Читать книгу Heuning uit die swarthaak - Donald W. Riekert - Страница 13

Die pofadder lê

een tand mond oop

oor Boesmanland

sy lang tong

laat staan die son stil

rooi in die waas

van sy groot asem

sodat vir baie jare

die veld droog is

en niks wou groei

net brakbos blom