Читать книгу กลับสู่ผืนโลก - Danilo Clementoni - Страница 8

แอซากิสยืดเส้นยืดสายอย่างสบายอยู่บนเก้าอี้เท้าแขนสีเข้มที่ปรับเข้ากับสรีระอัตโนมัติ ซึ่งเพื่อนช่างฝีมือของเขาทำขึ้นมาด้วยมือตนเองในโอกาสที่เขาปฏิบัติภารกิจพิเศษระหว่างดาวเคราะห์เป็นครั้งแรก และมอบให้เขาเป็นของขวัญเมื่อหลายปีก่อน

“มันจะนำโชคมาให้” เพื่อนได้บอกเขาในวันนั้น “มันจะช่วยให้นายผ่อนคลายและตัดสินใจได้อย่างถูกต้องเวลาที่นายต้องการ”

เป็นจริงเช่นนั้น เขาได้ตัดสินใจอะไรหลายอย่างในขณะที่นั่งเก้าอี้ตัวนี้ และโชคก็มักเข้าข้างเขา เขาจึงรำลึกถึงความทรงจำอันมีค่านั้นเสมอเวลาตัดสินใจ ทั้งที่มีกฎจำนวนมากที่น่าจะห้ามไม่ให้ใช้เก้าอี้นี้โดยเฉพาะบนอากาศยานประเภทเบาเซน-1 อย่างลำที่เขาอยู่ในขณะนี้

กระจุกควันสีออกน้ำเงินลอยดิ่งขึ้นอย่างรวดเร็วจากซิการ์ที่เขาคีบไว้ระหว่างนิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้มือขวาในขณะที่ดวงตาของเขาพยายามตามรอยระยะทาง 4.2 หน่วยดาราศาสตร์¹ ที่ยังคงแยกเขาให้ห่างจากจุดหมายปลายทาง แม้ว่าเขาได้เดินทางเช่นนี้มาหลายปีแล้ว แต่เสน่ห์แห่งความมืดมิดของอวกาศที่ล้อมรอบและดาวหลายพันดวงที่แต่งแต้มอวกาศนั้นยังคงสามารถตรึงความคิดของเขาไว้ได้ ช่องเปิดรูปไข่ขนาดใหญ่ตรงหน้าเขาทำให้มองเห็นสิ่งที่อยู่ในทิศทางการเดินทางได้อย่างครบถ้วน และเขาก็ยังไม่วายประหลาดใจที่สนามพลังที่เป็นเยื่อบางๆ นั้นสามารถป้องกันเขาจากความหนาวเหน็บแห่งดวงดาวในอวกาศ ป้องกันไม่ให้อากาศหนีออกไปกะทันหัน และทำให้เขาไม่ถูกดูดเข้าไปสู่ความว่างเปล่าด้านนอก มิเช่นนั้นเขาคงตายเกือบจะในทันที เขาสูบซิการ์มวนยาวอย่างรวดเร็วและเพ่งดูภาพฮอโลแกรมตรงหน้าต่อไป เขาสามารถมองเห็นใบหน้าเหนื่อยล้าที่ไม่ได้โกนหนวดเคราของเพื่อนร่วมเดินทางได้ในภาพนั้น เพทรีกำลังซ่อมแซมระบบควบคุมบนท่อระบายอยู่ในอีกส่วนหนึ่งของยาน เขาทำตลกเล็กน้อยโดยทำให้ภาพตรงกลางบิดเบี้ยว ปล่อยควันที่เพิ่งสูบเข้าไป สร้างเป็นคลื่นที่ช่างทำให้เขานึกถึงการเคลื่อนที่พลิ้วไหวของนักเต้นระบำที่เขาได้ไปดูบ่อยๆ เมื่อเขาได้กลับบ้านเกิดในที่สุดและได้เพลิดเพลินไปกับการพักผ่อนที่เขาควรได้รับบ้าง

เพทรีผู้เป็นทั้งเพื่อนและเพื่อนร่วมผจญภัยของเขามีอายุเกือบสามสิบสอง และนี่เป็นภารกิจพิเศษครั้งที่สี่ในประเภทนี้ของเพทรี ร่างกายใหญ่โตและสง่างามทำให้ทุกคนที่พบเขาเกิดความเคารพ ด้วยดวงตาสีดำเหมือนอวกาศด้านนอก ผมยาวสีเข้มเป็นกระเซิงประบ่า ความสูงเกือบสองเมตรสามสิบ และทรวงอกและแขนอันทรงพลังที่สามารถยกเนบิร์² ตัวโตเต็มวัยได้โดยไม่ต้องพยายาม เขายังคงมีจิตวิญญาณเป็นเด็ก ภาพดอกโซเอล³ บานในแสงแดดจะทำให้เขารู้สึกหวั่นไหว และเขาสามารถนั่งอยู่ได้นานเป็นชั่วโมงๆ ด้วยความปิติยินดีในขณะที่มองดูคลื่นแตกฟองบนชายฝั่งสีงาช้างของอ่าวซาราน⁴ บุคคลผู้เหลือเชื่อ ไว้ใจได้และจงรักภักดี ผู้พร้อมจะเสียสละชีวิตตนเองแทนชีวิตของเขาโดยปราศจากความลังเลแม้ชั่วครู่ เขาคงไม่มีวันจากมาโดยปราศจากเพทรีข้างกาย เพทรีเป็นคนเดียวในโลกที่เขาไว้ใจอย่างที่สุดและจะไม่มีวันทรยศเด็ดขาด

เครื่องยนต์ของยานซึ่งปรับเพื่อการเดินทางภายในระบบสุริยะส่งเสียงหึ่งแบบคลาสสิกเป็นสองช่วง สำหรับหูอันเชี่ยวชาญของ

แอซากิสแล้วเสียงนั้นหมายความว่ายานกำลังทำหน้าที่เป็นอย่างดี ด้วยการได้ยินไวเช่นนี้เขาจะสามารถรับรู้ความแปรผันในห้องปรับในระดับน้อยเพียง 0.0001 ลาสิก ได้เร็วกว่าที่ระบบควบคุมอัตโนมัติอันชาญฉลาดจะจับได้ เหตุผลนี้เองที่ทำให้แอซากิสได้รับตำแหน่งผู้บัญชาการยานประเภทเพกาซัส

มีคนมากมายที่คงจะได้ยอมทำทุกอย่างให้ได้อยู่ในตำแหน่งนี้ แต่แอซากิสก็มาอยู่ตรงนี้แล้ว

สิ่งปลูกฝังในลูกตาที่เรียกว่า โอ^คอม ทำให้เส้นทางที่คำนวณใหม่เกิดเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาตรงหน้าแอซากิส เป็นเรื่องไม่ธรรมดาที่วัตถุขนาดไม่กี่ไมครอนสามารถทำหน้าที่ประเภทนั้นได้ สิ่งปลูกฝังนี้ใส่เข้าไปในเส้นประสาทตาโดยตรงแล้วทำให้สามารถมองดูโต๊ะควบคุมทั้งชุดได้โดยซ้อนภาพทับบนภาพที่อยู่ตรงหน้าแอซากิส

จริงๆ ตอนแรกก็ไม่ได้ง่ายที่จะชินกับเวทมนตร์ดังกล่าวนี้ และอาการคลื่นไส้ก็เกือบจะจัดการไม่ได้มากกว่าหนึ่งครั้ง อย่างไรก็ตาม ขณะนี้แอซากิสกลับไม่สามารถทำงานได้หากปราศจากสิ่งปลูกฝังนี้

ระบบสุริยะทั้งระบบหมุนรอบตัวเขาด้วยความสง่างามอันน่าหลงใหลทั้งหลายทั้งปวง จุดสีน้ำเงินขนาดเล็กใกล้กับดาวพฤหัสขนาดใหญ่โตแสดงตำแหน่งของยาน ส่วนเส้นบางสีแดงซึ่งโค้งกว่า

เวอร์ชั่นที่จางหายไปในขณะนี้เล็กน้อยบ่งถึงแนววิถีเข้าหาโลกแนวใหม่

แรงดึงดูดโน้มถ่วงของดาวเคราะห์ดวงใหญ่ที่สุดในระบบนั้นน่าตกใจ จำเป็นต้องรักษาระยะปลอดภัยไว้ และมีเพียงกำลังของเครื่องยนต์ประเภทเบาเซนสองเครื่องเท่านั้นที่จะทำให้ธีออสหนีอ้อมกอดมรณะนี้ได้

“แอซากิส” เครื่องสื่อสารแบบเคลื่อนย้ายได้ที่ติดอยู่กับโต๊ะตรงหน้าแอซากิสส่งเสียงต่ำ “เราต้องตรวจสอบภาวะของคู่ต่อในส่วนกั้นแยกที่หก”

“นายยังไม่ได้ทำอีกหรือ” แอซากิสตอบด้วยน้ำเสียงแหย่ที่ทราบว่าจะทำให้เพื่อนโกรธ

“โยนซิการ์เหม็นๆ นั่นทิ้งไปแล้วมาช่วยกันหน่อย!” เพทรีคำราม

ว่าแล้วเชียว

แอซากิสทำให้เพทรีอารมณ์ขึ้นได้สำเร็จและกำลังรู้สึกสนุกเป็นบ้า

“มาแล้ว มาแล้ว กำลังมา เพื่อน อย่ามีน้ำโห”

“มาเลย ฉันอยู่กับเรื่องบ้านี่มาสี่ชั่วโมงแล้วและไม่มีอารมณ์จะมาตลก”

ไม่พอใจเหมือนเคย แต่ไม่มีสิ่งใดและไม่มีใครจะสามารถแยกทั้งสองออกจากกันได้

ทั้งสองได้รู้จักกันตั้งแต่เด็ก เพทรีเป็นผู้ที่ได้ช่วยชีวิตแอซากิสจากการถูกตีซ้ำๆ (เพทรีเป็นเด็กที่ตัวใหญ่กว่ามาก) มากกว่าหนึ่งครั้ง โดยใช้ขนาดตัวอันน่าเกรงขามเข้าขวางระหว่างเพื่อนของตนกับแก๊งอันธพาลขาประจำซึ่งแอซากิสเป็นเป้าหมายบ่อยมาก

สมัยเป็นเด็กผู้ชาย แอซากิสไม่แน่ใจว่าตนจะเป็นคนประเภทที่เพศตรงข้ามผู้น่าดึงดูดใจมากหน่อยจะแย่งกัน แอซากิสแต่งกายในลักษณะซอมซ่อเสมอโดยมีศีรษะที่โกนผมเกลี้ยง ร่างกายผอมบาง และเชื่อมต่อกับระบบจีซีเอส⁵ ตลอดเวลา ซึ่งเขาจะซึมซับข้อมูลปริมาณมหาศาลเร็วกว่าคนส่วนใหญ่สิบเท่า ต้องขอบคุณความสามารถทางวิชาการอันโดดเด่นที่ทำให้แอซากิสได้รับอนุญาตการเข้าถึงในระดับซีตั้งแต่เมื่ออายุสิบปีโดยมีทางเลือกเสริมในการค้นหาความรู้ที่เพื่อนระดับเดียวกันส่วนใหญ่หาไม่ได้ อย่างไรก็ตาม สิ่งปลูกฝังในประสาทที่เรียกว่า เอ็น^คอม ซึ่งจัดการเข้าถึงประเภทนี้ให้เขานั้นมีอาการข้างเคียงเล็กๆ น้อยๆ หลายประการ ระยะการได้มาซึ่งความรู้นั้นต้องอาศัยสมาธิเต็มที่ เนื่องจากได้ใช้เวลาส่วนใหญ่เช่นนี้ เขาจึงมีลักษณะที่ดูเฉยเมยเกือบตลอดเวลาโดยจะจ้องไปที่ความว่างเปล่า ตัดขาดจากสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นรอบตัว ความจริงมีคนคิดบ่อยๆ ว่าเขาปัญญาอ่อนเล็กน้อยไม่ว่าผู้เฒ่าจะกล่าวอย่างไรก็ตาม

เรื่องนี้ไม่เคยสำคัญต่อเขาเลย

ความกระหายความรู้ของแอซากิสไม่เคยมีขีดจำกัด แอซากิสเชื่อมต่อแม้ในเวลากลางคืน แม้ว่าในขณะที่นอนหลับความสามารถในการได้มาซึ่งความรู้จะลดลงเหลือ 1% อันเนื่องมาจากความจำเป็นต้องใช้สมาธิเต็มที่นั่นเอง แต่แอซากิสไม่เคยปรารถนาที่จะเสียแม้สักชั่วครู่ของชีวิตไปโดยไม่ใช้โอกาสในการพัฒนาความรู้พื้นฐานโดยเฉพาะทางวัฒนธรรม

แอซากิสลุกขึ้นพร้อมด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยและตรงไปยังส่วนกั้นแยกที่หกซึ่งเพื่อนกำลังรออยู่