Читать книгу Мертвяцы. Страшныя казкі з «Беларускага зборніка» Еўдакіма Раманава - Еўдакім Раманавў - Страница 4

Жила одна помѣщица дужо быгатая. И ў яе було́ три сыны. Вотъ гэта помѣщица захворѣла, и видзиць, што яна ўжо помрець, – не зыхоцѣла, капъ яе́ грошы зысталися сыномъ. И была ў яе покоёвая дзѣвка, што служыла у яѐ змалку. Дыкъ ина просиць у своёй вѣрный служанки, капъ яна дала ёй пылотна: я, каець, сыбираюсь умираць, дыкъ дай мнѣ пылотна, – я буду сабѣ шить на смерць подушачки! Дзѣвка гэта дала ёй пылотна, дыкъ яна ўзяла, сшила двѣ подушачки, и въ водну подушачку пыложыла бумашки, а ў другую пыложыла золота. Тоды призвала дзѣвку покоёвку и кажыць: «глядзи жъ, каець, якъ я помру, дыкъ ты пыложи мнѣ гэтыя подушачки ў домовину по̀бочъ. Ты, каець, и одзѣвай мяне, я табѣ сто цалковыхъ отказую!» Помёрла паня, дзѣвка тая одзѣла яе, прибрала якъ треба быць, и пыложила тые двѣ подушачки зъ ёй у труну. Ну, пыховали яе́. Тоды оглѣдзилися, што нема гро̀шый. А вѣдыли, што у яе́ було много. И напали на гэтую дзявчонку, стали нырака́ць, што гэта яна пыбрала. Яна й божилася и клялася, – ну яны не повѣрили и зысадзили яѐ у вострогъ. Тоды яна сядзѣла тамъ и ўздумыла про тэи подушачки. Призвала своихъ паничовъ и кажыць: ци ня были гэто у тыхъ подушачкахъ грошы, што йна шыла ператъ смерцю? Ну, яны пошли и откыпали яѐ. Коли пылядзяць, ашъ у яе́ ны грудзёхъ крукъ сядзиць, и съ однэй подушачки цягаець бумашку, ды ёй у глотку, а йна глытаець, а зъ другей – золото ёй у глотку, и йна глытаець. Яны хоцѣли гэтыя гроши ўзяць, дыкъ крукъ не даець. Яны яѐ ўзяли и зыкопали изъ грошами съ тыми.

Ульяновск. вол., сѣнн. у.