De vonken zullen eraf spatten. Het zal echt spannend worden.”

"Oh, Chiffon," mompelde hij hardop tegen zichzelf. "Je hebt geen idee....”