Читать книгу Echa dawnej Warszawy. Z dziejów komunikacji - Daniel Nalazek - Страница 5

Od najmłodszych lat byłem zafascynowany tramwajami i autobusami. A jak to się zaczęło? Kiedy babcia wychodziła ze mną na spacer wokół bloku, a ja chłonąłem usypiające dźwięki kół tramwajów, zgrzytających metaliczną kakofonią na łukach wokół pałacu Radziwiłłów, kiedy dziadek zabierał mnie na przejażdżki w tę i z powrotem tramwajami warszawskimi lub kolejką WKD, wciąż jeszcze obsługiwaną leciwymi przedwojennymi wozami produkcji angielskiej. Czasem siadałem w oknie i godzinami mogłem oglądać wielkomiejski ruch u zbiegu Grójeckiej, Banacha i Wery Kostrzewy. W końcu pokochałem tę infrastrukturę taką dziwną miłością, jaką inni darzą znaczki pocztowe czy inne rozmaite hobby.

Potem zaś było zbieranie – mozolne, z dnia na dzień, z miesiąca na miesiąc, z roku na rok, kolekcjonowanie wszelkich informacji z historii warszawskiej komunikacji: z gazet, map, przewodników i opowieści bliskich. Pojawiało się mnóstwo pytań. Tramwaje? A od kiedy? Autobusy? Czemu w bruku Krakowskiego Przedmieścia wtedy jeszcze wciąż tkwiły szyny tramwajowe?

Począwszy od 2003 roku, wespół z moim najlepszym przyjacielem, Bartłomiejem Maciejewskim, staraliśmy się na łamach strony internetowej www.trasbus.com popularyzować historię warszawskiej komunikacji miejskiej. Później pojawiła się niepowtarzalna szansa publikacji wyników mojej pracy na łamach varsavianistycznego czasopisma „Skarpa Warszawska”. Współpraca ze „Skarpą” otworzyła przede mną nowe możliwości. Wierne grono czytelników zainteresowanych tematyką warszawską inspirowało mnie do dalszych poszukiwań tematów i źródeł. I tak powstała cała seria artykułów o dziejach warszawskiej komunikacji.

Zaproszenie do nowej serii „Echa dawnej Warszawy” dało mi okazję do uporządkowania dotychczasowego dorobku. I oto trzymacie Państwo w ręku rezultat mojej wieloletniej pracy. Wybrałem najciekawsze artykuły, uzupełniłem je o najnowsze odkrycia, rozwinąłem niektóre wątki, dodałem też trochę nowych tematów. Materiał ukazujący się chaotycznie w odcinkach został przekształcony w jedną spójną publikację książkową, która zaprowadzi czytelników do świata warszawskiej komunikacji miejskiej. Teksty ilustrowane są archiwalnymi zdjęciami, starymi pocztówkami, na których możemy zobaczyć fascynujące scenki z dziejów warszawskich tramwajów czy autobusów, znajdują się tu również mapy, które czasem powiedzą więcej niż wiele słów.

Poszczególne rozdziały są ułożone wedle określonego klucza. Najpierw czytelnik dowie się czegoś o charakterystycznych cechach komunikacji miejskiej w kolejnych okresach dziejów Warszawy, począwszy od połowy XIX wieku, kończąc na czasach tużpowojennych, następnie poczyta o różnych, nieraz dziś dla nas nietypowych, środkach komunikacji. Następna część poświęcona została komunikacji w jej wymiarze lokalnym: w wybranych dzielnicach i miejscach. Dalej przedstawiono ciekawostki na temat kilku linii tramwajowych, a wreszcie... kilka mało znanych historyjek.

Żadna książka nie ukazałaby się bez wsparcia bliskich ludzi autorowi. Dlatego w tym miejscu chciałbym najserdeczniej podziękować kilku takim osobom. Magdo, moja żono, pierwszy i najbezwzględniejszy (oraz najcierpliwszy) cenzorze, Bartku, bezdyskusyjnie „większa” części Trasbusa, a także, last but not least – Zbyszku, Krzysztofie, Dariuszu, Piotrze – wspaniali przyjaciele, dzięki którym pasja w „grzebaniu się” w komunikacyjnej historii Warszawy mimo upływu… dekad?!... nie ustaje, a tylko się wzmaga. Na koniec chciałbym jeszcze podziękować twórcom dwóch stron internetowych poświęconych historii komunikacji: www.omni-bus.eu oraz www.tramwar.republika.pl. Mam nadzieję, że niniejszy tomik choćby w części ukaże Wam moją wdzięczność.

A wszystkich Was, Szanowni Państwo, zapraszam do podróży po znanych, nie do końca znanych, a czasami – całkiem dotąd nieznanych – meandrach warszawskiej komunikacji miejskiej.

Daniel Nalazek

Warszawa, styczeń 2016 roku