Читать книгу Smak chili, smak życia - J. Ryan Stradal - Страница 15

Ta książka nie powstałaby bez następujących osób: Brooke Delaney, Pameli Dorman, Ryana Harbage’a, Erin Hickey, Lou Mathewsa, Roba Roberge’a, Jeffreya Stradala.

Ogromne podziękowania składam także grupie 826LA, Angeli Barton, Mattowi Bellowi, Doris Biel, Amy Boutell, Cat Boyd, Louise Braverman, Aaronowi Burchowi, Leigh Butlerowi, Cecilowi Castellucciemu i ludziom z Nine Pines, Patricii Clark, Carolyn Coleburn, Tricii Conley, Kathryn Court, Winnie De Moyi, Brianowi Dille, George’owi Duckerowi, Johnowi Faganowi, Jenni Ferrari-Adler, Clare Ferraro, Halowi Fessendenowi, Susie Fleet, Spencerowi Foxworthowi, Ginie Frangello, Joan Funk, Ricowi Gagliano, Kate Gibson, Nathanowi Gratzowi, Amelii Gray, Anthony’emu Grazioso, Monice Howe, Sachy Howellsowi, Meg Howrey, Alison Hunter, Julii Ingalls, Sarah Janet, Elin Johnson, Mattowi Kayowi, Jayowi and Amy Kovacsom, Dianie Kowalsky, Summer Block Kumar, Sarah LaBrie, Bradowi Listiemu, Michaelowi Loomisowi, Brandonowi Lovejoyowi, Seemie Mahanian, Madeline McIntosh, Anthony’emu Millerowi, Patrickowi Nolanowi, Anie Ottman, Ashley Perez, Lindsay Prevette, Scottowi Rubensteinowi, Jimowi Rulandowi, Danielowi J. Safarikowi, Kim Samek, Jeremy’emu Schmidtowi, Roseanne Serra, Joshui Wolfowi Shenkowi, Nancy Sheppard, Connie Simonson, Jen Sincero, Olivii Taylor Smith, Aaronowi Solomonowi, Ericowi J. Stolze, Rogerowi Stradalowi, Jacobowi Strunkowi, Dennisowi Swaimowi, Mike’owi Tanace, Mii Taylor, Chrisowi Terry’emu, Alissie Theodor, Shannon Twomey, grupie z Westshire Drive, rodzinom Stradalów, Johnsonów i Bielów oraz wszystkim z działu handlowego Penguin Random House.

Szczególne podziękowania należą się parafii mojej prababci Lois Bly Johnson – Pierwszemu Kościołowi Luterańskiemu w Hunter w Dakocie Północnej oraz wszystkim osobom, które umieściły swoje przepisy w Książce kucharskiej kobiet Pierwszego Kościoła Luterańskiego z roku 1984, będącej źródłem pięciu przepisów wykorzystanych w mojej książce.

I wreszcie wyrazy dozgonnej wdzięczności dla Karen Stradal za dzieciństwo wypełnione książkami, zachęcanie mnie do wcielania w życie wszystkich moich „projektów badawczych”, a przede wszystkim za wczesną naukę czytania. Kiedy wróciłaś na studia, by zrobić dyplom z angielskiego, i czytałaś mi do snu swoje wypracowania, obudziłaś we mnie miłość do literatury i pisania, która nigdy nie wygaśnie. Tę książkę i wszystko, co piszę, zawdzięczam Tobie.

Mojej miłości i tęsknoty za Tobą nie da się wyrazić słowami.