Читать книгу Dünyaya Dönüş - Danilo Clementoni - Страница 6

Azakis, koyu renkli, otomatik kalıplı sandalyesinde rahatlamış bir şekilde esnedi. Ona yıllar önce, gezegenler arası ilk görevi nedeniyle , el sanatçısı bir arkadaşı tarafından kendi elleriyle hazırlanıp hediye edilmişti. “Bu sana şans getirecek,” dedi o gün. “Senin rahatlamana ve ihtiyacın olan doğru kararları almana yardımcı olacak,” dedi. Gerçekten de orada otururken pek çok önemli kararlar almıştı ve şans da hep ondan yana olmuştu. Bu nedenle de, kendini içinde bulduğu Bousen -1 kategorisindeki uzay gemisinde olduğu gibi pek çok kullanım engeline rağmen bunu yaparken, her zaman o aziz hatırayı anıyordu. Sağ elinin başparmağı ile işaret parmağı arasında tuttuğu purodan bir tutam duman halkası hızlı ve düz bir şekilde yükselirken, gözleri onu hedefinden ayıran 4.2 AU ‘ya yöneldi. Her ne kadar bu seyahatleri yıllarca yapıyor olsa da, etraftaki uzayın karanlığının cazibesi, ve binlerce yıldızın ona göz kırpması yüzünden seyahat tutkusunu zapt edemiyordu. Önündeki büyük oval şekilli delik seyahatin tüm rotasını veriyordu ve bu ufacık güç alanının kendisini uzayın o inanılmaz soğuğundan nasıl koruduğunu, ani hava kaçışlarını ve dışarıdaki boşluğun onu yutmasını nasıl engellediğini düşündükçe şaşkınlığı artıyordu. Ölüm her an ensesindeydi. Uzun purosundan derin bir nefes aldı ve önündeki holografik ekrana bakmaya devam etti. Seyahat arkadaşının tıraşsız ve yorgun yüzünü görebiliyordu. Geminin diğer kısmında, Petri deşarj kanallarındaki kendi kontrol sistemini tamir ediyordu. Görüntüyü hafifçe bozarak, içine çektiği dumanı dışarı üfleyerek ve tatili hak ettiği zamanlarda memleketinde bulunduğunda izlemeye gittiği egzotik dansçıların kıvrak hareketlerini hatırlatan dalga etkisi yaratarak kendini eğlendirmeye çalıştı. Macera arkadaşı Petri, otuz iki yaşlarında idi ve bu türde dördüncü görevindeydi. Büyük ve heybetli fiziği kendisini tanıyan herkesten itibar görüyordu. Dışarıdaki uzay kadar kara gözleri, omuzlarına düşen uzun siyah ve dağınık saçları, neredeyse iki metre otuz santimlik boyu ve Nebir2’yi rahatlıkla taşıyan güçlü kalıbı ve kollarına rağmen bir çocuk yüreği taşıyordu.

Güneşte açan bir Soel çiçeğinin görüntüsü onu harekete geçirebiliyordu ve hiç kımıldamadan Saraan Körfezinde, fildişi kıyısındaki dalgaları saatlerce seyrederek oturabiliyordu. İnanılmaz birisi, güvenilir ve sadık. Hiç tereddütsüz hayatını onun için feda edebilirdi. Petri olmadan asla bir yere kımıldamazdı. Körü körüne güvendiği dünyadaki tek kişiydi Petri. Ve ona asla ihanet etmezdi.

Geminin Güneş sistemi içinde navigasyon için ayarlanmış motorları, klasik ve güven verici çift fazlı uğultuyu iletti. Onun uzmanlaşmış kulaklarına göre, bu ses geminin düzgün çalıştığını kastediyordu. Hassas işitme duyusunda, 0.0001 Lasig kadar küçük ayarlama bölmelerindeki bir varyasyonu algılayabiliyordu, sofistike otomatik kontrol sistemi onu almadan çok önce. Bu nedenle, genç yaşına rağmen, Pegasus kategorisi bir geminin kumandasına girmişti

Sırf Onun yerinde olmak için bir kolunu veya bacağını feda etmeye hazır çok kişi vardı. Ama işte O buradaydı.

O^COM göz içi implantı, yeni hesaplanan rotanın önünde gerçekleşmesini sağladı. Birkaç mikrondan oluşan bir nesnenin tüm bu işlevleri nasıl yerine getirebildiği ilginçti. Doğrudan optik sinirin içine monte edilmiş olarak, tüm kontrol konsolunu görüntüleyip, görüntüyü önündeki imajla üst üste eşleştirebiliyordu. İlk başta, böyle sihirbazlıklara alışmak kolay değildi ve bulantılar artık baş edilemez hale gelecek gibiydi. Ama işte onsuz da çalışamazdı.

Tüm güneş sistemi tüm büyüleyici görkemiyle etrafında dönüyordu. Devasa Jüpiter'e yakın küçük mavi nokta gemilerinin konumunu temsil ediyor ve şu anda solmuş önceki versiyondan biraz daha kavisli olan ince kırmızı çizgi, Dünya istikametindeki yeni yörüngeyi gösteriyordu.

Sistemdeki en büyük gezegenin yer çekimi gücü endişe vericiydi. Güvenli bir mesafede kalmak çok önemliydi ve sadece iki Bousen motorunun gücü Theos'un bu ölümlü sarmaldan kaçmasına imkan verecekti.

"Azakis", dedi önündeki konsola bağlı seyyar iletişimci hırıltılı kısık bir sesle. "Altıncı bölmedeki bağlantıların durumunu kontrol etmeliyiz."

-"Daha yapmadın mı?" diye sordu, arkadaşını çileden çıkaracağını bildiği eğlenceli bir tonda.

-"O kokuşmuş puroyu at ve gelip bana yardım et!" diye gürledi Petri.

-Bunu biliyordum.

Onu gıcık etmeyi başarmıştı ve bundan çılgınca zevk alıyordu.

"Ben buradayım. Buradayım. Geldim dostum, kızma."

-"Hadi kıpırdaaa. Dört saattir bu saçmalığın ortasındayım ve şaka yapacak havada değilim."

Her zamanki gibi huysuz, ama hiçbir şey ve hiç kimse onları ayıramaz.

Çocukluklarından beri tanışıyorlardı. Onu defalarca kez dayaktan kurtaran kişiydi (çocukken çok daha büyüktü), saygın cüssesini arkadaşı ile onun sık sık hedef olduğu zorbalar çetesi arasına girip onları ayırmak için kullanırdı.

Çocukken Azakis, karşı cinsin daha çekici üyelerinin kavga edeceği tipte biri olacağından emin değildi. Genelde salaş bir şekilde giyiniyordu, kafası tıraşlı, ince bir fiziği vardı ve sürekli GCS^1'ye bağlı olarak, aşırı bilgiyi çoğundan on kat daha hızlı sindiriyordu. On yaşındayken, olağanüstü akademik performansı sayesinde, akranlarının çoğunun bilmediği bilgilere sahip olması sayesinde C seviyesine erişim hakkı verilmişti. Ancak, ona bu tür bir erişim sağlayan N^COM sinir implantının birkaç küçük yan etkisi vardı. Erişim aşamasında tam konsantrasyon gerekiyordu. Zamanının çoğunu böyle geçirdiğinden beri, neredeyse her zaman anlamsız bir şekilde, boş boş bakan gözlerini boşluğa dikiyordu ve etrafında olup bitenlerden de tamamen kopmuştu. Gerçek şu ki, Büyüklerin iddialarına rağmen, yaygın görüş onun biraz geri zekalı olduğu idi.

O ise bunları hiç önemsemiyordu.

Bilgiye olan susamışlığının sınırı yoktu. Hatta geceleri bile bağlı kalıyordu. Tam konsantrasyon ihtiyacı nedeniyle erişim süresi uyurken gizemli bir şekilde % 1'e düşürülse de, hayatının bir anını bile kültürel birikimini geliştirme fırsatını kaçırarak geçirmek istemiyordu.

Hafif bir gülümsemeyle uyandı ve arkadaşının onu beklediği altıncı bölmeye doğru yol aldı.