Читать книгу Ostatni honorowy - Jacek Komuda - Страница 16

En garde, Prets, Allez, Halte, Touche – francuskie komendy wydawane przez prowadzącego walkę szermierczą. Używane są na sportowych turniejach. Znaczą kolejno: postawa szermiercza, gotowi, naprzód, stój i trafiony.

In quartata – unik w bok, na cięcie lub pchnięcie z góry, polega na dużym przekroku lewą nogą z jednoczesnym zejściem z linii natarcia.

Kabłąk – osłona dłoni w broni siecznej i kolnej. Może mieć różne kształty i formę w zależności od okresu historycznego i rodzaju oręża.

Małe i duże punkty – małe punkty to punkty trafień indywidualnych zawodnika podczas walki na planszy, a duże to suma wszystkich małych, czyli te, które zadali łącznie członkowie drużyny w turnieju.

Menzura – odległość między walczącymi.

Młyniec – szybkie ruchy szablą w nadgarstku, w wyniku których broń zatacza naprzemienne koła – ofensywne lub defensywne.

Passata sotto – unik do dołu – polega na przejściu do niskiego wypadu, z pochyloną głową i podparciem lewą dłonią.

Pejczowanie – dotyczy tylko szermierki sportowej – wykorzystanie sprężystości głowni, która zawija się na zasłonie przeciwnika, trafiając go.

Plansza szermiercza – ograniczone miejsce, w którego obszarze odbywa się walka – zwykle ma wymiary: 1,5 do 2 metrów szerokości i 14 do 18 metrów długości.

Ponowienie – cięcie lub pchnięcie w to samo miejsce.

Sztych – pchnięcie bronią białą lub sportową – na ogół prostopadłe do miejsc trafienia. Sztychowi może towarzyszyć wypad.

Zasłona lub zastawa – ochrona pola trafienia przed cięciem lub pchnięciem głownią własnej broni. We współczesnej szermierce są one numerowane – w zależności od miejsca, w które chce trafić przeciwnik. W przypadku walki szablą są to: pierwsza – broni lewego policzka, piersi i brzucha, druga – boku i odbija pchnięcie dołem, trzecia – boku i jest jednocześnie główną postawą szermierczą zaczynającą walkę, czwarta – piersi, brzucha i odbija pchnięcie, piąta – broni głowy, szósta – głowy, siódma – broni pleców.

Zwód – działanie szermiercze polegające na obszernym wyprowadzaniu pierwszego trafienia i zmianie kierunku natarcia w ostatniej chwili oraz zmyleniu przeciwnika co do intencji atakującego – bez cofania ręki. Wszystko odbywa się płynnym, jednostajnym ruchem.