Читать книгу DZIECI I MŁODZIEŻ ZE ZDEZORGANIZOWANYM STYLEM PRZYWIĄZANIA - Chis Taylor - Страница 8

Podziękowania

Chciałbym podziękować Peterowi Fonagyowi i jego współpracownikom za ich publikacje poświęcone mentalizowaniu, które są dla mnie bardzo cennym źródłem wiedzy na ten temat. Czytając pierwsze artykuły profesora, zacząłem dostrzegać przydatny z punktu widzenia naszej pracy związek między myśleniem o nas samych a myśleniem o naszych dzieciach.

Dziękuję również wielu młodym ludziom, z którymi pracowałem i którzy ze wszystkich sił starali się odzyskać swoje życie i zbudować dla siebie dobrą przyszłość, choć niejednokrotnie wszystko zdawało się sprzysięgać przeciwko nim. Pomogli mi zrozumieć fragment własnego świata i zawsze dawali znać, gdy jakieś rozwiązanie okazywało się mało pomocne oraz gdy – częstokroć – okazywało się pożyteczne. Przedstawione w tej książce idee narodziły się w ramach naszych wspólnych doświadczeń.

Chciałbym podziękować niestrudzonym, oddanym i wnikliwym członkom personelu w Lyth, którzy z ochotą i uwagą analizowali znaczenie zachowania każdego z owych młodych ludzi oraz wytrwale opracowywali, a później stosowali w praktyce teorię przywiązania i procesu zdrowienia z traumy leżącą u podstaw tej książki. Okazywali mi swoją cierpliwość i wsparcie, gdy trudziłem się nad tym, jak wpasować koncepcję mentalizowania w założenia najlepszych praktyk dotyczących przywiązania i traumy. Oto osoby, którym dziękuję: Vicky Price, Anna Wardle, Jemma Humphreys, Hannah Brereton, Iwin Chandler, Clare Trentham, James Lugg, Tom Moseley, Jon Sims i Dave Searle. Dziękuję także Mike’owi Fetcherowi za wsparcie i słowa otuchy oraz Mary Silson, której pełne polotu zastosowanie arteterapii w opiece nad straumatyzowanymi młodymi ludźmi przyczyniło się do rozwoju moich poglądów i wzbogacenia praktyki.

Chciałbym też podziękować za słowa zachęty i wsparcia, które pomogły mi w ukończeniu tej książki, kolegom z Bryn Melyn (w tym Steve’owi Nevittowi, Tomowi Ellisonowi, Sarah Morgan, Melowi Johnsonowi, Helen Argyle, Gary’emu Leece, Warrenowi Argyle i wielu innym).

Dziękuję również Marii Taylor za świetne spostrzeżenia z zakresu traumy rozwojowej i za informacje zwrotne, które pomogły mi w opracowaniu tego tematu.