Читать книгу Siostrzyczka musi umrzeć - Freda Wolff - Страница 9

Każda powieść składa się zawsze z setek drobnych oklepanych nieraz pomysłów, bez których żadna historia nie nadawałaby się do opowiedzenia. Dochodzą do tego poszukiwania określonych faktów i korelacji, przy których pomoc ze strony fachowców jest niezbędna – i wreszcie niezmiernie przydatne są również konkretne zachęty, wskazówki i krytyczne uwagi co do merytorycznej i językowej struktury opowieści. Z tego względu na naszą wdzięczność zasługują zwłaszcza następujące osoby:

Przede wszystkim Ragni Karlsen z Bergen, która wzbogaciła owoc naszej pracy o liczne motywy i bez której prawdopodobnie ta powieść nigdy by nie powstała, także Yngve Moe (1956–2013), który niestety opuścił nas zdecydowanie przedwcześnie, ponadto Ullrich Ahrens za swoją profesjonalną ocenę tego i owego, Darlén Bakke za smaczne rybne ciastka „fiskekaker” w miasteczku Skjżrhalden i nocny spacer w Fredrikstad; Hilkje Charlotte za konsekwentne redagowanie prologu; Hartmut El Kurdi za motyw z kapelą country; Elisabeth Lange za kilka przerażających historii nie z tego świata; Andreas Ole Ohlendorff za jego „Dead Rock Heads”; Susana Olmedo-Budde za jej doświadczenia w zakresie praktyki; Peter Rautmann za mrożony aquavit w domku letniskowym; Thomas Seng za pomysł do pierwszego rozdziału; Rick Sikora (1950–2011) za jego opowiadania o Międzynarodowej Szkole we Fjordtal; Dance with a Stranger i Razika za ich muzykę i oczywiście Bastian Schlück z Agencji Schlück und Reinhard Rohn oraz cały zespół Rütten & Loening za ich wsparcie.

Na naszą wdzięczność zasługują również Dietmar Bär, Marc Dörge, Gabriele Haefs, Rüdiger Hofmeister, Gabriela Jaskulla, Milena Schlösser, Arndt Schulz, Joachim Tospann, Achim Uhlenhut oraz wielu przyjaciół, którzy w ten czy inny sposób towarzyszyli nam przy pracy nad tą książką.